หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3304

“เราพักกันก่อนดีกว่า ไช่หงเว่ย...” ไช่หงเว่ยพูดพลางปลดมือซือกงเจิ้นออกและนั่งลงข้างๆ

“เราเกือบจะไปถึงแล้ว คุณไช่ ทางออกอยู่ข้างหน้านี่เอง! ยิ่งไปกว่านั้น พักตรงนี้มันไม่ปลอดภัย ไปถึงจุดหมายเมื่อไหร่เราค่อยหาที่พักที่มันปลอดภัยดีกว่า” ซือกงเจิ้นแนะนำ

จากนั้นเขาก็พยายามพยุงไช่หงเว่ยให้ลุกขึ้น แต่ชายชราโบกมือและไม่ยอมลุกขึ้นไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

เมื่อเห็นดังนั้น ซือกงเจิ้นจึงหันไปหาไช่เชี่ยนหนานและพูดว่า “ช่วยบอกคุณไช่ให้ลุกขึ้นที ไช่เชี่ยนหนาน มันอันตรายเกินไปที่เราจะพักตรงนี้”

“พ่อคะ เราค่อยหาที่พักข้างหน้ากันดีไหม?” ไช่เชี่ยนหนานแนะนำ

ไช่หงเว่ยส่ายหัว “ฉันกลัวว่าเราอาจไม่ได้พักถ้าเราไปถึงที่นั่น”

“ทำไมล่ะ?” ไช่เชี่ยนหนานถามด้วยความสับสน

“ฉันเดินทางผ่านเทือกเขาสีเลือดมานับครั้งไม่ถ้วน และเส้นทางข้างหน้าไม่ได้พาเราออกจากเขาลูกนี้” ไช่หงเว่ยตอบ จากนั้นเขาก็จ้องไปที่ซือกงเจิ้นด้วยสายตาเยือกเย็นและถามต่อ “ไช่หงเว่ย ทำไมคุณไม่บอกฉันมาล่ะว่าทำไมคุณถึงพาพวกเรามาที่นี่?”

ซือกงเจิ้นตัวสั่นในขณะที่เขาพยายามอธิบาย “นี่คุณพูดจริงหรือเปล่า คุณไช่? ผมได้ยินเกี่ยวกับเส้นทางนี้มาจากเพื่อน! เป็นไปได้ไหมว่าผมเลือกเส้นทางผิด?”

เขาพยายามมองซ้ายมองขวาอย่างร้อนรนเพื่อให้ดูแนบเนียน

ไช่เชี่ยนหนานเริ่มตื่นตระหนก “พ่อคะ หรือว่าจะเราเลี้ยวผิดทาง? ทำยังไงดี?”

“ใจเย็นๆ ทั้งสองคน ผมจะไปตรวจสอบเส้นทางข้างหน้าเพื่อดูว่าเรามาถูกทางหรือเปล่า” ซือกงเจิ้นกล่าวและเดินไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบ

หลังจากที่ซือกงเจิ้นไปแล้ว ไช่หงเว่ยก็บอกไช่เชี่ยนหนานว่า “ตามเขาไปและดูว่ามันเรื่องอะไรกันแน่ แต่ระวังอย่าให้โดนจับได้!”

ไช่เชี่ยนหนานพยักหน้าและตามชายคนนั้นไป

ไม่นานนักเธอก็เห็นซือกงเจิ้นเดินไปหาคนกลุ่มหนึ่ง