“แน่นอน ไม่จำเป็นหรอกครับ” เฉินผิงตอบยิ้มๆ
ว่าแล้วเขาก็เตรียมเดินเข้าป่า ขณะที่หัวเฟิ่งและจี้อวิ๋นอยากจะไปกับเขาด้วย อย่างไรก็ตาม เฉินผิงห้ามไม่ให้พวกเขาทำเช่นนั้น
เพราะไม่รู้ว่าอันตรายแบบใดซ่อนอยู่ภายในเทือกเขาสีเลือด เขาเลยกลัวว่าจี้อวิ๋นและหัวเฟิ่งอาจจะถ่วงเขาและกลายเป็นภาระแทน
เฉินผิงอยากจะดูว่าเขาจะค้นพบพลังสวรรค์หรือไม่ ถ้าเกิดว่าเขาหาไม่เจอ เขาก็ไม่ขัดข้องถ้าต้องสังหารเทพอสูร
อย่างไรก็ตาม หลังจากสำรวจดูรอบๆ เฉินผิงก็รู้สึกผิดหวังที่ไม่มีแม้แต่สัตว์อสูรธรรมดา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเทพอสูร
นอกจากนี้ ยังไม่มีวี่แววของพลังสวรรค์แต่อย่างใด
อย่างไรก็ตาม การที่พวกมันหาไม่ได้ง่ายๆ ทำให้คุณค่าของพวกมันยิ่งมากขึ้น
หลังจากนั้นเฉินผิงก็กลับมามือเปล่า เขาไม่ได้ออกไปไกลมากนัก เพราะเขายังไม่คุ้นเคยกับเทือกเขาสีเลือด
พอเขากลับมา เฉินผิงก็เห็นว่าไช่หงเว่ยโปรยผงสีขาวรอบๆ กระโจมของพวกเขา
ผงนั้นไม่เพียงแต่ทำเขาแสบจมูก แต่ยังส่งกลิ่นเหม็นน่าขยะแขยงอีกด้วย
เมื่อเห็นเฉินผิง ไช่หงเว่ยก็แนะนำว่า “กลับมาเร็วก็ดีแล้ว พอถึงตอนค่ำจะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกไป ฉันร่ายคาถารอบๆ ที่นี่ และโปรยผงที่จะทำให้สัตว์อสูรหวาดกลัว ของพวกนี้จะทำให้เราปลอดภัยในคืนนี้”
เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรสักคำหลังจากมองสิ่งที่ไช่หงเว่ยทำ วงแหวนอาคมแบบง่ายๆ และผงสีขาวนั้นอย่างมากก็คงหยุดได้แต่สัตว์อสูรขนาดเล็ก และคงไม่ได้ผลกับสัตว์อสูรที่ตัวใหญ่กว่าและทรงพลังกว่า
“พ่อ มันจะได้ผลเหรอ? แล้วหมอกพิษจะปรากฏเมื่อไหร่?” ไช่เชี่ยนหนานถามไช่หงเว่ย
“แน่นอนว่ามันจะได้ผล ตลอดการเดินทางหลายปีของฉัน ฉันใช้วิธีนี้เพื่อขับไล่สัตว์อสูรมาโดยตลอด ส่วนหมอกพิษจะปรากฏขึ้นเมื่อไหร่นั้นขึ้นอยู่กับดวง เพราะพ่อไม่สามารถคาดเดาได้ ถึงกระนั้น พวกเราทุกคนก็กินยาแก้พิษของคุณเฉินเข้าไปแล้ว ดังนั้นเราจะไม่ได้รับผลกระทบจากพิษ” ไช่หงเว่ยอธิบาย
เมื่อทุกอย่างเข้าที่แล้ว ทุกคนก็เริ่มบำเพ็ญเพียรอย่างเงียบ ๆ
ในขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็นั่งลงข้างเฉินผิงแล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเจออะไรบ้างไหม?”
เขารู้ว่าเฉินผิงออกไปตามหาพลังสวรรค์ในเทือกเขาสีเลือด
เฉินผิงส่ายหัวแล้วยิ้มแหยๆ
“บางสิ่งก็ไม่สามารถบังคับได้ มันอาจไม่อยู่ที่นั่นเมื่อเราพยายามมองหามัน แต่อาจปรากฏขึ้นเมื่อเราไม่มอง”
ตูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...