หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3303

ขณะเดียวกัน ไช่หงเว่ยถูกซือกงเจิ้นควบคุมตัว ขณะที่ไช่เชี่ยนหนานยังคงเฝ้าระวังและคอยตรวจตรารอบๆ อยู่เสมอเพื่อมองหาสัญญาณของสัตว์อสูรที่กำลังเข้ามาใกล้ ทั้งสามเดินทางผ่านป่าทึบบนเทือกเขา

“ซือกงเจิ้น จะพาฉันไปไหน?” ไช่หงเว่ยถามด้วยความสับสน

“แค่มากับผมก็พอ คุณไช่ ผมรู้เส้นทางที่ปลอดอันตราย” ซือกงเจิ้นอธิบาย

“คุณรู้จักทางด้วย? แต่คุณไม่เคยไปที่เขตใต้เลยนี่ ใช่ไหม?” ไช่หงเว่ยถาม

“ผมได้ยินมาจากเพื่อนคนหนึ่ง ตอนนี้ทางสะดวกแล้ว เราน่าจะหนีจากเทือกเขาสีเลือดได้ในอีกไม่นาน” ซือกงเจิ้นตอบขณะที่เขาเดินต่อไปโดยพยุงไช่หงเว่ยไปด้วย

ไช่หงเว่ยไม่ได้พูดอะไรต่อหลังจากนั้น แต่เขายังคงสังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัวด้วยสีหน้าไม่สบายใจ

ไช่เชี่ยนหนานเองก็ระวังตัวเช่นกัน ขณะที่เธอเดินตามหลังพวกเขาอย่างไม่วางใจ

ไช่หงเว่ยไม่รู้เลยว่ามีคนกลุ่มหนึ่งกำลังรอพวกเขาอยู่ข้างหน้า

ชายสูงอายุในชุดคลุมสีดำผู้มีสายตาดุร้าย

“ผมไม่รู้จักคุณและท่านประมุขยังมีชีวิตอยู่ เขาอาศัยอยู่ในฐานบัญชาการของสมาพันธ์ผนึกมาร ผู้อาวุโสเฟ่ย นับตั้งแต่วังอู๋หวนถูกโจมตีโดยสมาพันธ์ผนึกมารและผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมาก ผมก็หนีไปที่เทือกเขาสีเลือด พร้อมกับสมาชิกที่รอดชีวิตอีกหลายสิบคน ทุกๆ วันผมหวังว่าจะได้ล้างแค้นให้กับวังอู๋หวนในสักวัน ใครจะไปคิดว่าพวกคุณยังมีชีวิตอยู่ ว่าไหม?” ผู้พิทักษ์กง ชายผู้มีรอยแผลเป็นบนใบหน้ากล่าวขณะยืนอยู่ข้างชายสูงอายุคนนั้น

“ฉันกับท่านประมุขดีใจที่ได้ยินแบบนั้น ผู้พิทักษ์กง เรื่องมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว พวกเราก็คิดเหมือนกันว่าเราคงจะตายเสียแล้วในตอนที่เสียท่าให้สมาพันธ์ผนึกมาร แต่พวกเขากลับขังเราไว้แทนที่จะฆ่าเรา มีผู้ใช้วิชามารจำนวนมากถูกชุบเลี้ยงเอาไว้เป็นสมุนรับใช้สมาพันธ์ผนึกมาร ฉันมาที่นี่ในวันนี้เพราะพวกเขาส่งฉันมาฆ่าคนที่ชื่อเฉินผิง หากไม่เป็นเช่นนั้น ฉันคงไม่ได้เจอพวกคุณ” ผู้อาวุโสเฟ่ยตอบ