ใบหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความสับสนเพราะคำกล่าวหาของเธอ เขาจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “คุณหมายความว่ายังไงกัน?”
“คุณคิดว่ายังไงล่ะ? พวกเราทำเรื่องอย่างว่ากันแล้ว แต่คุณกลับยังเรียกฉันว่าคุณหนูจี้ คุณเห็นฉันเป็นคนนอกงั้นเหรอ?”
ใบหน้าของจี้เหม่ยเหยียนฉายแววเศร้าใจมากเสียจนแทบจะหลั่งน้ำตาอยู่แล้ว
เฉินผิงพลันเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการแล้วตอบอย่างเก้อ ๆ ว่า “เหม่ยเหยียน ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ผมขอโทษ” สิ่งที่เขาทำได้คือขอโทษด้วยความจริงใจ
เมื่อจี้เหม่ยเหยียนได้ยินเขาเรียกชื่อตนเอง ในที่สุดเธอก็มีสีหน้าอ่อนลงแล้วยิ้มออกมาได้ “คราวนี้ฉันจะยกโทษให้คุณ มากับฉันสิ”
จี้เหม่ยเหยียนนำทางเฉินผิงเข้าไปในช่องเขาแล้วอธิบายให้ฟังว่า “มีอสูรจุตินับไม่ถ้วนอยู่ในนั้น แต่ยามที่ประจันหน้ากับพวกมัน ทางที่ดีจงหลีกเลี่ยงการใช้คาถาจะดีกว่า วิธีการที่ได้ผลมากที่สุดคือใช้มือเปล่าของคุณเอาชนะอสูรจุติ แบบนี้คุณก็จะกระตุ้นความเข้าใจของตัวคุณได้ ต่อให้คุณเอาชนะมาได้ตั้งมากมาย แต่การใช้คาถาหรืออาวุธศักดิ์สิทธิ์จะทำให้พลังจุติภายในตัวสัตว์อสูรลดน้อยถอยลง มิหนำซ้ำยังชะลออัตราความเข้าใจของคุณอีกด้วย” จี้เหม่ยเหยียนเอ่ยแนะนำ
“เหม่ยเหยียน ผมไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะรู้เรื่องนี้มากถึงขนาดนั้น” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจที่จี้เหม่ยเหยียนเข้าใจสถานการณ์
จี้เหม่ยเหยียนหน้าแดงก่ำพลางชี้แจงว่า “คุณพ่อเป็นคนบอกข้อมูลทั้งหมดนี้แก่พวกเรา ไม่งั้นฉันก็คงไม่รู้หรอก คุณควรจะรีบเข้าไปได้แล้ว ฉันจะรอคุณอยู่ที่นี่ อย่าให้ฉันต้องรอนานนักก็แล้วกัน”
เฉินผิงพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในช่องเขา
ไม่นานก็มีเสียงสะท้อนของสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นสัตว์อสูรคำรามดังอยู่รอบตัวเขา แต่เขาก็รู้ว่าเจ้าพวกนี้ไม่ใช่สัตว์อสูรแต่เป็นอสูรจุติ
เนื่องจากอสูรจุติไม่มีรูปร่างที่แน่ชัดจึงพิสูจน์ได้ว่าการสังหารพวกมันคืองานที่ยากเป็นพิเศษ
ในเมื่อเฉินผิงไม่สามารถใช้คาถาหรืออาวุธได้ ก็ยิ่งทวีระดับความยากให้เพิ่มขึ้นไปอีก
แม้จะมีอุปสรรคเพิ่มขึ้น ทว่าเขาก็ตัดสินใจว่าจะไม่ล่าถอย หลังจากทุ่มเทความพยายามไปมากมาย ในที่สุดเขาก็เข้ามาในแดนบรรพบุรุษของตระกูลจี้ได้ ฉะนั้นเขาย่อมไม่มีทางยอมแพ้เป็นอันขาด
จี้เหม่ยเหยียนถึงขนาดเสนอตัวเพียงเพื่อให้เขาได้เข้ามาอยู่ในแดนบรรพบุรุษ เป็นเหตุผลสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดที่เขาควรจะพยายามให้สุดความสามารถ
เมื่อหวนระลึกถึงการกระทำอันกล้าได้กล้าเสียของจี้เหม่ยเหยียนในห้องเมื่อก่อนหน้านี้ เฉินผิงก็รู้สึกเลือดลมพลุ่งพล่านไปด้วยความปรารถนาเร่าร้อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...