“พี่ชาย รอด้วยสิ!” จี้เหม่ยเจินร้องเรียกพลางวิ่งไล่ตามเขามา
ฉินจิ้งหยวี่เองก็ตามรั้งท้ายพวกเขามาติด ๆ
ขณะที่พวกเขาทั้งสามคนเคลื่อนตัวไปข้างหน้า เสียงการต่อสู้ก็ชักจะเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็มัวแต่ยุ่งง่วนอยู่กับการฆ่าอสูรจุติ โดยอสูรจุติแต่ละตนที่เขาสังหารได้ก็จะมีพลังจุติหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของตัวเอง ทำให้กลุ่มดาวภายในจุติภูมิก็ชักจะเริ่มเปล่งประกายเจิดจ้ามากขึ้นเรื่อย ๆ
ทันใดนั้นเฉินผิงก็เริ่มรู้สึกตัว เขาสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังใกล้เข้ามาทุกที ๆ จึงขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็กระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วเตรียมระวังป้องกัน
“มีอะไรงั้นเหรอ?” จี้เหม่ยเหยียนถามขึ้นมา
“ผมคิดว่ามีคนอยู่สามคนกำลังมาทางนี้” เฉินผิงตอบ
จี้เหม่ยเหยียนรู้สึกสับสนอย่างถึงที่สุด “ทำไมถึงมีคนมาที่นี่ได้เล่า? คราวนี้คนในกลุ่มที่คิดจะเข้ามาในแดนบรรพบุรุษ ไม่มีใครปลุกกระตุ้นจุติภูมิของตัวเองได้เลยนะ พวกเขาจะเข้ามาที่นี่ทำไมกัน?”
พวกจี้เยว่ที่เพิ่งจะมาถึงตกตะลึงเมื่อได้เห็นเฉินผิงกับจี้เหม่ยเหยียน
งั้นสองคนนี้ก็คือคนที่ลอบเข้ามาในแดนบรรพบุรุษแล้วสังหารอสูรจุติพวกนี้น่ะสิ!
เนื่องจากจี้เหม่ยเจินชิงชังจี้เหม่ยเหยียนมาโดยตลอด เธอจึงอารมณ์เสียจนร้องตะโกนออกมาด้วยความเกรี้ยวกราดว่า “เธอกล้าดียังไงถึงได้พาคนนอกเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของพวกเราแล้วฆ่าอสูรจุติพวกนี้? การกระทำคิดคดทรยศเช่นนี้มีโทษสมควรตาย!”
จี้เยว่เองก็ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธแค้นว่า “จี้เหม่ยเหยียน เธอฝ่าฝืนกฎของบรรพชนเราแล้วพาคนนอกเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของพวกเรา! ยังไม่รีบมาขอโทษอีก!”
จี้เหม่ยเหยียนไม่กลัวพวกเขาแม้แต่น้อย หลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ ถอนสายตาแล้วหันไปมองฉินจิ้งหยวี่พลางตะคอกว่า “พวกแกสองคนก็พาคนนอกเข้ามาที่นี่เหมือนกัน! พวกแกจะว่ายังไงเล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...