เมื่อจี้อวิ๋นรู้ว่าตัวตนถูกเปิดเผยออกมาแล้ว เขาก็ตัดสินใจว่าจะไม่ปิดบังอีกต่อไป เขาจึงคุกเข่าคำนับตรงหน้าไท่จู่ “ผู้น้อยจี้อวิ๋น ขอคำนับไท่จู่”
จี้เหม่ยหลิงเองก็คุกเข่าแล้วพูดว่า “ไท่จู่ น้องหกเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของลุงสามจี้เหลียนจ้านและเพิ่งจะกลับมาเมื่อไม่นานนี้เอง”
จี้เยว่กับจี้เหม่ยเจินต่างรู้สึกตื่นตกใจที่ได้รู้ว่าจี้อวิ๋นเป็นลูกชายของจี้เหลียนจ้านลุงของพวกตน พวกเขากลับถูกปิดบังไม่ให้รู้เรื่องนี้เสียได้
“เอาล่ะ ตอนนี้ก็เข้าไปกันได้แล้ว อย่ามัวแต่เสียเวลาอยู่อีกเลย แดนบรรพบุรุษเปิดอยู่แค่สามวันเท่านั้น จะตักตวงได้สักเท่าไหร่ก็ขึ้นอยู่กับโชคของตัวพวกเจ้าเองแล้ว”
ไท่จู่โบกมือเร่งให้ทุกคนเข้าไปในแดนบรรพบุรุษ
ส่วนเรื่องขัดแย้งภายในตระกูลจี้ ไท่จู่กลับไม่สนใจสักนิด เป้าหมายของเขาคือการปกป้องแดนบรรพบุรุษต่างหากล่ะ
ไม่นานทุกคนก็ผ่านประตูแล้วเข้ามาในแดนบรรพบุรุษ
หลายคนเข้ามาเป็นครั้งแรก ฉะนั้นพวกเขาจึงค่อนข้างรู้สึกกระวนกระวายใจ จี้อวิ๋นเองก็กำหมัดแน่นและมีสีหน้าเคร่งเครียด
“น้องหก ไม่ต้องกังวลนักหรอก แดนบรรพบุรุษไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่นายคิดหรอก ตราบใดที่นายไม่เดินให้ลึกเกินไปนัก ก็ไม่เป็นอันตรายแล้วล่ะ” จี้เหม่ยหลิงปลอบโยนจี้อวิ๋น
หลังจากแสงสีขาววูบผ่านไป ทัศนียภาพที่งดงามราวกับภาพวาดของป่าเขาเขียวขจีก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าต่อตาของพวกเขา
หลายคนต่างรู้สึกประหลาดใจ พวกเขานึกว่าจะมีบรรยากาศน่าสะพรึงกลัวและสภาพแวดล้อมอันไร้ระเบียบภายในแดนบรรพบุรุษ
แต่พวกเขากลับเห็นทัศนียภาพอันงดงามเช่นนี้แทน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...