จี้เหลียนจวินอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
จี้เฉิงเริ่มหายใจถี่ๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“เกิดอะไรขึ้น? รีบบอกพ่อมาเดี๋ยวนี้!” จี้เหลียนจวินคว้าไหล่ของจี้เหม่ยเหยียนอย่างกระตือรือร้น โดยอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
จี้เหม่ยเหยียนหน้าแดงและไม่สามารถพูดออกมาได้ เธอคงไม่อาจเปิดเผยรายละเอียดตอนที่เธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเฉินผิงต่อหน้าทุกคนได้แน่
“ลูกพ่อ คุณฉินจิ้งหยวี่อยู่ที่ไหน?”
ในขณะนั้น จี้เหลียนหยิงก็มาถึงพร้อมกับคนของเขา พร้อมด้วยพวกที่มาจากวังจวี้หมาน
เมื่อเห็นพ่อของพวกเขา จี้เยว่และจี้เหม่ยเจินก็รีบวิ่งไปข้างหน้า พร้อมกับดึงจี้เหลียนหยิงออกมาเพื่อคุยกันอย่างลับๆ
อย่างไรก็ตาม จี้เหลียนหยิงผลักทั้งคู่อย่างไม่พอใจและประกาศว่า “ถ้าพวกแกมีอะไรจะพูด ก็พูดมาตรงนี้เลย” คุณฉินเฮ่อเทียนไม่ใช่คนนอก คุณฉินจิ้งหยวี่อยู่ไหน? ทำไมฉันไม่เห็นเขาเลย?”
คำถามของจี้เหลียนหยิงทำให้จี้เยว่และจี้เหม่ยเจินก้มหน้าลง พวกเขาไม่แน่ใจว่าจะอธิบายยังไง
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา จี้เหลียนหยิงก็ชักจะรู้สึกไม่ดี
ฉินเฮ่อเทียนขมวดคิ้วและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน?
เมื่อได้ยินฉินเฮ่อเทียนคำราม จี้เยว่จึงทำได้เพียงพูดอย่างระมัดระวังว่า “คุณฉินจิ้งหยวี่... ตายไปแล้ว”
ตูม!
คำพูดของจี้เยว่ฟาดลงมาที่ฉินเฮ่อเทียนราวกับฟ้าผ่า
แม้แต่จี้เหลียนหยิงก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ เพราะเขาไม่คาดคิดว่าจะได้ยินว่าฉินจิ้งหยวี่ตายแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” จี้เหลียนหยิงถามอย่างร้อนรน
“คุณฉินจิ้งหยวี่เข้าถึงจุติได้ ทีแรกเขาดูดกลืนรัศมีจุติ แต่เขาดูดกลืนมากเกินไป ร่างกายของเขาทนไม่ไหว และเขาก็ตัวระเบิด” จี้เหม่ยเจินอธิบาย
เมื่อได้ยินว่าฉินจิ้งหยวี่ตัวระเบิดตาย จี้เหลียนหยิงก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก
“เหลวไหล! ไม่มีทางที่ฉินจิ้งหยวี่จะระเบิด ต้องมีคนฆ่าเขาแน่ เฉินผิงหรือเปล่า? เขาฆ่าฉินจิ้งหยวี่ใช่ไหม?” ฉินจิ้งอวิ๋นคำรามด้วยความโกรธ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...