ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความรังเกียจเมื่อเห็นยาที่ดูไม่น่ากิน
“หลังจากกินยานี้แล้ว หมอกพิษจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป” เฉินผิงรับปากกับคนอื่นๆ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเดินเข้าไปเอายา เม็ดยามีสีดำและไม่น่าลิ้มลอง มีกลิ่นไม่พึงประสงค์โชยออกมา แล้วใครที่ไหนจะกินลง?
ขณะที่ทุกคนลังเล นักกลั่นยาแซ่เฉินสลัดความกังวลออกไป เขารีบรุดไปข้างหน้า หยิบยาเม็ดหนึ่งขึ้นมาแล้วกลืนลงไป
การกระทำที่ไม่มีใครคาดคิดทำให้ทุกคนตกตะลึง และไม่อาจเข้าใจเจตนาของนักกลั่นยาแซ่เฉินได้
“ยานี้มหัศจรรย์จริงๆ วิเศษมาก!” นักกลั่นยาแซ่เฉินอุทานขณะคุกเข่าต่อหน้าเฉินผิง “ฉันมันโง่ที่ไม่รู้ซึ้งถึงฝีมือของปรมาจารย์นักกลั่นยา โปรดยกโทษให้กับความเขลาของฉันด้วย!”
ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของนักกลั่นยาแซ่เฉิน ทำให้ฝูงชนที่สับสนอยู่แล้วยิ่งตะลึง
“คุณเฉิน นี่คุณกำลังทำอะไรอยู่?” ไช่หงเว่ยถามด้วยความงุนงง
“ฉันไม่ใช่นักกลั่นยาอีกต่อไปแล้ว ฉันไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้ ยอดคนที่อยู่ตรงหน้าฉันต่างหากคือนักกลั่นยาตัวจริง ปรมาจารย์นักกลั่นยาโดยแท้! ยานี้อาจมีสีดำและมีกลิ่นเหม็น แต่เป็นยามหัศจรรย์ที่สามารถแก้พิษได้ ยิ่งไปกว่านั้น เตาหลอมที่ใช้กลั่นยานี้คือเตาหลอมเสินหนงโบราณ ซึ่งเหนือกว่าเตาหลอมทั้งมวล” นักกลั่นยาแซ่เฉินเอ่ยอย่างจริงจัง
หลังคำประกาศของนักกลั่นยาแซ่เฉิน ฝูงชนก็หันความสนใจไปที่เฉินผิง และสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป
ในขณะนั้น ผู้อาวุโสเหมี่ยวเลิกสั่นกระดิ่งแล้ว เขาที่เหงื่อท่วมตัวเชื้อเชิญ “ทุกคน รีบไปกินยาเถอะ คุณเฉินพูดถูก เฉินผิงถือได้ว่าเป็นปรมาจารย์นักกลั่นยาอย่างแท้จริง อันที่จริงแล้วฉันได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับมาร ทำให้มีเจตจำนงสังหารอยู่ในร่างของฉัน ถ้าเฉินผิงไม่ได้ช่วยดึงเจตจำนงสังหารในตัวฉันออกมาตอนอยู่บนเรือเหาะ ฉันก็คงตายไปแล้ว”
ผู้อาวุโสเหมี่ยวรีบกระตุ้นให้ทุกคนกินยานี้ เขาสั่นกระดิ่งไม่ได้อีกต่อไป หากไม่มีสิ่งป้องกัน พวกเขาจะถูกหมอกพิษครอบงำและเสียสติอีกครั้ง
“คุณปู่ นี่มัน-” เหมี่ยวเหมี่ยวตกใจ ไม่คิดว่าคำพูดของเฉินผิงจะเป็นจริง
คำรับรองของผู้อาวุโสเหมี่ยวขจัดความกังขา ทำให้ทุกคนหยิบยาจากเตาหลอมเสินหนงและกลืนลงไป
เฉินผิงประหลาดใจที่ไม่รู้ว่าทำไมซือกงเจิ้นจึงเลือกที่จะไม่กินยาเม็ดนั้น เขาไม่กลัวหมอกพิษเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...