หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3329

“ต้องพิษรึ ผู้ฝึกวิชามารรึ คุณพูดเรื่องอะไรอยู่เนี่ย?” เจ้าเมืองซุนมองเฉินผิงด้วยความไม่อยากเชื่อ “พักนี้ลูกสาวของผมไม่ได้ออกจากจวนเลย เช่นนั้นเธอจะต้องพิษได้ยังไงกันล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น คุณบอกว่านักกลั่นยาแซ่กงเป็นผู้ฝึกวิชามารงั้นรึ? ผมอยู่ข้าง ๆ เขาตลอดเวลา ถ้าเขาเป็นผู้ฝึกวิชามารอะไรนั่นจริง ๆ ล่ะก็ผมจะไม่รู้ได้ยังไงกัน? คุณรักษาภรรยาของผม นั่นเป็นเรื่องที่ผมรู้สึกขอบคุณ แต่ถ้าคุณคิดจะโอ้อวดฝีมือการรักษาของตัวเองแล้วล่ะก็ ไปฝึกอีกสักสองสามปีจะดีกว่านะ”

เจ้าเมืองซุนไม่เชื่อเฉินผิงเลยสักนิด

แม้แต่เหล่าเจี่ยก็มองไช่หงเว่ยด้วยสีหน้าหนักใจ

ดังนั้นไช่หงเว่ยจึงเดินเข้าไปกระตุกเฉินผิงแล้วบอกว่า “คุณเฉิน บางทีคุณอาจจะเข้าใจสถานการณ์ผิดก็ได้นะ ไปกันเถอะ”

ไช่หงเว่ยรู้ว่าเจ้าเมืองซุนย่อมไม่เชื่อคำพูดของเฉินผิงอยู่แล้ว ถ้าหากเฉินผิงยืนกรานว่าตนเองพูดถูก เช่นนั้นบรรยากาศก็จะกลายเป็นตึงเครียด

เมื่อเฉินผิงสังเกตเห็นท่าทีของเจ้าเมืองซุน เขาก็ได้แต่ยิ้มแล้วพูดว่า “บางทีผมอาจจะเข้าใจสถานการณ์ผิดไปก็ได้ ผมจะอยู่ในเมืองเยว่หยุนอีกสักสองสามวัน ถ้าหากคุณต้องการอะไรก็มาหาผมได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”

เมื่อเฉินผิงพูดจบก็เดินจากไป ถ้าไม่ใช่เพราะต้นไม้ที่มีพลังสวรรค์ของเหล่าเจี่ย เขาก็คงไม่พูดอะไรเกี่ยวกับซุนเสี่ยวอวิ๋นหรอก

“เขาอาจจะยังอายุน้อย แต่กลับอารมณ์ร้ายน่าดู” เจ้าเมืองซุนแค่นเสียงเย็นชา

เหล่าเจี่ยเองก็มีสีหน้าไม่พอใจเช่นกัน “เหล่าไช่ นักกลั่นยาที่นายพามาคราวนี้ค่อนข้างโอหังทีเดียว”

ไช่หงเว่ยได้แต่ยิ้มกระอักกระอ่วนโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ณ ลานเรือนแห่งหนึ่งในเมืองเยว่หยุน ผู้พิทักษ์กงกำลังนอนอาบแดดอยู่บนเก้าอี้พักผ่อนอย่างสำราญใจ

ในตอนนี้เอง ผู้อาวุโสเฟ่ยกลับมาในสภาพที่ผิดหวังอยู่บ้าง บางทีเขาอาจจะรู้สึกหดหู่ใจเพราะค้นหาสาขาย่อยของสมาพันธ์ผนึกมารไม่เจอก็เป็นได้

เมื่อไม่มีสาขาย่อยของสมาพันธ์ผนึกมารคอยให้ความช่วยเหลือ คงเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะสังหารเฉินผิงได้

ดังนั้นเมื่อเห็นผู้อาวุโสเฟ่ยกลับมาแล้ว ผู้พิทักษ์กงจึงรีบลุกขึ้น

ผู้พิทักษ์กงส่ายหน้า “ลูกสาวของเขาต้องพิษร้ายแรง ผมรักษาเธอไม่ได้หรอก แต่ผมสามารถกลั่นยาเพื่อระงับอาการของเธอชั่วคราวได้ เมื่อเจ้าเมืองซุนช่วยเราจับเฉินผิงแล้ว พวกเราก็จะออกจากเมืองเยว่หยุนทันที ถึงตอนนั้นอาการป่วยของลูกสาวเขาก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราอีกต่อไปแล้ว”

ผู้พิทักษ์กงรู้มาตั้งแต่ต้นแล้วว่าตัวเองไม่สามารถรักษาซุนเสี่ยวอวิ๋นได้ เขาเพียงแค่หลอกเจ้าเมืองซุนเท่านั้น

“ช่างเป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมไปเลย” ผู้อาวุโสเฟ่ยเม้มปาก “คุณไม่ได้เปิดเผยตัวตนออกไปใช่ไหม? ผมได้ยินมาว่าเจ้าเมืองซุนเป็นคู่ต่อสู้ที่ค่อนข้างน่ากลัว ถ้าหากเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณล่ะก็ พวกเราจบเห่แน่ ๆ”

“ไม่หรอก ตอนที่ผมกำลังรักษาเธอ ผมให้พวกเขาอยู่ห่าง ๆ ผมไว้แล้วผมก็มีวงแหวนอาคมปกป้องตัวเองด้วย พวกเขาไม่มีทางพบอะไรหรอกเข้าหรอกน่า” ผู้พิทักษ์กงตอบพลางส่ายหน้า

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ในเมื่อเป็นแบบนั้น ก็แค่รอให้เฉินผิงถูกส่งตัวมาให้พวกเราจนถึงประตูเถอะ!”

ตอนนี้อารมณ์ขุ่นมัวของผู้อาวุโสเฟ่ยหายวับไปพลางระเบิดเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข