“ต่อให้ทุกคนไม่ได้เข้ามาในแดนบรรพบุรุษ ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้คนจากวังจวี้หมานเข้าไปเด็ดขาด!” จี้เหลียนจวินแผดเสียงด้วยความโกรธเสียจนหน้าตาแดงก่ำ
“นายท่านจี้ ในเมื่อคุณไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขนี้ งั้นก็ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว มาใช้กำปั้นคุยกันเถอะ!”
ทันทีที่ฉินเฮ่อเทียนพูดจบ รัศมีพลังของสมาชิกวังจวี้หมานก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง
“นายท่าน ก็แค่ให้เจ้าหนุ่มนั่นเข้าไปด้วย มีอะไรต่างกันด้วยเล่า? ก็แค่คนผู้เดียวใช่ว่าเขาจะใช้จุติอิสระจนหมดสักหน่อย”
“จริงด้วย พวกเราไม่ยอมโดนขัดขวางไม่ให้เข้าไปในแดนบรรพบุรุษเพียงเพราะเรื่องนี้หรอกนะ”
“เดิมทีพวกเราจากตระกูลสาขาก็ก้าวหน้าได้ช้าอยู่แล้ว หลังจากรอมานานหลายปีขนาดนั้น ขืนพวกเรายังไม่ได้เข้าไปในแดนบรรพบุรุษอีก ลูกหลานของพวกเราจะอาศัยอะไรมาช่วยเสริมพลังของตัวเองเล่า?”
พวกคนจากตระกูลสาขาเริ่มที่จะกดดันจี้เหลียนจวินอีกครั้ง
จี้เหลียนหยิงกระตุกยิ้มมุมปาก วันนี้ฉันมั่นใจว่าเอาชนะจี้เหลียนจวินได้แน่! ถ้าหากจี้เหลียนจวินยอมให้ลูกชายของฉินเฮ่อเทียนเข้าไปในแดนบรรพบุรุษ ฉันก็จะทำตามที่สัญญาไว้กับฉินเฮ่อเทียนได้สำเร็จ จากนั้นความร่วมมือระหว่างฉันกับเขาก็จะเป็นไปได้ด้วยดี ในทางกลับกัน ถ้าหากจี้เหลียนจวินยืนกรานไม่ยอมให้ลูกชายของฉินเฮ่อเทียนเข้าไปในแดนบรรพบุรุษ เขาก็จะล่วงเกินสมาชิกตระกูลสาขาของตระกูลจี้อีกหลายคน
ด้วยเหตุนี้เอง จี้เหลียนหยิงก็จะชนะใจพวกคนจากตระกูลสาขาให้ทอดทิ้งจี้เหลียนจวิน จากนั้นตำแหน่งประมุขของตระกูลคนถัดไปก็จะตกมาเป็นของเขา
ดังนั้นไม่ว่าวันนี้จี้เหลียนจวินจะตัดสินใจอย่างไร จี้เหลียนหยิงก็กุมชัยชนะเป็นที่แน่นอนแล้ว
จี้เหลียนจวินจ้องมองพวกคนจากตระกูลสาขาก่อนจะเหลือบมองจี้เหลียนหยิงที่ผุดยิ้มจาง ๆ เขาโมโหมากเสียจนหน้าตาแดงก่ำจนถึงขั้นตัวสั่นอยู่บ้าง
ต่อให้รู้ดีว่าเป็นกับดักของจี้เหลียนหยิง แต่จี้เหลียนจวินก็ไม่มีทางเลือกนอกเสียจากเดินเข้าไปหา
เมื่อจี้เฉิงเห็นบิดาของตนโกรธจัดเสียขนาดนั้น เขาก็ตวาดขึ้นมาว่า “จี้เหลียนหยิง แกสมคบคิดกับวังจวี้หมานมีเจตนาอะไรกันแน่? อย่านึกว่าไม่มีใครรู้ว่าแกไปมาหาสู่กับวังจวี้หมานมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว”
ตอนนั้นเขาไล่ตามจี้เหลียนหยิงไปตลอดทางจนถึงวังจวี้หมาน ฉะนั้นก่อนหน้านี้ที่เขาเห็นฝ่ายหลังแสดงละครตบตาร่วมกับฉินเฮ่อเทียนจึงทำให้เขาอดรนทนไม่หวอีกต่อไปแล้ว
ตอนนี้ฉันจะเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของจี้เหลียนหยิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...