หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3332

“แกกล้าขวางฉันเหรอ?”

เจ้าเมืองซุนโกรธจัดเพราะพวกเขาอยู่ในเมืองเยว่หยุนและตนก็เป็นเจ้าเมือง ดังนั้นคำพูดของเขาก็คือกฎหมาย

ทว่าตอนนี้กลับมีคนกล้ามาขวางเขาไว้

ช่างใจกล้าบ้าบิ่นยิ่งนัก!

เขายกมือขึ้นหมายตบผู้อาวุโสเหมี่ยว

ถึงจะเป็นกระบวนท่าอันแสนเรื่อยเฉื่อย แต่เมื่อพลังอันไร้ที่สิ้นสุดพุ่งลงมาจากฟากฟ้าก็บดบังดวงตะวันเอาไว้จนสิ้น

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการจู่โจมของเจ้าเมืองซุน ดาบเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของผู้อาวุโสเหมี่ยว ยิ่งไปกว่านั้น บุปผากระบี่นับไม่ถ้วนก็สำแดงออกมาด้วยการฟาดฟันเพียงครั้งเดียว

บุปผากระบี่แต่ละครั้งทรงพลังล้นเหลือ ขณะที่พวกมันเบ่งบาน แสงกระบี่มากมายนับไม่ถ้วนก็พุ่งขึ้นสู่ท้องนภาแล้วปะทะเข้ากับพลังโจมตีของเจ้าเมืองซุน

“หึ! แกมันก็แค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นหก แต่บังอาจทำตัวสามหาวกับฉัน!”

เจ้าเมืองซุนแค่นเสียงเย็นชาแล้วบดขยี้แสงกระบี่นับไม่ถ้วน ก่อนจะตบฟาดเข้าที่หัวไหล่ของผู้อาวุโสเหมี่ยวจนฝ่ายหลังต้องถอยไปหลายก้าว

เขาล่าถอยไปพลางออกกระบวนท่าไปพลาง เห็นได้ชัดเลยว่าเขาไม่ต้องการที่จะสังหารผู้อาวุโสเหมี่ยว

แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีระยะห่างระหว่างพลังของบุรุษทั้งสองคน

“คุณปู่ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”

เมื่อเหมี่ยวเหมี่ยวเห็นว่าผู้อาวุโสเหมี่ยวถูกเล่นงาน เธอก็รีบวิ่งเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง

ผู้อาวุโสเหมี่ยวไม่พูดอะไร แต่กลับจ้องมองเจ้าเมืองซุนด้วยสายตาเครียดขมึง

“สหายเต๋าเอ๋ย คุณหลีกทางไปเสียดีกว่า เจ้าเมืองซุนไม่มีเจตนาจะสังหารคุณ ไม่งั้นคุณก็คงตายไปนานแล้ว” เหล่าเจี่ยบอกกับผู้อาวุโสเหมี่ยว

คาดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสเหมี่ยวจะโต้ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผมมีชีวิตอยู่มาจนถึงวันนี้ได้ก็เพราะคุณเฉิน เพราะฉะนั้นเว้นเสียแต่ผมจะตายไป ใครก็พาตัวเขาไปไม่ได้ทั้งนั้นแหละ”

เขามีนิสัยเที่ยงธรรม ต่อให้เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม แต่ก็ไม่เคยรังแกผู้อื่น

ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ให้ความสำคัญกับเกียรติยศเอามาก ๆ เฉินผิงช่วยถอนพิษให้เขาก็เท่ากับช่วยชีวิตเขาเอาไว้

ตอนนี้เฉินผิงกำลังตกที่นั่งลำบาก เขาคงไม่อาจทนนิ่งดูดาย

อีกทั้งยังเป็นเพราะอุปนิสัยของเขาที่น่านับถือเสมอมา ต่อให้เหมี่ยวเหมี่ยวจะออกไปก่อเรื่องเอาไว้ข้างนอก คนอื่น ๆ ก็จะปล่อยผ่านเพราะเห็นแก่เขา

“ถูกต้องแล้ว! คุณเฉิน คุณห้ามไปกับเขาเป็นอันขาด ไม่งั้นคุณจะไม่ได้กลับมาอีกเลยนะ” จี้อวิ๋นเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นกังวล

“คุณเฉิน ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คู่ประมือของเจ้าเมืองซุน แต่ผมก็ยังพอจะถ่วงเวลาไปได้สักพัก คุณอาศัยช่วงเวลานั้นหนีไปเถอะ”

ผู้อาวุโสเหมี่ยวตัดสินใจที่จะสู้ตาย

เฉินผิงรู้สึกตื้นตันใจในท่าทีของเขายิ่งนัก

“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ไม่สำคัญหรอกว่าผมจะไปกับเขาหรือเปล่า ต่อให้พวกเราต้านเอาไว้ พวกเราก็ไม่ใช่คู่ประมือของเขาอยู่ดีและรังแต่จะทำให้เกิดบาดเจ็บล้มตายโดยใช่เหตุ” เฉินผิงเอ่ยพึมพำด้วยท่าทีสงบนิ่ง

“นายท่าน คุณต้องหนีไปนะ ฉันยินดีสละชีวิตเพื่อยื้อเวลาให้คุณเอง

หัวเฟิ่งสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจ

“ผมก็ด้วยครับ คุณเฉิน ขอเพียงแค่คุณปลอดภัย ต่อให้ต้องตายเพื่อคุณก็ไม่เสียดายแล้ว!” จี้อวิ๋นกล่าวอย่างไม่ลังเลใจ

เมื่อเจ้าเมืองซุนที่ยืนอยู่ทางด้านข้างเห็นผู้คนมากมายยินดีสละชีวิตเพื่อเฉินผิง เขาก็อดที่จะสงสัยขึ้นมาไม่ได้

เขาไม่เข้าใจว่าฝ่ายหลังที่เป็นเพียงแค่นักกลั่นยาหนุ่มและเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนใช้คาถาหรือเวทย์มนตร์อะไรหรือไม่