หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3318

เฉินผิงพลันนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ตอนที่มาถึงที่นี่จึงได้รู้สึกคุ้น ๆ นัก ที่แท้เป็นเพราะรัศมีพลังของเจียวหลงที่ปลุกกระตุ้นให้จำได้นี่เอง

เจ้ามังกรแผ่พลังมังกรออกมา เพราะมันยังไม่เติบโตเต็มที่จึงทำให้แผ่พลังมังกรออกมาได้น้อยมากซ้ำยังไม่บริสุทธิ์อีกต่างหาก เช่นนี้เองก็เลยทำให้เฉินผิงรู้สึกคุ้นเคยอยู่บ้าง แต่กลับจดจำไม่ได้

“เจ้าพวกผู้บำเพ็ญเพียรชาวมนุษย์ผู้ใดมอบความกล้าให้เจ้าบุกเข้ามาในถ้ำของข้า? เห็นแก่ที่เรื่องนี้เป็นครั้งแรกของพวกเจ้า ข้าจะปล่อยพวกเจ้าไป ฉะนั้นจงรีบไปซะ ไม่งั้นข้าจะไม่เกรงใจแล้ว” เจียวหลงเอ่ยเตือนแล้วบอกเฉินผิงและคนอื่น ๆ ด้วยภาษามนุษย์

คนทั้งกลุ่มรีบหันหลังจากไปด้วยความโล่งใจเพราะอยากออกไปจากที่นี่ แต่เฉินผิงกลับมองดูเจียวหลงอยู่เงียบ ๆ โดยไม่ขยับตัว

“นายท่าน พวกเรารีบไปกันดีกว่า เจียวหลงตนนี้ค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียว” หัวเฟิ่งเอ่ยปากเร่งพร้อมฉุดดึงเฉินผิงให้จากไป

“พวกคุณล่วงหน้าไปก่อนเลย ผมอยากจะรู้ว่าเจียวหลงตนนี้บรรลุพลังบำเพ็ญฌานถึงระดับนี้ได้ยังไงกัน”

เฉินผิงสงสัยว่าเจียวหลงน่าจะใช้พลังสวรรค์เพื่อกลายร่างเป็นเทพอสูร

ตอนแรกเจียวหลงอาจจะเป็นอสรพิษตัวเล็ก ๆ แล้วกลายร่างด้วยการซึมซับพลังสวรรค์ ดูเหมือนว่าการใช้พลังสวรรค์จะทำให้ทุกอย่างมีความเป็นไปได้!

เมื่อนึกได้เช่นนี้ แววตาของเฉินผิงก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ถ้าหากเจียวหลงซึมซับพลังสวรรค์เข้าไปจริง ๆ แก่นอสูรก็สมบัติล้ำค่าก็ได้

แม้แต่ความคิดที่จะสังหารเจียวหลงก็แล่นเข้ามาในสมองของเฉินผิง

เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารที่ซุ่มซ่อนอยู่ภายใต้ความตื่นเต้นของเฉินผิง หัวเฟิ่งก็รีบเอ่ยเตือนขึ้นมาว่า “นายท่าน อย่าทำเป็นเล่นไป เจียวหลงตนนี้จะเลื่อนขั้นในอีกไม่ช้า แค่มันจามก็ฆ่าพวกเราได้แล้ว”

“อย่าห่วงไปเลย ผมไม่ทำอะไรโง่ ๆ หรอกน่า” เฉินผิงรับรองพลางยิ้มกระอักกระอ่วน เพราะรู้สึกแปลกใจว่าหัวเฟิ่งมองเจตนาของเขาออก

หัวเฟิ่งจำต้องยอมแพ้ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากค่อย ๆ ออกไปจากที่นี่

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ขยับเขยื้อนและพบร่องรอยของเจตนาสังหารในดวงตาของเขา เจียวหลงก็โมโหเสียจนดวงตาแดงก่ำ “เจ้าเด็กอวดดี! เจ้าคิดจะฆ่าข้าแล้วเอาแก่นอสูรของข้าไปใช่ไหม?”

ผู้อาวุโสเหมี่ยวและคนอื่น ๆ ต่างรู้สึกตกตะลึงโดยสิ้นเชิง พวกเขาไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้เฉินผิงจงใจยั่วโมโหเจียวหลงเอาเสียเลย เขากำลังรนหาที่ตายใช่ไหม?

เจียวหลงแหงนหน้าแล้วเปล่งเสียงคำรามลั่น พลังอันแกร่งกล้าราวกับลมสลาตันหอบซัดไปทั่ว จนผู้อาวุโสเหมี่ยวและคนอื่น ๆ แทบจะยืนไม่ไหว

ในทางกลับกัน เฉินผิงยังคงยืนได้อย่างมั่นคง แก่นมังกรตรงหน้าอกของเขากำลังกระพริบวูบไหว

เจียวหลงมองแก่นมังกรตรงหน้าอกของเฉินผิงด้วยความรู้สึกสับสน จากนั้นก็สัมผัสได้ถึงพลังมังกรอันแสนบริสุทธิ์ที่เล็ดลอดออกมาจากตัวเขา

หลังจากนั้นสักครู่ มันก็ก้มหัวลงด้วยหน้าตื่นตกใจแล้วสลัดรัศมีพลังอันสันโดษที่เคยมีออกไป

เมื่อเห็นว่ามันมีท่าทีเปลี่ยนไปแล้ว เฉินผิงก็รีบกระโจนขึ้นไปบนหัวของเจียวหลงทันที

คนที่เหลือต่างรู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออก เพราะไม่อาจเข้าใจถึงสาเหตุที่ทำให้เจียวหลงซึ่งแทบจะไร้เทียมทานที่สุดในอาณาจักรนิรันดร์ ยอมก้มหัวให้แก่เฉินผิง