หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 328

“อาจารย์ลุง...”

เสี่ยวหรูวิ่งเข้าไปกอดนักพรตอู๋เหวยไว้แน่น!

“เสี่ยวหรู หนูไม่เป็นอะไรใช่ไหม” นักพรตอู๋เหวยเอ่ยถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

“หนูไม่เป็นอะไร หนูไม่เป็นอะไรค่ะ แต่พ่อของหนู...”

เมื่อพูดถึงพ่อของตัวเอง น้ำตาของเสี่ยวหรูก็ไหลออกมาอีกครั้ง!

“เฮ้อ...”

นักพรตอู๋เหวยถอนหายใจ!

เฉินผิงก้าวขึ้นไปข้างหน้าและพยุงนักพรตอู๋เหวยให้ลุกขึ้น จากนั้นก็ส่งพลังจิตวิญญาณเข้าไปสู่ร่างกายของนักพรตอู๋เหวย เพื่อให้เขารู้สึกมีพละกำลังขึ้นในทันที!

“ขอบคุณท่านเฉินผิง บุญคุณยิ่งใหญ่ครั้งนี้ ข้าจะไม่มีวันลืม...”

ขณะพูดนักพรตอู๋เหวยก็อยากจะคุกเข่าให้กับเฉินผิง ส่วนเสี่ยวหรูก็คุกเข่าตาม!

เฉินผิงยื่นมือออกไปห้าม เพราะไม่อยากให้ทั้งสองคนคุกเข่า และรีบกล่าวว่า “นักพรตอู๋เหวยไม่ต้องเกรงใจ โชคชะตาพาเรามาพบกัน ยิ่งกว่านั้นเสี่ยวหรูก็ช่วยผมไว้ไม่น้อย!”

ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายของเสี่ยวหรู การบำเพ็ญฌาณของเฉินผิงคงจะไม่เร็วเช่นนี้ ความเย็นภายในร่างกายของเสี่ยวหรูทำให้เฉินผิงบำเพ็ญฌาณได้เร็วขึ้น!

ทั้งสามคนลงจากเขาและกลับไปยังวัดเหลยหมิง ขณะนี้วัดเหลยหมิงถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ไม่มีใครเลยสักคน มีเพียงพื้นที่ว่างด้านหลังพระวิหารเท่านั้น ที่มีหลุมศพก่อตัวขึ้นสิบกว่าหลุม!

เมื่อมองพระวิหารอันโล่งกว้างและมองหลุมศพอันหนาวเหน็บทุกหลุมตรงด้านหลัง เสี่ยวหรูก็ร้องห่มร้องไห้ออกมายกใหญ่!

ผู้ที่ถูกฝังไว้ที่นี่ล้วนเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องของเธอ ศิษย์พี่บางส่วนเห็นเธอเติบโตมา พวกเขาดูแลเธอเป็นอย่างดี แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นร่างไร้วิญญาณทั้งหมด

เสี่ยวหรูตัวสั่นเทาอยู่ตรงหน้าหลุมศพขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหน้าสุด ทันใดนั้นเธอก็ฟุบหน้าไปบนหลุมศพ มือทั้งสองเกาะหลุมศพไว้แน่น

“พ่อคะ พ่อออกมาสิ พ่อออกมาสิ หนูคือเสี่ยวหรู หนูคือเสี่ยวหรูไงคะ พ่อออกมาดูหนูสิ ออกมาดูหนูสิคะ...”