“หมอกพิษ?” ไช่หงเว่ยตกตะลึง จากนั้นเขาก็หันไปหาผู้พิทักษ์กงด้วยสีหน้าเหลือเชื่ออย่างถึงที่สุด เสียงของเขาสั่นเทาขณะพูด “หมอกพิษนี้เป็นของที่ถูกสร้างขึ้น?”
“ฮ่าๆๆ! เพิ่งจะคิดออกงั้นหรือ? ไม่มีของที่เรียกว่าหมอกพิษในเทือกเขาสีเลือดหรอก เป็นฝีมือของฉันเองเพื่อกระตุ้นให้ผู้บำเพ็ญเพียรเข้าห้ำหั่นกัน เพื่อที่ฉันจะได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์!” ผู้พิทักษ์กง หัวเราะเบาๆ
“ผู้พิทักษ์กง สองคนนั้นกินยาแก้พิษแล้ว ผมเกรงว่าหมอกพิษคงไม่ส่งผลต่อพวกเขา” หลังจากพูดจบ ซือกงเจิ้นก็หยิบยาแก้พิษที่เฉินผิงกลั่นขึ้นมาและส่งให้ผู้พิทักษ์กง
ซือกงเจิ้นไม่ได้กินยาที่เฉินผิงทำขึ้นเพราะไม่จำเป็น หลังจากกินยาแก้พิษของผู้พิทักษ์กงแล้ว หมอกพิษก็ทำอะไรเขาไม่ได้ เขาจึงไม่ต้องกินยาแก้พิษที่เฉินผิงเป็นคนกลั่น
ผู้พิทักษ์กงรับยาแก้พิษมาตรวจดูอย่างละเอียด หลังจากนั้นครู่หนึ่ง แววประหลาดใจก็แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา “ใครเป็นคนกลั่นยานี้? ไม่ยักรู้ว่ามีนักกลั่นยาระดับสูงอยู่ในหมู่พวกเขาด้วย”
ซือกงเจิ้นตอบ “มันถูกสร้างขึ้นโดยคนที่ชื่อเฉินผิง ทักษะการกลั่นยาของเขาน่าประทับใจมาก”
“เฉินผิง?” ผู้อาวุโสเฟ่ยที่ยืนอยูอีกด้านผงะไปชั่วขณะเมื่อได้ยินชื่อนั้น เขาคว้าคอเสื้อซือกงเจิ้น ทันที “เฉินผิงคนที่คุณพูดถึงอายุราวๆ ยี่สิบหรือเปล่า?”
ซือกงเจิ้นไม่รู้จักผู้อาวุโสเฟ่ย และพฤติกรรมที่หยาบคายของฝ่ายหลังทำให้เขาไม่พอใจ “คุณคือใครกัน? ปล่อยผมนะ! เรื่องอะไรผมต้องบอกคุณด้วย?”
“ซือกงเจิ้น นี่คือผู้อาวุโสเฟ่ยแห่งวังอู๋หวน ไม่ว่าเขาจะถามอะไรคุณก็ต้องตอบ” ผู้พิทักษ์กงสั่ง
เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นถึงผู้อาวุโส ซือกงเจิ้นก็เปลี่ยนน้ำเสียงของเขาอย่างรวดเร็ว “ใช่แล้วครับ เฉินผิงคนนี้อายุราวๆ ยี่สิบ มีชายกับหญิงอย่างละคนมากับเขา นอกจากนี้ ผู้หญิงคนนั้นยังเป็นเทพอสูรวิหคเพลิงด้วย”
“หมอนั่นแหละ! พาฉันไปหาเขาเดี๋ยวนี้!” ตามบัญชาของสมาพันธ์ผนึกมาร ผู้อาวุโสเฟ่ยต้องกำจัด เฉินผิงโดยเร็วที่สุด
“พวกเขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้ ตอนที่ผมจากมา คนพวกนั้นถูกพยัคฆ์สีเงินล้อมอยู่ ผมว่าพวกเขาคงถูกกินไปแล้ว” ซือกงเจิ้นตอบ
“ฉันไม่สนว่าเขาจะตายหรือยังมีชีวิตอยู่ ต่อให้ตายไปแล้วฉันก็ต้องได้เห็นศพของเขา” ถ้าเป็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสเฟ่ยก็ต้องนำร่างของเฉินผิงกลับไปเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...