“มองออกไหม?” ไท่จู่ถามพลางยิ้มน้อยๆ
“มองอะไร? ดูเหมือนท่านไม่ได้ทำอะไรเลย เมื่อกี้ท่านร่ายคาถาลวงตาใส่ผมเหรอ?”
เฉินผิงสังเกตว่าในห้องไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แม้แต่โต๊ะที่พังไปเมื่อครู่ ตอนนี้มันอยู่ในสภาพสมบูรณ์และอยู่ที่เดิม
ดูเหมือนว่าคาถาของไท่จู่ไม่ได้ทำลายอะไรเลย และเขาใช้คาถาลวงตาเพื่อแสดงให้เฉินผิงเห็นภาพที่ต่างออกไป
“คาถาลวงตา?” ไท่จู่เย้ยหยัน “ในเมื่อคุณไม่เข้าใจ ฉันก็จะไม่รบเร้าอีก บางทีวิชาขั้นสูงสุดของฉันอาจไม่เหมาะกับคุณ”
พอพูดจบ ไท่จู่ก็เริ่มเดินจากไป
เฉินผิงขมวดคิ้ว ตัวเขามีจุติลวงตา ต่อให้คาถาลวงตานั้นจะทรงพลังและไม่อาจคาดเดา หากไท่จู่ร่ายคาถาลวงตาต่อหน้าเขา เขาก็น่าจะรับรู้ได้
แต่ก่อนหน้านี้ เขาสัมผัสถึงคาถาลวงตาไม่ได้เลย และสิ่งที่เขาเห็นคือความจริง
แต่โต๊ะที่พังไปแล้วจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ยังไง?
ขณะที่ไท่จู่กำลังจะออกจากห้อง เฉินผิงก็เบิกตากว้างและร้องออกมาว่า “ผมเข้าใจแล้ว! นี่คือ... นี่คือคาถาควบคุมเวลา! ท่านไม่ได้ใช้คาถาลวงตา ท่านใช้คาถาควบคุมเวลา ท่านสามารถหยุดเวลาได้ ทำได้กระทั่งย้อนเวลาเพื่อให้โต๊ะที่พังกลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง”
ไท่จู่ยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง “คุณมีศักยภาพ คุณคิดว่าเราสามารถแลกเปลี่ยนสิ่งที่เรามีได้หรือไม่?”
“ได้ครับ ได้แน่นอน!”
เฉินผิงพยักหน้ารัวๆ
ความรู้สึกของเขาไม่สำคัญ แม้ว่าเขาจะต้องหลับนอนกับผู้หญิงทุกคนในตระกูลจี้ เขาก็จะทำ รวมถึงคู่แฝดจี้เหม่ยเหยียนและจี้เหม่ยหลิงด้วย
นี่คือคาถาควบคุมเวลา หากเขาเรียนคาถานี้ เขาจะสามารถย้อนเวลาและทำให้คนตายกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...