หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3255

เมื่อจี้อวิ๋นรู้ว่าตัวตนถูกเปิดเผยออกมาแล้ว เขาก็ตัดสินใจว่าจะไม่ปิดบังอีกต่อไป เขาจึงคุกเข่าคำนับตรงหน้าไท่จู่ “ผู้น้อยจี้อวิ๋น ขอคำนับไท่จู่”

จี้เหม่ยหลิงเองก็คุกเข่าแล้วพูดว่า “ไท่จู่ น้องหกเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของลุงสามจี้เหลียนจ้านและเพิ่งจะกลับมาเมื่อไม่นานนี้เอง”

จี้เยว่กับจี้เหม่ยเจินต่างรู้สึกตื่นตกใจที่ได้รู้ว่าจี้อวิ๋นเป็นลูกชายของจี้เหลียนจ้านลุงของพวกตน พวกเขากลับถูกปิดบังไม่ให้รู้เรื่องนี้เสียได้

“เอาล่ะ ตอนนี้ก็เข้าไปกันได้แล้ว อย่ามัวแต่เสียเวลาอยู่อีกเลย แดนบรรพบุรุษเปิดอยู่แค่สามวันเท่านั้น จะตักตวงได้สักเท่าไหร่ก็ขึ้นอยู่กับโชคของตัวพวกเจ้าเองแล้ว”

ไท่จู่โบกมือเร่งให้ทุกคนเข้าไปในแดนบรรพบุรุษ

ส่วนเรื่องขัดแย้งภายในตระกูลจี้ ไท่จู่กลับไม่สนใจสักนิด เป้าหมายของเขาคือการปกป้องแดนบรรพบุรุษต่างหากล่ะ

ไม่นานทุกคนก็ผ่านประตูแล้วเข้ามาในแดนบรรพบุรุษ

หลายคนเข้ามาเป็นครั้งแรก ฉะนั้นพวกเขาจึงค่อนข้างรู้สึกกระวนกระวายใจ จี้อวิ๋นเองก็กำหมัดแน่นและมีสีหน้าเคร่งเครียด

“น้องหก ไม่ต้องกังวลนักหรอก แดนบรรพบุรุษไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่นายคิดหรอก ตราบใดที่นายไม่เดินให้ลึกเกินไปนัก ก็ไม่เป็นอันตรายแล้วล่ะ” จี้เหม่ยหลิงปลอบโยนจี้อวิ๋น

หลังจากแสงสีขาววูบผ่านไป ทัศนียภาพที่งดงามราวกับภาพวาดของป่าเขาเขียวขจีก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าต่อตาของพวกเขา

หลายคนต่างรู้สึกประหลาดใจ พวกเขานึกว่าจะมีบรรยากาศน่าสะพรึงกลัวและสภาพแวดล้อมอันไร้ระเบียบภายในแดนบรรพบุรุษ

แต่พวกเขากลับเห็นทัศนียภาพอันงดงามเช่นนี้แทน

ไม่นานจี้เหม่ยเจินกับจี้เยว่ก็เดินเข้ามาหาจี้อวิ๋น

“น้องหก พวกเราไม่นึกเลยว่านายจะเป็นลูกชายของลุงสาม ก่อนหน้านี้ทำไมนายถึงไม่บอกฉันล่ะ? ถ้านายบอกฉันเสียก่อนจะได้ไม่เกิดเรื่องเรื่องเข้าใจผิด” จี้เหม่ยเจินกล่าวโดยคิดจะผูกสัมพันธ์กับจี้อวิ๋น

“จริงด้วย น้องหก นายทำเหมือนพวกเราเป็นคนนอกไปได้ ตอนนี้พวกเราล่วงรู้ตัวตนของนายแล้ว พวกเราย่อมต้องดูแลนายอย่างแน่นอน อย่าได้ถูกความงดงามของแดนบรรพบุรุษแห่งนี้หลอกเอาได้ล่ะ เพราะมันแฝงไปด้วยอันตรายมากมาย มากับพวกเราดีกว่านะ พวกเราจะได้ช่วยดูแลกันและกันยังไงล่ะ นายติดตามจี้เหม่ยหลิงไป เธอยังแทบจะปกป้องตัวเองไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับนายด้วยเล่า!” จี้เยว่พูดแทรกขึ้นมาเพื่อคืดจะทำให้จี้อวิ๋นไขว้เขว

“จี้เยว่ จี้เหม่ยเจิน พวกแกคิดจะทำอะไรน่ะ? น้องหกไม่อยู่กับคนอย่างพวกแกหรอก พวกแกกำลังอยากได้อะไรสักอย่างจากเขาใช่ไหมล่ะ?” จี้เหม่ยหลิงถามพลางจ้องสองพี่น้องตาเขม็ง

“จี้เหม่ยหลิง อย่าพูดไร้สาระเชียวนะ พวกเราจะได้อะไรจากน้องหกเล่า? พวกเราก็แค่เป็นห่วงความปลอดภัยของเขา ลำพังแค่เธอคนเดียว รับรองความปลอดภัยของน้องหกได้งั้นเหรอ? ถ้าพวกเราเจออันตรายในแดนบรรพบุรุษแห่งนี้จะทำยังไงเล่า?” จี้เหม่ยเจินโต้ตอบด้วยน้ำเสียงที่ฉายแววดูแคลน