เฉินผิงพลันนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ตอนที่มาถึงที่นี่จึงได้รู้สึกคุ้น ๆ นัก ที่แท้เป็นเพราะรัศมีพลังของเจียวหลงที่ปลุกกระตุ้นให้จำได้นี่เอง
เจ้ามังกรแผ่พลังมังกรออกมา เพราะมันยังไม่เติบโตเต็มที่จึงทำให้แผ่พลังมังกรออกมาได้น้อยมากซ้ำยังไม่บริสุทธิ์อีกต่างหาก เช่นนี้เองก็เลยทำให้เฉินผิงรู้สึกคุ้นเคยอยู่บ้าง แต่กลับจดจำไม่ได้
“เจ้าพวกผู้บำเพ็ญเพียรชาวมนุษย์ผู้ใดมอบความกล้าให้เจ้าบุกเข้ามาในถ้ำของข้า? เห็นแก่ที่เรื่องนี้เป็นครั้งแรกของพวกเจ้า ข้าจะปล่อยพวกเจ้าไป ฉะนั้นจงรีบไปซะ ไม่งั้นข้าจะไม่เกรงใจแล้ว” เจียวหลงเอ่ยเตือนแล้วบอกเฉินผิงและคนอื่น ๆ ด้วยภาษามนุษย์
คนทั้งกลุ่มรีบหันหลังจากไปด้วยความโล่งใจเพราะอยากออกไปจากที่นี่ แต่เฉินผิงกลับมองดูเจียวหลงอยู่เงียบ ๆ โดยไม่ขยับตัว
“นายท่าน พวกเรารีบไปกันดีกว่า เจียวหลงตนนี้ค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียว” หัวเฟิ่งเอ่ยปากเร่งพร้อมฉุดดึงเฉินผิงให้จากไป
“พวกคุณล่วงหน้าไปก่อนเลย ผมอยากจะรู้ว่าเจียวหลงตนนี้บรรลุพลังบำเพ็ญฌานถึงระดับนี้ได้ยังไงกัน”
เฉินผิงสงสัยว่าเจียวหลงน่าจะใช้พลังสวรรค์เพื่อกลายร่างเป็นเทพอสูร
ตอนแรกเจียวหลงอาจจะเป็นอสรพิษตัวเล็ก ๆ แล้วกลายร่างด้วยการซึมซับพลังสวรรค์ ดูเหมือนว่าการใช้พลังสวรรค์จะทำให้ทุกอย่างมีความเป็นไปได้!
เมื่อนึกได้เช่นนี้ แววตาของเฉินผิงก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ถ้าหากเจียวหลงซึมซับพลังสวรรค์เข้าไปจริง ๆ แก่นอสูรก็สมบัติล้ำค่าก็ได้
แม้แต่ความคิดที่จะสังหารเจียวหลงก็แล่นเข้ามาในสมองของเฉินผิง
เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารที่ซุ่มซ่อนอยู่ภายใต้ความตื่นเต้นของเฉินผิง หัวเฟิ่งก็รีบเอ่ยเตือนขึ้นมาว่า “นายท่าน อย่าทำเป็นเล่นไป เจียวหลงตนนี้จะเลื่อนขั้นในอีกไม่ช้า แค่มันจามก็ฆ่าพวกเราได้แล้ว”
“อย่าห่วงไปเลย ผมไม่ทำอะไรโง่ ๆ หรอกน่า” เฉินผิงรับรองพลางยิ้มกระอักกระอ่วน เพราะรู้สึกแปลกใจว่าหัวเฟิ่งมองเจตนาของเขาออก
หัวเฟิ่งจำต้องยอมแพ้ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากค่อย ๆ ออกไปจากที่นี่
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ขยับเขยื้อนและพบร่องรอยของเจตนาสังหารในดวงตาของเขา เจียวหลงก็โมโหเสียจนดวงตาแดงก่ำ “เจ้าเด็กอวดดี! เจ้าคิดจะฆ่าข้าแล้วเอาแก่นอสูรของข้าไปใช่ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...