หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3260

“พี่ชาย รอด้วยสิ!” จี้เหม่ยเจินร้องเรียกพลางวิ่งไล่ตามเขามา

ฉินจิ้งหยวี่เองก็ตามรั้งท้ายพวกเขามาติด ๆ

ขณะที่พวกเขาทั้งสามคนเคลื่อนตัวไปข้างหน้า เสียงการต่อสู้ก็ชักจะเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็มัวแต่ยุ่งง่วนอยู่กับการฆ่าอสูรจุติ โดยอสูรจุติแต่ละตนที่เขาสังหารได้ก็จะมีพลังจุติหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของตัวเอง ทำให้กลุ่มดาวภายในจุติภูมิก็ชักจะเริ่มเปล่งประกายเจิดจ้ามากขึ้นเรื่อย ๆ

ทันใดนั้นเฉินผิงก็เริ่มรู้สึกตัว เขาสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังใกล้เข้ามาทุกที ๆ จึงขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็กระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วเตรียมระวังป้องกัน

“มีอะไรงั้นเหรอ?” จี้เหม่ยเหยียนถามขึ้นมา

“ผมคิดว่ามีคนอยู่สามคนกำลังมาทางนี้” เฉินผิงตอบ

จี้เหม่ยเหยียนรู้สึกสับสนอย่างถึงที่สุด “ทำไมถึงมีคนมาที่นี่ได้เล่า? คราวนี้คนในกลุ่มที่คิดจะเข้ามาในแดนบรรพบุรุษ ไม่มีใครปลุกกระตุ้นจุติภูมิของตัวเองได้เลยนะ พวกเขาจะเข้ามาที่นี่ทำไมกัน?”

พวกจี้เยว่ที่เพิ่งจะมาถึงตกตะลึงเมื่อได้เห็นเฉินผิงกับจี้เหม่ยเหยียน

งั้นสองคนนี้ก็คือคนที่ลอบเข้ามาในแดนบรรพบุรุษแล้วสังหารอสูรจุติพวกนี้น่ะสิ!

เนื่องจากจี้เหม่ยเจินชิงชังจี้เหม่ยเหยียนมาโดยตลอด เธอจึงอารมณ์เสียจนร้องตะโกนออกมาด้วยความเกรี้ยวกราดว่า “เธอกล้าดียังไงถึงได้พาคนนอกเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของพวกเราแล้วฆ่าอสูรจุติพวกนี้? การกระทำคิดคดทรยศเช่นนี้มีโทษสมควรตาย!”

จี้เยว่เองก็ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธแค้นว่า “จี้เหม่ยเหยียน เธอฝ่าฝืนกฎของบรรพชนเราแล้วพาคนนอกเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของพวกเรา! ยังไม่รีบมาขอโทษอีก!”

จี้เหม่ยเหยียนไม่กลัวพวกเขาแม้แต่น้อย หลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ ถอนสายตาแล้วหันไปมองฉินจิ้งหยวี่พลางตะคอกว่า “พวกแกสองคนก็พาคนนอกเข้ามาที่นี่เหมือนกัน! พวกแกจะว่ายังไงเล่า?”

“นายท่านฉิน อย่าเพิ่งโกรธไปเลยครับ พวกเรามาที่นี่เพื่อเข้าใจถึงจุติ แถมพวกเรามีเวลาอยู่ในนี้ได้ไม่นานนัก อย่ามัวแต่เสียเวลาต่อสู้กับมันอยู่เลย ไอ้หมอนี่กล้าแอบเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของพวกเรา ตระกูลจี้ย่อมไม่ปล่อยมันไว้แน่ คุณไม่ต้องไปกังวลกับไอ้ศพเดินได้พรรค์นี้หรอก”

หลังจากฉินจิ้งหยวี่ได้ยินเช่นนั้นก็ใจเย็นลง

“ใครบอกว่าพวกเราแอบเข้ามาในนี้กันล่ะ? มีไท่จู่ปกป้องอยู่ข้างนอกทั้งคน ถ้าหากท่านไม่เปิดทางให้พวกเราก็คงเข้ามาไม่ได้หรอก! ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงก็เป็นคนในตระกูลของเราเกือบกึ่งหนึ่งแล้ว ฉะนั้นการที่เขาเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของพวกเรา ย่อมไม่เป็นการฝ่าฝืนกฎแต่อย่างใด!” จี้เหม่ยเหยียนตอกกลับ

“เป็นคนในตระกูลเกือบกึ่งหนึ่งงั้นรึ?” จี้เหม่ยเจินไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไรกันแน่

แต่จี้เยว่กลับเข้าใจได้ทันที เขาจึงจ้องมองจี้เหม่ยเหยียนด้วยสายตาดูแคลนพลางกล่าวว่า “จี้เหม่ยเหยียน เธอมันไร้ยางอายไม่รู้จักจบจักสิ้นเลยหรือไง? เธอกับเฉินผิงรู้จักกันได้ไม่นาน แต่เธอกลับหลับนอนกับเขาแล้วงั้นเหรอ?”

เมื่อเข้าใจสิ่งจี้เหม่ยเหยียนต้องการจะสื่อ จี้เหม่ยเจินก็หัวเราะเยาะพลางกล่าวว่า “จี้เหม่ยเหยียน เธอมันเป็นนังแพศยาไร้ยางอายจริง ๆ! ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะหลับนอนกับผู้ชายง่าย ๆ ขนาดนั้นได้ บางทีเธอน่าจะไปทำงานในซ่องแทนนะ เธออาจจะกลายเป็นโสเภณีชั้นสูงเชียวนะ! คิดดูสิว่าเธอจะทำเงินได้ตั้งขนาดไหน!”