หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3272

จี้เยว่และจี้เหม่ยเจินจ้องไปที่ร่างที่ไร้ชีวิตของฉินจิ้งหยวี่อย่างว่างเปล่า ทำอะไรไม่ถูก

พวกเขาพาฉินจิ้งหยวี่มาที่นี่เพื่อให้เขาเข้าถึงจุติ เขาทำได้ แต่กลับตายกลางคัน แล้วพวกเขาจะอธิบายเรื่องนี้กับวังจวี้หมานยังไง?

ยิ่งกว่านั้น พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉินจิ้งหยวี่ตายได้ยังไง

“จี้เยว่ เราจะทำยังไงดี?” จี้เหม่ยเจินถามด้วยความสับสน

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง?” จี้เยว่ก็สับสนไม่แพ้กัน “ทำไมจู่ๆ คุณฉินจิ้งหยวี่ถึงตัวระเบิดจนตาย?”

ในขณะนั้น ดวงตาของเฉินผิงเปิดขึ้น และเขาอธิบายว่า “เป็นเพราะจุติภูมิที่เขาเพิ่งปลุกขึ้นมานั้นมีขนาดเล็ก แต่กลับพยายามที่จะดูดรัศมีจุติอย่างต่อเนื่องเหมือนกับคนอื่นๆ ร่างกายของเขาจึงไม่สามารถทนไหว และนำไปสู่ความตายของเขา”

แม้ว่ารัศมีจุติในแดนบรรพบุรุษของตระกูลจี้จะมีจำนวนมาก แต่เฉินผิงก็ไม่สามารถดูดกลืนมันได้อย่างไร้ขีดจำกัด

จี้เหม่ยเหยียนลืมตาขึ้น รัศมีของเธอเกิดความเปลี่ยนแปลงไม่น้อย

“จี้เหม่ยเหยียน เธอก็เข้าถึงรัศมีจุติด้วยงั้นหรือ?” จี้เหม่ยหลิงถามเมื่อเห็นจี้เหม่ยเหยียนลืมตา

จี้เหม่ยเหยียนพยักหน้า “ใช่ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง จู่ๆ จุติภูมิของฉันก็เปิดออก และฉันก็เข้าถึงจุติได้”

หลังจากพูดอย่างนั้น จี้เหม่ยเหยียนก็โบกมือของเธอเบา ๆ และรัศมีของจุติโลหะก็ออกมาจากร่างกายของเธอ กลายร่างเป็นหมาป่าสงครามเกราะทอง

หมาป่าสงครามเกราะทองคำราม มันดูน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

ใบหน้าของจี้เยว่และจี้เหม่ยเจินดูไม่สบอารมณ์อย่างมาก

ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ของจี้เหม่ยเหยียน ทำให้จี้เหม่ยเจินไม่ใช่คู่มือของเธออีกต่อไป

เมื่อเห็นอย่างนั้น จี้อวิ๋นก็รีบแสดงความยินดีกับจี้เหม่ยเหยียน “จี้เหม่ยเหยียน ยินดีด้วย!”

ท้ายที่สุดแล้ว การปลุกจุติภูมิและการเข้าถึงจุติได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

พวกเขาเดินผ่านจี้เยว่และจี้เหม่ยเจินซึ่งยังคงยืนบื้ออยู่ตรงนั้น เพราะพวกเขาไม่รู้จะอธิบายการตายของฉินจิ้งหยวี่ให้ตระกูลของเขาฟังอย่างไร

“จี้เยว่ จี้เหม่ยเจิน พวกคุณจะไม่ออกไปเหรอ?” จี้อวิ๋นถาม

ทั้งจี้เยว่และจี้เหม่ยเจินไม่ได้พูดอะไร

“จี้อวิ๋น อย่าสนใจพวกเขาเลย ไปกันเถอะ!” จี้เหม่ยหลิงลากจี้อวิ๋นไปกับเธอ

ไม่นานพวกเขาก็เดินออกจากโพรงภูเขา หลังจากสบตากัน จี้เยว่กับจี้เหม่ยเจินก็ได้แต่ตามพวกเขาไป

ต่อให้พวกเขาเลือกที่จะไม่ออกไป แต่เมื่อแดนบรรพบุรุษปิดตัวลง พวกเขาก็จะถูกบีบให้ออกไปอยู่ดี

เฉินผิงและคนอื่นๆ เดินผ่านลำแสง และกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งในห้องโถงใหญ่

ไท่จู่ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่กลางห้อง