พวกเขาไม่นึกว่าไท่จู่จะล่วงรู้ถึงความคิดของพวกเขาแม้จะอยู่ในห้องโถงตลอดเวลา หากเขาโมโห เชื้อสายของพวกเขาอาจก็ตกอยู่ในอันตราย!
“แน่นอน ท่านไท่จู่ ผมจะรายงานกับพ่อของผมตามความเป็นจริง” จี้เยว่กล่าว
หน้าผากของเขาปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็นๆ และเขาตัวสั่นขณะที่พูด
“ออกไปได้แล้ว”
เมื่อไท่จู่โบกมือ เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็ถูกส่งออกจากห้องโถงในพริบตาเดียว
ขณะที่พวกเขาออกจากไปห้องโถง บรรยากาศในตระกูลจี้ก็ตึงเครียดไม่น้อย
ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินผิงและคนอื่นๆ ยังอยู่ในแดนบรรพบุรุษ จี้เหลียนหยิงและจี้เหลียนจวินก็คงสู้กันไปแล้ว
“พ่อครับ ผมรวบรวมศิษย์ทั้งหมดที่สามารถเรียกได้มาแล้ว ผมว่าจี้อวิ๋นและคนอื่นๆ จะออกมาจากแดนบรรพบุรุษในอีกไม่ช้า เมื่อถึงตอนนั้น อาจี้เหลียนหยิงก็คงจะลงมือ” จี้เฉิงบอกกับจี้เหลียนจวิน
“สถานการณ์ทางจี้เหลียนหยิงเป็นยังไงบ้าง?” จี้เหลียนจวินถามพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
“อาจี้เหลียนหยิงได้รวบรวมกองกำลังของเขาแล้ว เขาคอยดูแลคนของวังจวี้หมานในคฤหาสน์ของเขามาโดยตลอด” จี้เฉิงอธิบาย
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จี้เหลียนจวินก็พูดว่า “จี้เฉิง เมื่อจี้เยว่และคนอื่นๆ ออกมา จงหาทางพาพวกเขาออกไปซะ ครั้งนี้อาจเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด หากจี้เหลียนหยิงสมรู้ร่วมคิดกับวังจวี้หมาน ก็คงยากที่เราจะเอาชนะพวกเขาได้ ถ้าตระกูลจี้ตกอยู่ในมือของเขา แกก็ควรจะไปซะและอย่าได้กลับมาอีก หรือแกจะไปอยู่กับอาจี้เหลียนจ้านก็ได้”
“พ่อ ผมจะไม่ไปไหน ผมอยากอยู่กับพ่อ” จี้เฉิงส่ายหัว
“เจ้าโง่ แกจะอยู่กับฉันไปเพื่ออะไร? อยากตายมากหรือไง? แล้วพวกน้องสาวของแกล่ะ?” จี้เหลียนจวินตำหนิด้วยความโกรธ
จี้เฉิงก้มหน้าลงโดยไม่พูดอะไรอีก
เมื่อเห็นอย่างนั้น จี้เหลียนจวินก็ถอนหายใจและเงียบไป
ในขณะเดียวกัน ฉินเฮ่อเทียนกำลังดื่มกับจี้เหลียนหยิงอย่างสำราญใจที่บ้านของฝ่ายหลัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...