ทันทีที่ก้าวเข้าห้อง เฉินผิงก็เห็นหลินเทียนหู่ที่นอนอยู่บนเตียง สีหน้าซีดเผือก หน้าอกบุ๋มลงไป บนตัวของเขาเต็มๆด้วยไปด้วยคราบเลือด!
“คุณอย่าขยับ เดี๋ยวผมช่วยดูให้!”
เฉินผิงก้าวยาวขึ้นไป ใช้มือของเขากดไปบนไหล่ของหลินเทียนหู่ ส่วนมืออีกข้างก็ลูบผ่านหน้าอกของเขาเบาๆ
เฉินผิงในเวลานี้ สีหน้าเย็นยะเยือกจนน่ากลัว
“คุณเฉิน ผมมันไร้ประโยชน์ จะ...จนทำให้คุณซูต้องตกใจ!”
หลินเทียนหู่พูดอย่างรู้สึกผิด
เฉินผิงสามารถประเมินความสามารถของอีกฝ่ายได้จากบาดแผล แม้ว่าบาดแผลของหลินเทียนหู่จะดูหนัก แต่กลับไม่ถึงขึ้นตาย แต่หากอยากหายดี ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่อยากฆ่าหลินเทียนหู่ แต่ก็ไม่ได้อยากให้หลินเทียนหู่มีชีวิตที่ดีนัก!
ด้วยฝ่ามือที่ลูบผ่านของหลินเทียนหู่ ก็มีพลังจิตอึดหนึ่งถูกส่งเข้าไปในร่างของหลินเทียนหู่ หลินเทียนหู่รู้สึกราวกับร่างของเขาแช่อยู่ในน้ำอุ่นทั่วร่างทันที สบายมากๆ และไม่รู้สึกเจ็บปวดแม้แต่นิด
กระดูกซี่โครงที่หักไปของหลินเทียนหู่ บัดนี้กำลังถูกห่อหุ้มด้วยพลังจิต และกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว กลางอกที่บุ๋มลงไปของหลินเทียนหู่ กำลังหายดีเหมือนเก่าอย่างช้าๆ!
ไม่นานนัก เฉินผิงเก็บมือ บนหน้าผากของเขาเริ่มมีคราบเหงื่อจางๆ การต่อกระดูกที่ถูกหัก ต้องใช้พลังมหาศาลมากๆ หากไม่ใช่เพราะเฉินผิงกินยารวบรวมจิตวิญญาณไปก่อนหน้านี้ จนความสามารถบรรลุชั้นที่เก้าไปล่ะก็ ต่อให้เป็นเขาเองก็คงรักษาหลินเทียนหู่ไม่ได้
“เอาล่ะ คุณลุกขึ้นมาเถอะ!”
เมื่อเฉินผิงเก็บมือ เขาก็ถอนหายใจแรงๆ ทีหนึ่ง นั่งอยุ่บนเก้าอี้ข้างๆ ด้วยท่าทีที่ดูแล้วค่อนข้างอ่อนแรง!
เมื่อหลินเทียนหู่ได้ยินคำพูดของเฉินผิง ก็รีบพลิกตัวลุกขึ้นมาจากบนเตียง จากนั้นเขาก็ตะลึงงันเพราะพบว่า ร่างกายของเขานั้นไม่เป็นไรจริงๆ! เพียงแค่บนตัวยังมีแผลภายนอกส่วนหนึ่ง ที่ยังคงมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด แต่แผลภายนอกพวกนี้สำหรับหลินเทียนหู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่แม้แต่นิด!
“ขอบคุณครับคุณเฉิน!” ในสายตาของหลินเทียนหู่เต็มไปด้วยแววตาซาบซึ้ง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...