หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3307

ไช่หงเว่ยนึกสงสัย สมาพันธ์ผนึกมารเป็นองค์กรที่กำจัดผู้ใช้วิชามารอย่างแข็งขันที่สุดในอาณาจักรนิรันดร์มาโดยตลอด แล้วทำไมเฉินผิงถึงบอกว่าผู้ใช้วิชามารเหล่านี้ทำตามคำสั่งของสมาพันธ์ผนึกมาร?

“หุบปาก! แกรนหาที่ตายแล้ว!” ผู้อาวุโสเฟ่ยขมวดคิ้ว รัศมีของเขาปะทุออกมาทันที

การเปิดเผยว่าสมาพันธ์ผนึกมารชุบเลี้ยงผู้ใช้วิชามารนั้นเป็นความลับที่ถูกปิดไว้อย่างแน่นหนา ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเปิดเผยได้อย่างเด็ดขาด หากรั่วไหลออกไป มันจะทำให้ชื่อเสียงของ สมาพันธ์ผนึกมารเสื่อมเสีย ซึ่งอาจนำไปสู่มาตรการรุนแรงในการกำจัดผู้ใช้วิชามารทั้งหมดที่พวกเขาจับตัวไว้เพื่อปกปิดความจริง

“ผู้อาวุโสเฟ่ย คุณไม่จำเป็นต้องลงมือจัดการเจ้าเด็กนี่ด้วยตัวเอง คุณให้ค่าเขามากเกินไปแล้ว” ผู้พิทักษ์กงพูดแทรกและห้ามผู้อาวุโสเฟ่ยเอาไว้

สำหรับผู้พิทักษ์กง ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับแปดอย่างเฉินผิงไม่มีทางเป็นภัยคุกคามได้อย่างแน่นอน

ต่อจากนั้น ผู้พิทักษ์กงก็ยื่นฝ่ามือของเขาไปยังป่าที่อยู่รอบๆ ปล่อยหมอกพิษออกสู่ชั้นบรรยากาศ ทันใดนั้น เสียงคำรามก็ดังขึ้น

ฝูงสัตว์อสูรที่มีดวงตาสีแดงเข้มรวมตัวกัน จ้องมองไปที่เฉินผิงและพรรคพวกของเขาเขม็ง เห็นได้ชัดว่าสัตว์อสูรเหล่านี้อยู่ภายใต้คำสั่งของผู้พิทักษ์กง

สีหน้าของไช่หงเว่ยซีดลงเมื่อเขาเห็นสัตว์อสูรหลายสิบตัวเข้ามาใกล้ เขาพูดกับเฉินผิงว่า “เฉินผิง ขอบคุณที่ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเรา แต่คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน ฉันหวังแค่ว่าคุณจะพาไช่เชี่ยนหนานหนีไปได้ ฉันจะถ่วงเวลาให้คุณหนีเอง”

ไช่หงเว่ยตัดสินใจเสียสละตัวเอง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ต้องการให้ลูกสาวของเขาต้องตายไปพร้อมกับตัวเอง หากเขาสามารถช่วยชีวิตไช่เชี่ยนหนานได้ด้วยการยอมเอาชีวิตเข้าเสี่ยงและดิ้นรนต่อสู้ เขาก็ไม่ลังเลเลยที่จะทำเช่นนั้น

“เราจะหนีไปด้วยกัน คุณไช่” เฉินผิงยังคงไม่สะทกสะท้านในขณะที่กวาดตามองสัตว์อสูรน่าสะพรึงกลัวหลายสิบตัว

เขาไม่คิดว่าสัตว์อสูรจำนวนมากพวกนี้จะอันตรายขนาดนั้น ในเมื่อพวกมันอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของหมอกพิษ ที่เขาต้องทำก็แค่แก้พิษให้พวกมัน

เขากังวลเรื่องเผชิญหน้ากับผู้ใช้วิชามารมากกว่า ซึ่งคงยากไม่ใช่น้อย เนื่องจากไช่หงเว่ยได้รับบาดเจ็บ เฉินผิงจึงไม่อาจรับมือกับพวกเขาเพียงลำพัง

หลังไตร่ตรองครู่หนึ่ง เฉินผิงหยิบยาออกมาหลายเม็ดแล้วบดขยี้ทันที ซัดผงยาให้ลอยไปทางฝูงสัตว์อสูร

หลังจากที่ผงกระจายออกไป รัศมีที่เคยดุร้ายของสัตว์อสูรก็แผ่วลง และดวงตาของพวกมันก็กลับสู่สภาวะปกติ

“ชายคนนี้ร้ายกาจจริงๆ เขารับมือหมอกพิษของฉันได้อย่างง่ายดาย!” ผู้พิทักษ์กงอุทานด้วยความประหลาดใจ