หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3305

“ถูกแล้ว พวกเขาอาจเป็นผู้ใช้วิชามาร แต่พวกเขาจะทำตามสัญญา คุณจะปลอดภัยตราบใดที่คุณยอมร่วมมือ” ซือกงเจิ้นกล่าวอย่างไร้ยางอาย

“ไปตายซะ! ฉันจะไม่ร่วมมือกับผู้ใช้วิชามาร!” ไช่หงเว่ยตะโกนด้วยความโกรธและพยายามโจมตีซือกงเจิ้นอีกครั้ง

แม้จะได้รับบาดเจ็บ แต่ไช่หงเว่ยก็ยังเร็วและทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ

“อย่าคิดว่าฉันจะฆ่าแกไม่ได้เพียงเพราะฉันได้รับบาดเจ็บ ไอ้สารเลว! ฉันจะช่วยตระกูลของแกด้วยการกำจัดหนอนบ่อนไส้!” ไช่หงเว่ยคำราม ปล่อยรัศมีอันทรงพลังเข้าใส่ซือกงเจิ้น

เพื่อหลบการโจมตีของไช่หงเว่ย ซือกงเจิ้นจำต้องถอยหลังและกลิ้งตัวลงบนพื้นสามครั้ง

“ถ้าไม่เข้ามาช่วยผมจะตายแล้วนะ ผู้พิทักษ์กง!” ซือกงเจิ้นกรีดร้องด้วยความกลัว

ผู้พิทักษ์กงจึงนำคนของเขาออกมาสู่ที่แจ้งเมื่อได้ยินเช่นนั้น โดยมีผู้อาวุโสเฟ่ยยืนอยู่ข้างๆ ผู้พิทักษ์กง

ไช่หงเว่ยถอยกลับโดยสัญชาตญาณ เมื่อเขาเห็นคนกลุ่มนั้นอยู่ตรงหน้าเขา

ในขณะเดียวกัน ซือกงเจิ้นก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้งและเข้าไปหาผู้พิทักษ์กง เขาบอกว่า “ไช่หงเว่ยได้รับบาดเจ็บ ผู้พิทักษ์กง เขาหมดเขี้ยวเล็บแล้ว”

“ซือกงเจิ้น ไอ้สารเลว!” ไช่เชี่ยนหนานกรีดร้องด้วยความโกรธ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ

“ผู้พิทักษ์กงจะไม่ทำร้ายคุณสองคนตราบใดที่ยอมให้ความร่วมมือ ไช่เชี่ยนหนาน” ชายคนนั้นกล่าวเสริมด้วยรอยยิ้มเยาะ

“ไอ้บัดซบ!” ไช่เชี่ยนหนานถ่มน้ำลายลงบนพื้นด้วยความรังเกียจ

“เราพบกันอีกแล้ว คุณไช่” ผู้พิทักษ์กงส่งรอยยิ้มเยาะให้ไช่หงเว่ย

ไช่หงเว่ยมองผู้พิทักษ์กงอย่างสุขุมในขณะที่เขาตอบกลับ “ผู้ใช้วิชามารกล้าเปิดเผยตัวเองด้วยหรือนี่? คุณไม่กลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้าแล้วกำจัดพวกคุณจนหมดหรือ?”

“หนีไปซะ ไช่เชี่ยนหนาน! อย่าหยุดวิ่งไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!” ไช่หงเว่ยกล่าว

ไช่เชี่ยนหนานส่ายหัวทั้งน้ำตา “พ่อ หนูจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”

“รีบไปในตอนที่พ่อยังพอจะปกป้องลูกได้!” ไช่หงเว่ยตะโกนพร้อมผลักลูกสาวของเขาอย่างแรง

“ฮ่า! พวกคุณจะไม่ได้ไปไหนทั้งนั้น!” ซือกงเจิ้นกล่าวด้วยท่าทางชั่วร้าย

“ไอ้สารเลว! ต่อให้ตายฉันก็จะฆ่าแกให้ได้!” โทสะของไช่หงเว่ยระเบิด รัศมีทั้งหมดของเขาปะทุ

เขาใส่รัศมีทั้งหมดลงในดาบวิเศษสีแดง ทำให้มันส่องสว่างขึ้นและเปล่งรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวไปทุกทิศทาง

“ไช่หงเว่ยเป็นสมบัติมีชีวิตโดยแท้! ดาบวิเศษของเขาไม่ใช่ของวิเศษทั่วไป ดูเหมือนว่าฉันจะมีพรสวรรค์ในเรื่องหาสมบัติจริงๆ!” ดวงตาของผู้พิทักษ์กงลุกวาวด้วยความโลภขณะที่เขาโบกแขนเบาๆ เกิดเป็นหมอกห่อหุ้มไช่หงเว่ยและไช่เชี่ยนหนานเอาไว้