หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3261

“จี้เหม่ยเจิน เธอต่างหากล่ะที่เป็นนังแพศยาตัวจริง! เธอคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าเธอหลับนอนกับคนของตระกูลจี้มาตั้งไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้ว? มิหนำซ้ำยังถึงขั้นหลับนอนกับผู้ชายสามคนไปพร้อม ๆ กันอีกต่างหาก! ฉันบล่ะแปลกใจนักเชียวที่เธอกล้าเรียกฉันว่านังแพศยา!” จี้เหม่ยเหยียนตอกกลับโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

ยามที่โต้เถียงกัน จี้เหม่ยเหยียนกลับเถียงเก่งกว่าจี้เหม่ยเจินเสียอีก

“เธอ...”

จี้เหม่ยเจินชักดาบออกมาด้วยความเดือดดาลหมายจะลงมือกับจี้เหม่ยเหยียน แต่กลับถูกจี้เยว่ขวางเอาไว้

“น้องเล็ก อย่าลืมว่าพวกเรามาที่นี่ทำไม เอาไว้ออกไปจากที่นี่ค่อยสู้กับเธอก็ย่อมได้”

จากนั้นจี้เยว่หันไปทางจี้เหม่ยเหยียนแล้วพูดต่อไปว่า “ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะเกี่ยวข้องอะไรกับเฉินผิง แต่พวกเธอก็แอบเข้ามาในแดนบรรพบุรุษของเราจริง ๆ มาดูกันซิว่าตอนที่แดนบรรพบุรุษปิดลง เธอจะอธิบายว่ายังไง พวกเราไปกันเถอะ!”

เมื่อจี้เยว่พูดจบก็ส่งสายตาให้จี้เหม่ยเจินกับฉินจิ้งหยวี่ก่อนจะเดินออกไป

“หึ! ฉันจะอธิบายว่ายังไงก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของพวกแก!” จี้เหม่ยเหยียนแค่นเสียงพลางตอกกลับ

จากนั้นเธอก็ก้มหน้าแล้วพึมพำว่า “พูดตามตรงเลยนะ ทำไมคุณพ่อถึงได้อนุญาตให้คนจากวังจวี้หมานเข้ามาที่นี่ได้? ท่านเลอะเลือนไปแล้วหรือไง?”

“บางทีนายท่านจี้อาจจะโดนบังคับก็ได้” เฉินผิงกล่าวขึ้นมา

จี้เหลียนจวินรู้ว่าจี้เหลียนหยิงร่วมมือกับวังจวี้หมาน ฉะนั้นจี้เหลียนจวินจึงไม่มีทางเลือกนอกจากออกคำสั่งอนุญาตด้วยตัวเอง!เขาจะต้องโดนบังคับให้ทำเช่นนั้นเป็นแน่!

“ตอนนี้ลืมเรื่องนั้นไปก่อนเถอะ คุณควรจะรีบซึมซับพลังจุติ เพราะสามคนนั้นอาจจะกลับมาอีกครั้ง!” จี้เหม่ยเหยียนเตือนเขา

ขณะที่เฉินผิงสังหารอสูรจุติส่วนใหญ่ จี้เยว่และคนอื่น ๆ กลับไม่มีทางเลือกนอกเสียจากเดินลึกเข้าไปในหุบเขา

“พี่ชาย พี่มาห้ามฉันไว้ทำไมกัน? ฉันฆ่ามันทั้งคู่ตรงนี้เลยก็ได้ ไม่มีใครรู้หรอกน่า!” จี้เหม่ยเจินถามพร้อมทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

“เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าจะจัดการกับพวกมันได้ง่ายขนาดนั้น? ถ้าหากเฉินผิงสามารถหักแขนของนายน้อยฉินได้ มันคงจะแข็งแกร่งจริง ๆ นั่นแหละ มันไม่เพียงแค่เป็นนักกลั่นยา แต่มันยังมาที่นี่พร้อมกับน้องหกอีกด้วย ถ้าคิดจะประจบประแจงน้องหกก็อย่าได้ไปแตะต้องมันเป็นอันขาด จนกว่าพวกเราจะรู้ว่าลุงสามมีความสามารถอะไร ทางที่ดีพวกเราอย่าไปแตะต้องคนที่น้องหกพามาจะดีกว่า” จี้เยว่อธิบายให้ฟัง

หลังจากเดินอยู่ได้ราว ๆ ชั่วโมงหนึ่ง พวกเขาทั้งสามคนก็ดูเหมือนจะมาถึงก้นหุบเขาแล้ว

เส้นทางที่พวกเขาเดินทางมาสิ้นสุดอยู่ตรงหน้าหุบเขาขนาดมโหฬาร

บนยอดเขาแห่งนั้นเป็นถ้ำมืดมิดขนาดใหญ่ที่คล้ายกับปากของสัตว์ร้าย

เมื่อจี้เยว่กับจี้เหม่ยเจินเห็นถ้ำที่อยู่ตรงหน้าก็ตัวสั่นสะท้าน พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัว

ในทางกลับกัน ฉินจิ้งหยวี่กลับรู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ เพราะเขารู้ว่าน่าจะมีอสูรจุติที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าซ่อนตัวอยู่ข้างใน

บางทีถ้าหากฉันฆ่าอสูรจุติตัวนั้นได้ก็อาจจะเข้าใจถึงจุติได้!

เมื่อฉินจิ้งหยวี่นึกได้เช่นนั้นก็เอ่ยขึ้นมาว่า “เข้าไปสำรวจดูว่ามีอะไรอยู่ข้างในกันเถอะ!”