หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3315

หัวเฟิ่งและจี้อวิ๋นเองก็กังวลเรื่องเฉินผิงเช่นกัน พวกเขารู้ดีว่าการจัดการกับผู้ใช้วิชามารเหล่านั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

ท่ามกลางความวิตกกังวล เฉินผิงพร้อมด้วยผู้อาวุโสเหมี่ยวและคนอื่นๆ ก็หาพวกเขาเจอ

“คุณเฉิน คุณปลอดภัยไหม?” จี้อวิ๋นรีบไปทักทายเฉินผิงเมื่อเห็นเขา

“คุณปู่!” เมื่อเหมี่ยวเหมี่ยวเห็นว่าผู้อาวุโสเหมี่ยวไม่ได้รับอันตรายจึงอุทานอย่างดีใจ

“เราปลอดภัย ผู้ใช้วิชามารถูกไล่ไปแล้ว” ผู้อาวุโสเหมี่ยวบอกพลางยิ้มน้อยๆ

เมื่อเห็นเฉินผิงมาถึง นักกลั่นยาแซ่เฉินก็เข้ามาหาและพูดว่า “ปรมาจารย์นักกลั่นยา แม้ว่าอาการบาดเจ็บของคุณไช่จะไม่รุนแรงมากนัก แต่การเดินเท้าข้ามเทือกเขาสีเลือดก็คงเป็นเรื่องยาก เขาต้องพักผ่อนสักสองสามวัน คุณลองรักษาดีไหม?”

นักกลั่นยาแซ่เฉินยอมรับว่าเขาเทียบเฉินผิงไม่ได้ และพูดอย่างถ่อมตัว

เฉินผิงมองไช่หงเว่ยแล้วตอบว่า “เส้นลมปราณของเขาเสียหายและเขาต้องพักฟื้นตัว ยังไงก็เถอะ เราต้องหาที่ปลอดภัยก่อน”

“ทั้งสัตว์อสูรและผู้ใช้วิชามารที่เพ่นพ่านในเทือกเขาสีเลือด เราจะหาที่หลบภัยได้ที่ไหน?” นักกลั่นยาแซ่เฉินถามอย่างจนปัญญา

หลายคนมาที่เทือกเขาสีเลือดเป็นครั้งแรก และไม่รู้ว่าที่ไหนปลอดภัยบ้าง

“ฉันรู้จักสถานที่ที่น่าจะปลอดภัยกว่านี้ แม้จะมีสัตว์อสูรอยู่ พวกมันก็มักจะหลีกเลี่ยงพื้นที่นั้น มีถ้ำแห่งหนึ่งที่ฉันเคยเข้าไปมาก่อน มันไม่มีอะไรเลย แต่น่าแปลกที่ไม่มีสัตว์อสูรตัวใดกล้าเสี่ยงเข้าไปไกล้ภายในรัศมีสิบไมล์” ไช่หงเว่ยเผย

หลังจากเดินทางข้ามเทือกเขาสีเลือดหลายครั้ง จึงไม่น่าแปลกใจที่เขารู้จักสถานที่ซึ่งคนอื่นไม่รู้

“ไม่มีสัตว์อสูรตัวไหนกล้าเข้าไปงั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้น อาจมีบางอย่างในถ้ำที่ทำให้พวกมันหวาดกลัว” เฉินผิงรำพึงด้วยความฉงน

การกระทำของเฉินผิงทำให้ผู้พิทักษ์กงเกือบตาย และทำให้เขาต้องใช้กู่หนอนไหมที่หามาอย่างยากลำบาก ถือเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

“เมื่อเราเดินทางผ่านเทือกเขาสีเลือดไปแล้ว เราจะไปถึงเมืองเยว่หยุนในเขตใต้ พวกเขาจะพักอยู่ที่นั่นแน่นอน เราจะไปที่เมืองเยว่หยุนและติดต่อสมาพันธ์ผนึกมาร ลำพังพวกเราคงไม่มากพอที่จะกำจัดเฉินผิงได้” ผู้อาวุโสเฟ่ยกล่าวด้วยท่าทีเคร่งขรึม

“ถ้าเราไปที่เมืองเยว่หยุน รัศมีของเราจะไม่ถูกตรวจพบหรือ? มันคงอันตรายเกินไปที่จะเข้าไปในเมืองที่มีคนหนาแน่นแบบนั้นทั้งที่เป็นผู้ใช้วิชามาร ถูกไหม?” ผู้พิทักษ์กงถาม

หากไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะถูกจับได้ ผู้พิทักษ์กงก็คงไม่อยู่ในเทือกเขาสีเลือดนานหลายปีและใช้ชีวิตเยี่ยงคนเถื่อน

“ไม่ต้องกังวล ฉันมียาที่สามารถซ่อนรัศมีของเราได้ เมื่อกินเข้าไปแล้ว ตัวตนของเราจะไม่ถูกเปิดเผย” ผู้อาวุโสเฟ่ยรับปาก พลางหยิบยาออกมาแจกจ่าย

ผู้พิทักษ์กงรู้สมาพันธ์ผนึกมารคงจัดหายาพวกนี้มาให้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นนักกลั่นยาเพียงคนเดียวในวังอู๋หวน และด้วยเหตุนี้จึงมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถกลั่นยาได้