หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3333

“ทุกคนหลีกไป ผมจะไปกับเขา”

หลังจากเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็เดินเข้ามาหาเจ้าเมืองซุน “ผมขอทราบได้ไหมว่าคุณอยากจับตัวผมไปทำไม?”

“ผมก็แค่รักษาสัญญากับใครบางคน ผมเคยบอกว่าใครก็ตามที่รักษาลูกสาวของผมได้ก็จะยอมทำตามเงื่อนไขข้อหนึ่ง เงื่อนไขที่ร้องขอมาก็คือจับตัวคุณ” เจ้าเมืองซุน

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งมั่นใจในสิ่งที่ตนคาดเดามากขึ้น เขายกยิ้มมุมปากอย่างห้ามไม่อยู่แล้วยิ้มพลางกล่าวว่า “ได้สิ ผมจะไปกับคุณเอง!”

เหล่าผู้ติดตามของเจ้าเมืองซุนเดินเข้ามาหมายจะมัดชายหนุ่มเอาไว้ แต่เจ้าเมืองซุนกลับโบกมือห้ามเอาไว้

“ไม่จำเป็นต้องมัด เขาไม่หนีหรอก”

เจ้าเมืองซุนรู้ว่าเฉินผิงจะไม่หนีไป เพราะก่อนหน้านี้แม้จะมีผู้คนมากมายเสนอตัวยื้อเวลาให้ แต่เขาก็ไม่ได้หนีไป

“ไปกันเถอะ!” เขาบอกกับเฉินผิงด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เฉินผิงเดินยิ้มออกไป เมื่อหัวเฟิ่งกับจี้อวิ๋นเห็นเช่นนั้นก็คิดจะตามไปด้วย แต่พวกเขาสองคนก็ถูกเจ้าเมืองซุนระเบิดพลังใส่จนล้มกระแทกลงกับพื้น

จากนั้นเฉินผิงก็เข้าไปในจวนเจ้าเมืองพร้อมกับเจ้าเมืองซุน ตอนนี้ผู้พิทักษ์กงอยู่ในห้องของซุนเสี่ยวอวิ๋นและฝ่ายหลังก็กินโอสถที่เขากลั่นลงไปแล้ว

“คุณหนูซุน เมื่อกินโอสถเม็ดนี้ลงไป ท่านก็จะไม่กลับมามีอาการในครึ่งปี หลังจากกินติดต่อกันจนครบสามครั้ง ท่านก็จะหายสนิทเอง” ผู้พิทักษ์กงเอ่ยกับซุนเสี่ยวอวิ๋น

“ขอบคุณ นักกลั่นยาแซ่กง!” ซุนเสี่ยวอวิ๋นมีสีหน้าปีติยินดี

หลังจากนั้น ฉันก็ไม่ต้องถูกล่ามหรือเกิดอาการคลุ้มคลั่งเป็นระยะ ๆ ราวกับคนบ้าอีกต่อไปแล้ว!

ทันใดนั้นเจ้าเมืองซุนก็เข้ามาในห้องพร้อมเฉินผิง

ทันทีที่ผู้พิทักษ์กงเห็นเฉินผิงเข้าก็แววตาเป็นประกาย

เมื่อเจ้าเมืองซุนพูดจบก็ตัดสินใจที่จะทำลายพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเฉินผิง

แม้จะเกิดเหตุพลิกผัน เฉินผิงก็ไม่ร้อนรนสักนิด “เจ้าเมืองซุน คุณลองคิดให้ดี ๆ อีกทีนะ ถ้าคุณทำลายพลังฝึกบำเพ็ญฌานของผม ลูกสาวของคุณก็จะไม่หายดีอีกเลย อย่างที่ผมบอกไปว่าเธอต้องพิษ ซ้ำร้ายพิษยังเข้าไปในเลือดของเธอแล้วด้วย นอกจากผมแล้ว ผมเกรงว่าคงไม่มีใครช่วยเธอได้แล้ว คนผู้นี้เป็นผู้ฝึกวิชามาร มันรักษาอาการป่วยของลูกสาวคุณไม่ได้หรอก แค่เพียงใช้โอสถระงับอาการของเธอไว้ชั่วคราวก็เท่านั้น อีกไม่กี่วันอาการของเธอก็จะกลับมากำเริบ”

คำพูดของเขาทำให้เจ้าเมืองซุนก็ลังเลขึ้นมาทันที

ในทางกลับกันผู้พิทักษ์กงก็โต้แย้งขึ้นมาทันทีว่า “เหลวไหลทั้งเพ! แกน่ะสิที่เป็นผู้ฝึกวิชามาร! อย่ามาใส่ร้ายฉันเพื่อเอาตัวรอดหน่อยเลย ฉันสามารถรักษาอาการป่วยของคุณหนูซุนได้แน่ ๆ ในเมื่อฉันมีชีวิตอยู่มานานกว่า ฝีมือการรักษาของฉันจะด้อยกว่าเด็กเมื่อวานซืนอย่างแกอีกหรือไง?”

เมื่อเจ้าเมืองซุนได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่ามีเหตุผล อย่างไรเสียผู้พิทักษ์กงก็อายุปูนนั้นแล้ว ขณะที่เฉินผิงยังเป็นแค่เด็กเท่านั้น ต่อให้ฝ่ายหลังเริ่มเรียนวิชากลั่นยาตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา เขาก็ไม่มีทางที่จะเข้าใจอะไรได้มากมายนักหรอก

“อีกไม่ช้าพวกเราก็จะได้รู้กันว่าแกจะรักษาเธอได้หรือเปล่า”

เพียงแค่เฉินผิงดีดนิ้ว พลังอันไร้รูปลักษณ์ก็เข้าสู่ร่างกายของซุนเสี่ยวอวิ๋น