หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3301

เมื่อเห็นว่าไช่หงเว่ยไปแล้ว ฝูงชนก็พากันแตกตื่นและร้อนรนที่จะหลบหนี

“ผู้อาวุโสเหมี่ยว ผมจะอยู่รั้งท้ายเพื่อซื้อเวลาให้ทุกคน คุณควรหนีไปซะ” เฉินผิงยืนกรานกับผู้อาวุโสเหมี่ยว

“คุณน่ะหรือ?” ผู้อาวุโสเหมี่ยวจ้องไปที่เฉินผิง “ดูจากความสามารถของคุณ คุณคงโดนมันกินในพริบตา อย่าทำอะไรบ้าๆ”

“อย่ากังวล ผู้อาวุโสเหมี่ยว ผมมีแผน”

ร่างกายของเฉินผิงพุ่งพล่านด้วยลมหายใจมังกรในขณะที่เขาตั้งท่า ทำให้เกิดระเบิดกลางอากาศ ลมหายใจมังกรสร้างโล่ขึ้นมา ทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันระหว่างพวกเขากับพยัคฆ์สีเงินที่บ้าคลั่ง

ด้วยความตกใจกับรัศมีที่แผ่ออกมาจากลมหายใจมังกร พยัคฆ์สีเงินที่แตกตื่นจึงถอยกลับไปด้วยความกลัว

ผู้ที่เห็นเหตุการณ์หันไปหาเฉินผิงด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นอย่างนั้น

“รัศมีของคุณไม่ธรรมดา เฉินผิง แถมยังสามารถข่มขู่พยัคฆ์สีเงินได้ด้วย!” ผู้อาวุโสเหมี่ยวจ้องมองเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา

“ผมใช้อุบายนิดหน่อย ผู้อาวุโสเหมี่ยว ผมเจือปนกลิ่นที่สัตว์อสูรกลัวลงในลมหายใจมังกร เป็นเหตุผลที่พวกมันถอยออกไป แต่มันจะอยู่ได้ไม่นาน พวกคุณทุกคนควรไปได้แล้ว เมื่อคุณออกจากหมอกพิษนี้ได้ คุณก็จะปลอดภัย” เฉินผิงอธิบายให้ผู้อาวุโสเหมี่ยวฟัง

ผู้อาวุโสเหมี่ยวพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ทุกคน ออกไปจากหมอกพิษกันเถอะ” เขาสั่งการและพาฝูงชนหลบหนี

“คุณสองคนก็ไปเถอะ อีกเดี๋ยวผมจะตามไป”

เฉินผิงสั่งให้หัวเฟิ่งและจี้อวิ๋นหนีไปพร้อมกับผู้อาวุโสเหมี่ยว

แม้ว่าจี้อวิ๋นและหัวเฟิ่งดูจะอยากพูดอะไรมากกว่านี้ แต่เฉินผิงก็จ้องด้วยสายตาหนักแน่นเพื่อให้พวกเขาทำตามคำสั่ง

ในห้วงเวลาคับขัน เฉินผิงเผชิญหน้ากับการจู่โจมของฝูงพยัคฆ์สีเงินด้วยตัวคนเดียว

เฉินผิงยังคงท่องคาถาต่อไป และท่าทางเดือดดาลของพยัคฆ์สีเงินก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนกลับสู่สภาวะสงบ

“กะ-เกิดอะไรขึ้น?” ราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อมองไปรอบๆ ด้วยความงุนงง

พยัคฆ์สีเงินตัวที่เหลือดูสับสน ไม่เข้าใจว่าเหตุใดพวกมันถึงมาอยู่ในที่แบบนี้

“พวกคุณได้รับผลกระทบจากหมอกพิษ ซึ่งทำให้พวกคุณบ้าคลั่งจนเข้าโจมตีคนของเรา” เฉินผิงชี้แจง

“โจมตีพวกคุณ?” ราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อไม่อยากจะเชื่อ “ปกติพวกเราเก็บตัวอยู่ในป่า ไม่เคยโจมตีมนุษย์หรือผู้บำเพ็ญเพียร แล้วทำไมเราถึงโจมตีพวกคุณ?”

“ก็อย่างที่ผมบอกไป หมอกพิษบิดเบือนจิตสำนึกของพวกคุณ น่าเสียดายที่ผมไม่รู้ที่มาของมัน” เฉินผิงตอบ เขาพยายามให้ความกระจ่างกับสถานการณ์ที่คลุมเครือ

“ต้องเป็นคนโลภพวกนั้นแน่ เรายกพื้นที่กว้างขวางให้พวกเขาตอนที่พวกเขามาถึง ใครจะคิดว่าพวกเขาจะใช้หมอกพิษบงการเรา บังคับให้เราโจมตีมนุษย์และผู้บำเพ็ญเพียร” ราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อเอ่ยอย่างโกรธเคืองเมื่อเขาถึงบางอ้อ