ณ โรงแรมอวิ๋นเฉิง!
ซูอวี่ฉีมองหลินเทียนหู่ด้วยความแปลกใจพลันเอ่ยถามว่า “หลินเทียนหู่ นายบอกฉันมาตามความจริงเถอะ เฉินผิงไปทำอะไร”
“คุณหนูซู ผมไม่รู้จริงๆ คุณเฉินบอกว่ามีเรื่องด่วน จากนั้นก็รีบออกไป!”
หลินเทียนหู่กล่าวด้วยสีหน้าจนปัญญา
“ไปตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้ยังไม่กลับมา โทรศัพท์ไปก็โทรไม่ติด คงจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกนะ”
ใบหน้าของซูอวี่ฉีเต็มไปด้วยความกังวลใจ
“ฉันว่าเขาคงจะไปหากิ๊กตัวน้อยแล้วมั้ง ผู้ชายหล่อรวยแบบนี้ คงไม่รักเดียวใจเดียวหรอก!”
กู้อวี่เฟยที่อยู่ด้านข้างยิ้มอย่างชั่วร้าย!
“อวี่เฟย อย่าพูดมั่วซั่วสิ ฉันคิดว่าเฉินผิงไม่ใช่คนประเภทนั้นหรอก!”
ตอนนี้กู้อวี่เหยาตีกู้อวี่เฟยเบาๆ เพื่อไม่ให้เธอพูดจาเรื่อยเปื่อย!
ขณะนี้ทัศนคติที่กู้อวี่เหยามีต่อเฉินผิงเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งแต่กลับทำตัวหลบๆ ซ่อนๆ อยู่ตลอดเวลา คงจะไม่มีทางก้มกราบชายกระโปรงสีทับทิบของผู้หญิงง่ายๆ หรอก
“ฉันคิดว่าสหายเฉินผิงคงไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้น” เหอจื้อกังก็ไม่เชื่อเช่นกัน
“ฉันเชื่อใจเฉินผิง แค่กลัวว่าเขาจะมีอันตราย!”
ซูอวี่ฉีไม่ได้กลัวเฉินผิงไปหากิ๊ก แต่กังวลว่าเฉินผิงจะมีอันตรายต่างหาก!
“เอาเถอะ บางทีเดี๋ยวสหายเฉินผิงคงจะโทรกลับมา พวกเราไปกินข้าวกันเถอะ!”
เหอจื้อกังพูดจบ ทุกคนก็เดินออกไปจากโรงแรมและเตรียมเสาะหาร้านอาหารเพื่อกินข้าว!
ขณะที่เดินมาถึงถนนใหญ่ หลินเทียนหู่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ความรู้สึกอันตรายบางอย่างทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น!
“คุณหนูซูครับ พวกเราอาจจะโดนสะกดรอยตามอยู่ พวกคุณหนูเดินไปก่อนเลย ห้ามหันกลับมานะครับ!”
หลินเทียนหู่กระซิบข้างหูซูอวี่ฉี
ซูอวี่ฉีตกใจ หลังจากพยักหน้า เธอก็รีบพาพวกกู้อวี่เฟยเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว!
หลินเทียนหู่จับเข็มขัดตัวเองด้วยมือข้างหนึ่ง ทันทีที่หันหลังกลับไป ก็เห็นคนสามคนเดินมาทางเขาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน!
เมื่อเห็นว่าหลินเทียนหู่รู้ตัวแล้ว แต่พวกเขาสามคนกลับไม่ตกใจเลยสักนิด!
“พวกแกเป็นใคร ทำไมต้องสะกดรอยตามพวกเรา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...