หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3296

“ผู้อาวุุโสเหมี่ยว รัศมีของคุณดูปลอดโปร่ง คุณคงจะดีขึ้นแล้ว” นักกลั่นยาแซ่เฉินที่เดินออกมาข้างหน้ากล่าว

ในขณะที่พูด เขาก็เหลือบมองเฉินผิง

เป้าหมายของเขาที่เข้ามาขัดจังหวะคือไม่เพียงแต่เพื่อประจบผู้อาวุโสเหมี่ยวเท่านั้น แต่ยังเพื่อให้เฉินผิงอับอายด้วย

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่สนใจ ในขณะที่ผู้อาวุโสเหมี่ยวแค่ตอบด้วยการพยักหน้าเงียบๆ เพราะเขาลังเลที่จะปล่อยให้คนอื่นรู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บ

แม้ว่าเฉินผิงจะดึงเจตจำนงสังหารออกจากร่างกายของเขาได้ แต่ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็อยากจะปกปิดความจริงที่ว่าเขาได้รับบาดเจ็บจากมาร

“เทือกเขาสีเลือดนั้นอันตราย ดังนั้นอยู่ข้างหลังฉันและอย่าออกไปตามลำพัง” ไช่หงเว่ยสั่งทุกคนเสียงดัง

ในขณะเดียวกัน ซือกงเจิ้นก็พูดกับไช่เชี่ยนหนานว่า “ไม่ต้องกลัวนะ ไช่เชี่ยนหนาน ผมจะปกป้องคุณเอง”

แต่ไช่เชี่ยนหนานกลับกลอกตาใส่และเมินเขา

ต่อจากนั้น พวกเขาจึงเริ่มเดินทางลึกเข้าไปในเทือกเขา

แม้ว่าเส้นทางจะเลี้ยวลดคดเคี้ยว ซึ่งคนธรรมดาคงไม่สามารถผ่านได้ แต่พวกเขาก็ไม่มีปัญหาในการเดินผ่านเพราะล้วนแต่เป็นผู้บำเพ็ญเพียร

ระหว่างการเดินทาง พวกเขาพบกับสัตว์อสูรสองสามตัวที่ไม่แข็งแกร่งมากนัก

ก่อนที่จะมีใครโต้ตอบ ซือกงเจิ้นก็ลงมืออย่างรวดเร็วเพื่อแสดงความเก่งกาจของเขา

สำหรับเฉินผิง เขาอยู่ด้านหลังของกลุ่ม คอยตรวจดูสภาพแวดล้อมรอบตัวด้วยปราณสัมผัส

“คุณกำลังทำอะไร?” ไช่หงเว่ยถามเฉินผิงทันที

“ผมอยากไปดูรอบๆ” ฝ่ายหลังตอบ

“อย่าเดินเรื่อยเปื่อย ที่แห่งนี้มีอะไรมากกว่าที่ตาเห็น มันอาจดูไม่อันตราย แต่นั่นเป็นเพราะฉันเป็นคนนำทาง หากคุณออกไปเดินลำพัง คุณอาจจะถูกสัตว์อสูรโจมตี ยิ่งไปกว่านั้น หมอกพิษยังอาจปรากฏขึ้นได้ทุกเวลา เมื่อเกิดขึ้นแล้วจะไม่มีทางหนีรอด คุณจะสูญเสียสติและเป็นบ้า ผู้บำเพ็ญเพียรนับไม่ถ้วนที่ต้องพิษจากพลังอันชั่วร้ายนี้จะโจมตีทุกอย่างรอบตัวพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง จนกว่าพวกเขาจะตายเพราะหมดแรง คุณควรอยู่เฉยๆ จะดีกว่า”' ไช่หงเว่ยเตือนเฉินผิง

“คุณไช่ ไม่เห็นต้องกังวลเลย คุณลืมไปแล้วหรือว่าเขาเป็นนักกลั่นยา? หมอกพิษทำอะไรเขาไม่ได้หรอก นอกจากนี้ ฉันยังพอมียาแก้พิษอยู่บ้าง ซึ่งเราสามารถใช้เพื่อต้านฤทธิ์ของมันได้”

ขณะที่นักกลั่นยาแซ่เฉินพูด เขาก็หยิบยาออกมาแจกจ่ายให้ทุกคนยกเว้นเฉินผิง

“นั่นคือยาแก้พิษทั้งหมดที่ฉันมี แต่ในเมื่อคุณเป็นนักกลั่นยาที่มีทักษะสูง ผมแน่ใจว่าคุณคงไม่จำเป็นต้องกินยาของฉันใช่ไหม?” นักกลั่นยาแซ่เฉินพูดเสียดสีขณะที่เขาจ้องมองไปยังเฉินผิง