“จี้เหม่ยเจิน เธอต่างหากล่ะที่เป็นนังแพศยาตัวจริง! เธอคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าเธอหลับนอนกับคนของตระกูลจี้มาตั้งไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้ว? มิหนำซ้ำยังถึงขั้นหลับนอนกับผู้ชายสามคนไปพร้อม ๆ กันอีกต่างหาก! ฉันบล่ะแปลกใจนักเชียวที่เธอกล้าเรียกฉันว่านังแพศยา!” จี้เหม่ยเหยียนตอกกลับโดยไม่ลังเลเลยสักนิด
ยามที่โต้เถียงกัน จี้เหม่ยเหยียนกลับเถียงเก่งกว่าจี้เหม่ยเจินเสียอีก
“เธอ...”
จี้เหม่ยเจินชักดาบออกมาด้วยความเดือดดาลหมายจะลงมือกับจี้เหม่ยเหยียน แต่กลับถูกจี้เยว่ขวางเอาไว้
“น้องเล็ก อย่าลืมว่าพวกเรามาที่นี่ทำไม เอาไว้ออกไปจากที่นี่ค่อยสู้กับเธอก็ย่อมได้”
จากนั้นจี้เยว่หันไปทางจี้เหม่ยเหยียนแล้วพูดต่อไปว่า “ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะเกี่ยวข้องอะไรกับเฉินผิง แต่พวกเธอก็แอบเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของเราจริง ๆ มาดูกันซิว่าตอนที่แดนบรรพบุรุษปิดลง เธอจะอธิบายว่ายังไง พวกเราไปกันเถอะ!”
เมื่อจี้เยว่พูดจบก็ส่งสายตาให้จี้เหม่ยเจินกับฉินจิ้งหยวี่ก่อนจะเดินออกไป
“หึ! ฉันจะอธิบายว่ายังไงก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของพวกแก!” จี้เหม่ยเหยียนแค่นเสียงพลางตอกกลับ
จากนั้นเธอก็ก้มหน้าแล้วพึมพำว่า “พูดตามตรงเลยนะ ทำไมคุณพ่อถึงได้อนุญาตให้คนจากวังจวี้หมานเข้ามาที่นี่ได้? ท่านเลอะเลือนไปแล้วหรือไง?”
“บางทีนายท่านจี้อาจจะโดนบังคับก็ได้” เฉินผิงกล่าวขึ้นมา
จี้เหลียนจวินรู้ว่าจี้เหลียนหยิงร่วมมือกับวังจวี้หมาน ฉะนั้นจี้เหลียนจวินจึงไม่มีทางเลือกนอกจากออกคำสั่งอนุญาตด้วยตัวเอง!เขาจะต้องโดนบังคับให้ทำเช่นนั้นเป็นแน่!
“ตอนนี้ลืมเรื่องนั้นไปก่อนเถอะ คุณควรจะรีบซึมซับพลังจุติ เพราะสามคนนั้นอาจจะกลับมาอีกครั้ง!” จี้เหม่ยเหยียนเตือนเขา
ขณะที่เฉินผิงสังหารอสูรจุติส่วนใหญ่ จี้เยว่และคนอื่น ๆ กลับไม่มีทางเลือกนอกเสียจากเดินลึกเข้าไปในหุบเขา
“พี่ชาย พี่มาห้ามฉันไว้ทำไมกัน? ฉันฆ่ามันทั้งคู่ตรงนี้เลยก็ได้ ไม่มีใครรู้หรอกน่า!” จี้เหม่ยเจินถามพร้อมทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
“เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าจะจัดการกับพวกมันได้ง่ายขนาดนั้น? ถ้าหากเฉินผิงสามารถหักแขนของนายน้อยฉินได้ มันคงจะแข็งแกร่งจริง ๆ นั่นแหละ มันไม่เพียงแค่เป็นนักกลั่นยา แต่มันยังมาที่นี่พร้อมกับน้องหกอีกด้วย ถ้าคิดจะประจบประแจงน้องหกก็อย่าได้ไปแตะต้องมันเป็นอันขาด จนกว่าพวกเราจะรู้ว่าลุงสามมีความสามารถอะไร ทางที่ดีพวกเราอย่าไปแตะต้องคนที่น้องหกพามาจะดีกว่า” จี้เยว่อธิบายให้ฟัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...