หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3331

เจ้าเมืองซุนหารู้ไม่ว่าทำให้ผู้พิทักษ์กงเหงื่อกาฬแตกพลั่กเสียแล้ว

ทว่าเขาก็ระงับความตื่นตระหนกเอาไว้แล้วฝืนยิ้มออกมาว่า “คนผู้นี้เป็นใครกัน? ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะบอกว่าผมเป็นผู้ฝึกวิชามาร ช่างน่าขันสิ้นดี...”

“อ้อ พี่น้องคนหนึ่งของผมเป็นคนพามา เท่าที่ผมได้ยินมาเจ้าหนุ่มคนนั้นอยู่กลุ่มเดียวกับเถ้าแก่ไช่ แต่ผมไม่คิดจะถามรายละเอียดเพิ่มเติมหรอก” เจ้าเมืองซุนตอบไปเรื่อยเปื่อย

ผู้พิทักษ์กงตกตะลึงพลางสายตามืดมนขึ้นมาทันที “เจ้าหนุ่มคนนั้นแซ่เฉินใช่ไหม?”

เจ้าเมืองซุนพยักหน้า “ใช่ ผมได้ยินเถ้าแก่ไช่เรียกเขาว่าคุณเฉิน...”

“โอ้สวรรค์! เจ้าเมืองซุน นั่นคือเฉินผิง มันคือคนที่ผมบอกให้คุณช่วยจับตัวไว้!” ผู้พิทักษ์กงรีบตอบ

“อะไรนะ? เจ้าหมอนั่นน่ะเหรอ?” เจ้าเมืองซุนโพล่งออกมาด้วยสีหน้าสับสน “เขาเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียน ยิ่งไปกว่านั้น ฝีมือการรักษาก็ไม่ค่อยดีเอาเสียเลย นักกลั่นยาแซ่กง ทำไมคุณถึงมีความแค้นกับเขาได้ล่ะ?”

ฉันไม่เข้าใจเลย... นักกลั่นยาแซ่กงที่เป็นถึงนักกลั่นยาชั้นสูงที่เห็นแก่คุณธรรม ทำไมถึงได้มีความแค้นกับคนตัวเล็ก ๆ อย่างเฉินผิงได้?

“เจ้าเมืองซุน ได้โปรดอย่าถามอีกเลย ขอเพียงคุณช่วยผมจับตัวเฉินผิง ผมสัญญาว่าจะรักษาอาการป่วยของคุณหนูซุนให้เอง” ผู้พิทักษ์กงย้อนตอบ

เจ้าเมืองซุนรีบพยักหน้า “งั้นก็ได้ ผมจะนำคนของตัวเองไปเดี๋ยวนี้เลย พวกเขาอยู่ห้องข้าง ๆ นี้เอง!”

ไม่นานเจ้าเมืองซุนพร้อมผู้ติดตามกลุ่มหนึ่งก็ไปที่ยังลานเรือนของเหล่าเจี่ย ทิ้งให้ผู้พิทักษ์กงเฝ้ารอคอยด้วยความคาดหวัง

ฮ่า! พอจับตัวเฉินผิงได้ ฉันก็จะจากไปพร้อมไอ้เด็กเหลือขอผู้นั้น! ใครมันจะไปสนใจพิษในร่างกายของซุนเสี่ยวอวิ๋นกันเล่า?

เมื่อเหล่าเจี่ยเห็นเจ้าเมืองซุนพร้อมคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในลานเรือนของตน เขาก็รู้สึกสับสนงุนงง “น้องรอง จู่ ๆ มาที่นี่ทำไมงั้นรึ?”

เรื่องนี้ออกจากแปลก ๆ อยู่บ้าง... ต่อให้พวกเราจะสนิทสนมกัน แต่เจ้าเมืองซุนก็ไม่ค่อยได้มาที่นี่!

“พี่ใหญ่ นักกลั่นยาหนุ่มที่พามาฉันเมื่อวานนี้ชื่อว่าเฉินผิงใช่ไหม?”

เหล่าเจี่ยผงกศีรษะ “ใช่ เขาคือเฉินผิง เมื่อวานนี้ฉันได้ยินเขาแนะนำตัวเองอยู่เลย”

“ดี ผมมาที่นี่เพื่อจับตัวมันนี่แหละ มันอยู่ที่ไหนล่ะ?”

“เขาอยู่ห้องปีกตะวันออกชั้นในสุด” เหล่าเจี่ยตอบ

“เลิกถามสักทีเถอะน่า ผมอยากให้ทุกคนหลีกไปเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ!” เจ้าเมืองซุนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ไช่หงเว่ยรีบมองมาที่เหล่าเจี่ย เพราะหวังว่าฝ่ายหลังจะช่วยพูดแทนเฉินผิง แต่เขากลับแสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

ในเมื่อเจ้าเมืองซุนระดมพลมาจับกุมเฉินผิง เหล่าเจี่ยก็รู้ว่าจะต้องมีเหตุผลอยู่เบื้องหลังเป็นแน่ เช่นนั้นเหตุใดเขาต้องเข้าไปขวางด้วยเล่า?

เจ้าเมืองซุนรู้สึกรำคาญใจที่ไม่มีใครยอมหลีกทางให้ตน เขาจึงตัวสั่นแล้วปลดปล่อยคลื่นกระแทกที่ซัดเอาทุกคนลอยกระเด็นจนล้มลงกับพื้น

“หึ! ไอ้พวกโง่เง่าอวดดี...” เขาเอ่ยวาจาเย้ยหยัน

แต่ขณะที่เขากำลังจะเปิดประตูห้องของเฉินผิง ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็ปรากฎจัวขึ้นตรงหน้าเขาทันที

“ช้าก่อน! ใครก็เอาตัวคุณเฉินไปไม่ได้ทั้งนั้น...”

อย่างไรเสียผู้อาวุโสเหมี่ยวก็ได้เฉินผิงช่วยชีวิตเอาไว้ ฉะนั้นเขาจะทนนิ่งดูดายยอมให้ฝ่ายหลังพาตัวไปได้อย่างไรกันเล่า?