หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3257

“จริงด้วยสิ คุณเป็นคนของวังจวี้หมานย่อมมีพลกำลังอันไร้เทียมทานอยู่แล้วล่ะ” จี้เยว่เอ่ยปากชื่นชม

ขณะที่พวกเขาเดินไปพลางคุยไปพลาง ฉินจิ้งหยวี่ก็พลันชะงักงันแล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ

“มีอะไรงั้นเหรอคะ นายท่านฉิน?” จี้เหม่ยเจินถาม

“จี้เยว่ มีคนรุกล้ำเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของตระกูลจี้ก่อนกำหนดหรือเปล่า?” ฉินจิ้งหยวี่ไต่ถาม

“เป็นไปไม่ได้หรอก แดนบรรพบุรุษได้รับการปกป้องเอาไว้ จะมีคนเข้ามาก่อนได้ยังไงกัน? คุณพบอะไรเข้าเหรอครับ?” จี้เยว่ถามขึ้นบ้าง

“ผมสัมผัสได้ว่าเกิดการต่อสู้ขึ้นที่นี่ มิหนำซ้ำยังมีร่องรอยของการต่อสู้ที่เห็นได้ชัดเจนอีกต่างหาก” ฉินจิ้งหยวี่กล่าวพลางขมวดคิ้ว

“ร่องรอยการต่อสู้งั้นรึ?” จี้เยว่แผ่ปราณสัมผัสของตนเองออกไปทว่าก็ต้องส่ายหน้า “ผมสัมผัสร่องรอยของพลังใด ๆ ที่นี่ไม่ได้เลย”

“คู่ต่อสู้อาศัยพลกำลัง ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณหรือคาถา ฉะนั้นคุณถึงตรวจไม่พบพลังส่วนที่เหลือยังไงล่ะ แต่สำหรับคนของวังจวี้หมานอย่างพวกเรา พลังดังกล่าวไม่อาจเล็ดลอดสายตาของพวกเราไปได้หรอก” ฉินจิ้งหยวี่อธิบายให้ฟัง

“ใครมันล่วงหน้าเข้ามาในแดนบรรพบุรุษกันนะ? ทั้ง ๆ ที่มีไท่จู่คอยคุ้มครองป้องกันสถานที่ ทางเข้าสู่แดนบรรพบุรุษก็น่าจะปิดอยู่และไม่น่าจะมีใครสามารถเข้ามาได้สิ” จี้เยว่ครุ่นคิดด้วยสีหน้าสับสน

“พี่ชาย หรือว่าจะเป็นจี้เหม่ยเหยียน? คราวนี้ฉันไม่เห็นเธออยู่ในกลุ่มเลย บางทีเธออาจจะเข้ามาก่อนก็ได้นะ” จี้เหม่ยเจินเอ่ยเสนอแนะ

“ไม่น่าจะใช่หรอก จี้เหม่ยเหยียนยังปลุกกระตุ้นจุติภูมิของตัวเองไม่ได้เลย เธอจะมาฆ่าอสูรจุติที่นี่ไปเพื่ออะไรเล่า?”

จี้เยว่ส่ายหน้า

“งั้นก็น่าแปลก เป็นใครกันนะ?” จี้เหม่ยเจินเองก็มีสีหน้าสับสนงุนงง

“ไม่ว่าจะเป็นใครก็ช่าง จงระวังอย่าให้โดนซุ่มโจมตีเข้าล่ะ” ฉินจิ้งหยวี่เตือนพวกเขา

ยามนี้ตระกูลจี้เกิดความโกลาหลเพราะความขัดแย้งภายใน ต่อให้โดนซุ่มโจมตีในแดนบรรพบุรุษ ก็ไม่มีใครรู้อยู่ดี

โฮก!

ทันใดนั้นก็มีอสูรจุติปรากฎตัวพร้อมเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัว