หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3317

“ในเมื่อสถานที่ก็ดูปลอดภัยดี งั้นก็รีบพักฟื้นฟูพลังของพวกเรากันเถอะ ผมจะได้กลั่นโอสถให้คุณไช่เผื่อพรุ่งนี้เช้าเขาอาจจะฟื้นตัวแล้วก็ได้” เฉินผิงบอกกับทุกคน

จากนั้นทุกคนก็นั่งขัดสมาธิและฝึกบำเพ็ญฌานโดยมีสมาธิจดจ่อกับการฟื้นฟูพลัง

เฉินผิงปรุงโอสถที่มีจุดประสงค์เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บในร่างกายของไช่หงเว่ยโดยไม่ยอมเสียเวลาสักนิด เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะสามารถข้ามเทือกเขาสีเลือดได้สำเร็จ มิฉะนั้นขืนแบกเขาไปตลอดการเดินทาง กว่าจะออกจากที่นี่ได้ก็คงจะกินเวลาไปไม่น้อยเลย

ขณะที่ทุกคนกำลังพักฟื้นอยู่นั้น เฉินผิงก็ค่อย ๆ ก้าวออกมาจากถ้ำ

บริเวณรอบข้างของถ้ำเงียบสงัดเป็นพิเศษ ไม่มีเสียงคำรามของสัตว์อสูรสักตนดังมาให้ได้ยินเลย

เฉินผิงค่อย ๆ ซึมซับบรรยากาศของสถานที่แห่งนี้ รัศมีพลังให้ความรู้สึกที่แสนคุ้นเคย แตเขากลับจดจำไม่ได้เลย

“นายท่าน ทำไมถึงไม่ไปพักผ่อนเล่า?” หัวเฟิ่งที่เดินออกมาจากถ้ำเช่นกันเอ่ยถามขึ้นมา

“ผมสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังอันแสนคุ้นเคยที่นี่น่ะสิ แต่ผมกลับไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่” เฉินผิงตอบพลางขมวดคิ้ว

“นายท่าน คงจะมีสัตว์อสูรบางตนอาศัยอยู่ในถ้ำแห่งนี้ ฉันสามารถสัมผัสได้ก็จริง แต่กลับไม่รู้ว่าพวกมันเป็นสัตว์อสูรจำพวกไหนกันแน่ มิหนำซ้ำต้นไม้แถวนี้ก็ค่อนข้างที่จะแตกต่างไปจากที่อื่น เมื่อตัดสินดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว ย่อมเป็นสัตว์อสูรที่ไม่ธรรมดาสามัญเลย” หัวเฟิ่งกล่าว

“แน่นอนว่าแม้แต่ราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อก็ไม่กล้าเข้าใกล้ถ้ำและถึงขนาดเกลี้ยกล่อมไม่ให้พวกเราเข้าไปด้วย พวกสัตว์อสูรที่นี่จะต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่” เฉินผิงกล่าวขึ้น พอนึกว่าแม้แต่ราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อก็ยังต้องหวาดกลัว ย่อมเข้าใจได้ไม่ยากเลยว่าจะเป็นสัตว์อสูรที่พิเศษขนาดไหน

จากนั้นเฉินผิงก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ไปเดินดูให้ทั่วกันเถอะ ในเมื่อที่นี่ไม่ได้ใหญ่โตอะไรนัก ถ้ามีสัตว์อสูรอยู่แถวนี้ พวกเราก็น่าจะเห็นอยู่บ้างแหละ”

เฉินผิงกับหัวเฟิ่งสำรวจรอบข้าง เพราะอยากจะเปิดเผยตัวตนของสัตว์อสูรลึกลับที่อาศัยอยู่ในถ้ำ

หลังจากสำรวจดูจนทั่วแล้ว พวกเขาก็กลับมามือเปล่าซึ่งทำให้เฉินผิงรู้สึกสับสนยิ่งนัก หากว่ากันตามหลักการ สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อจะต้องมีขนาดมหึมา ย่อมไม่มีทางที่จะมองไม่เห็นหรอก

“บางทีตอนนี้สัตว์อสูรอาจจะไม่อยู่แถวนี้ก็ได้ เช่นนั้นก็สมเหตุสมผลแล้ว พวกเราพักกันสักครู่แล้วค่อยออกไปเงียบ ๆ เถอะ” หัวเฟิ่งกล่าวหลังจากค้นหาสัตว์อสูรไม่เจอ

เฉินผิงพลันจดจำขึ้นมาได้ทันทีว่าเจ้าสัตว์ประหลาดตนนี้ก็คือ เจียวหลงที่อยู่ระหว่างการกลายร่าง แต่เป็นมังกรที่ยังไม่เติบโตเต็มที่

ถึงจะถูกเรียกว่าเจียวหลง แต่จริง ๆ แล้วเจ้าสัตว์ประหลาดตนนี้กลับเป็นอสรพิษจำพวกหนึ่ง ไม่ใช่มังกรแต่อย่างใด

ไช่หงเว่ยรู้สึกตกใจสุดขีด “มะ-มีมังกรอยู่ในถ้ำได้ยังไงกัน?” เมื่อไม่นานมานี้เขาเพิ่งจะบอกว่าถ้ำปลอดภัยแน่นอน ทว่ายามนี้กลับมีมังกรยักษ์จากที่ไหนก็ไม่รู้โผล่ออกมา!

ผู้อาวุโสเหมี่ยวสีหน้าซีดเผือด “ช่างเป็นมังกรที่แข็งแกร่งเหลือเกิน พวกเราถึงกับต้านทานพลังที่แผ่ออกมาจากร่างของมันไม่ไหวเสียด้วยซ้ำไป”

พวกเขาสิ้นไร้วิธีปกป้องตนเองเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเจ้าสัตว์อสูรที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้น

หัวเฟิ่งมองดูเจ้ามังกรยักษ์ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกแปลกใจโดยสิ้นเชิง “ช่างเป็นมังกรที่ตัวใหญ่จริง ๆ! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นสัตว์ประหลาดเช่นนั้นเลยก็ว่าได้ คุณควรจะรู้ว่าตอนที่เจียวหลงกำลังกลายร่างเป็นมังกร อาจเผชิญความเสี่ยงที่จะตายได้ทุกเมื่อ”

ตอนนี้เจียวหลงใช้ดวงตาใหญ่ยักษ์ของมันจ้องมองมาที่เฉินผิงและผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่น ๆ