เจ้าเมืองซุนหารู้ไม่ว่าทำให้ผู้พิทักษ์กงเหงื่อกาฬแตกพลั่กเสียแล้ว
ทว่าเขาก็ระงับความตื่นตระหนกเอาไว้แล้วฝืนยิ้มออกมาว่า “คนผู้นี้เป็นใครกัน? ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะบอกว่าผมเป็นผู้ฝึกวิชามาร ช่างน่าขันสิ้นดี...”
“อ้อ พี่น้องคนหนึ่งของผมเป็นคนพามา เท่าที่ผมได้ยินมาเจ้าหนุ่มคนนั้นอยู่กลุ่มเดียวกับเถ้าแก่ไช่ แต่ผมไม่คิดจะถามรายละเอียดเพิ่มเติมหรอก” เจ้าเมืองซุนตอบไปเรื่อยเปื่อย
ผู้พิทักษ์กงตกตะลึงพลางสายตามืดมนขึ้นมาทันที “เจ้าหนุ่มคนนั้นแซ่เฉินใช่ไหม?”
เจ้าเมืองซุนพยักหน้า “ใช่ ผมได้ยินเถ้าแก่ไช่เรียกเขาว่าคุณเฉิน...”
“โอ้สวรรค์! เจ้าเมืองซุน นั่นคือเฉินผิง มันคือคนที่ผมบอกให้คุณช่วยจับตัวไว้!” ผู้พิทักษ์กงรีบตอบ
“อะไรนะ? เจ้าหมอนั่นน่ะเหรอ?” เจ้าเมืองซุนโพล่งออกมาด้วยสีหน้าสับสน “เขาเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียน ยิ่งไปกว่านั้น ฝีมือการรักษาก็ไม่ค่อยดีเอาเสียเลย นักกลั่นยาแซ่กง ทำไมคุณถึงมีความแค้นกับเขาได้ล่ะ?”
ฉันไม่เข้าใจเลย... นักกลั่นยาแซ่กงที่เป็นถึงนักกลั่นยาชั้นสูงที่เห็นแก่คุณธรรม ทำไมถึงได้มีความแค้นกับคนตัวเล็ก ๆ อย่างเฉินผิงได้?
“เจ้าเมืองซุน ได้โปรดอย่าถามอีกเลย ขอเพียงคุณช่วยผมจับตัวเฉินผิง ผมสัญญาว่าจะรักษาอาการป่วยของคุณหนูซุนให้เอง” ผู้พิทักษ์กงย้อนตอบ
เจ้าเมืองซุนรีบพยักหน้า “งั้นก็ได้ ผมจะนำคนของตัวเองไปเดี๋ยวนี้เลย พวกเขาอยู่ห้องข้าง ๆ นี้เอง!”
ไม่นานเจ้าเมืองซุนพร้อมผู้ติดตามกลุ่มหนึ่งก็ไปที่ยังลานเรือนของเหล่าเจี่ย ทิ้งให้ผู้พิทักษ์กงเฝ้ารอคอยด้วยความคาดหวัง
ฮ่า! พอจับตัวเฉินผิงได้ ฉันก็จะจากไปพร้อมไอ้เด็กเหลือขอผู้นั้น! ใครมันจะไปสนใจพิษในร่างกายของซุนเสี่ยวอวิ๋นกันเล่า?
เมื่อเหล่าเจี่ยเห็นเจ้าเมืองซุนพร้อมคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในลานเรือนของตน เขาก็รู้สึกสับสนงุนงง “น้องรอง จู่ ๆ มาที่นี่ทำไมงั้นรึ?”
เรื่องนี้ออกจากแปลก ๆ อยู่บ้าง... ต่อให้พวกเราจะสนิทสนมกัน แต่เจ้าเมืองซุนก็ไม่ค่อยได้มาที่นี่!
“พี่ใหญ่ นักกลั่นยาหนุ่มที่พามาฉันเมื่อวานนี้ชื่อว่าเฉินผิงใช่ไหม?”
เหล่าเจี่ยผงกศีรษะ “ใช่ เขาคือเฉินผิง เมื่อวานนี้ฉันได้ยินเขาแนะนำตัวเองอยู่เลย”
“ดี ผมมาที่นี่เพื่อจับตัวมันนี่แหละ มันอยู่ที่ไหนล่ะ?”
“เขาอยู่ห้องปีกตะวันออกชั้นในสุด” เหล่าเจี่ยตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...