หัวเฟิ่งและจี้อวิ๋นเองก็กังวลเรื่องเฉินผิงเช่นกัน พวกเขารู้ดีว่าการจัดการกับผู้ใช้วิชามารเหล่านั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
ท่ามกลางความวิตกกังวล เฉินผิงพร้อมด้วยผู้อาวุโสเหมี่ยวและคนอื่นๆ ก็หาพวกเขาเจอ
“คุณเฉิน คุณปลอดภัยไหม?” จี้อวิ๋นรีบไปทักทายเฉินผิงเมื่อเห็นเขา
“คุณปู่!” เมื่อเหมี่ยวเหมี่ยวเห็นว่าผู้อาวุโสเหมี่ยวไม่ได้รับอันตรายจึงอุทานอย่างดีใจ
“เราปลอดภัย ผู้ใช้วิชามารถูกไล่ไปแล้ว” ผู้อาวุโสเหมี่ยวบอกพลางยิ้มน้อยๆ
เมื่อเห็นเฉินผิงมาถึง นักกลั่นยาแซ่เฉินก็เข้ามาหาและพูดว่า “ปรมาจารย์นักกลั่นยา แม้ว่าอาการบาดเจ็บของคุณไช่จะไม่รุนแรงมากนัก แต่การเดินเท้าข้ามเทือกเขาสีเลือดก็คงเป็นเรื่องยาก เขาต้องพักผ่อนสักสองสามวัน คุณลองรักษาดีไหม?”
นักกลั่นยาแซ่เฉินยอมรับว่าเขาเทียบเฉินผิงไม่ได้ และพูดอย่างถ่อมตัว
เฉินผิงมองไช่หงเว่ยแล้วตอบว่า “เส้นลมปราณของเขาเสียหายและเขาต้องพักฟื้นตัว ยังไงก็เถอะ เราต้องหาที่ปลอดภัยก่อน”
“ทั้งสัตว์อสูรและผู้ใช้วิชามารที่เพ่นพ่านในเทือกเขาสีเลือด เราจะหาที่หลบภัยได้ที่ไหน?” นักกลั่นยาแซ่เฉินถามอย่างจนปัญญา
หลายคนมาที่เทือกเขาสีเลือดเป็นครั้งแรก และไม่รู้ว่าที่ไหนปลอดภัยบ้าง
“ฉันรู้จักสถานที่ที่น่าจะปลอดภัยกว่านี้ แม้จะมีสัตว์อสูรอยู่ พวกมันก็มักจะหลีกเลี่ยงพื้นที่นั้น มีถ้ำแห่งหนึ่งที่ฉันเคยเข้าไปมาก่อน มันไม่มีอะไรเลย แต่น่าแปลกที่ไม่มีสัตว์อสูรตัวใดกล้าเสี่ยงเข้าไปไกล้ภายในรัศมีสิบไมล์” ไช่หงเว่ยเผย
หลังจากเดินทางข้ามเทือกเขาสีเลือดหลายครั้ง จึงไม่น่าแปลกใจที่เขารู้จักสถานที่ซึ่งคนอื่นไม่รู้
“ไม่มีสัตว์อสูรตัวไหนกล้าเข้าไปงั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้น อาจมีบางอย่างในถ้ำที่ทำให้พวกมันหวาดกลัว” เฉินผิงรำพึงด้วยความฉงน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...