“เหงื่อสีดำไหลออกจากร่างกายของคุณทุกครั้งที่คุณทรมานจากพิษใช่ไหม?” เฉินผิงถาม
ซุนเสี่ยวอวิ๋นพยักหน้า “ใช่ แบบนั้นเลย ฉันจะตื่นทุกครั้งที่ร่างกายหลั่งเหงื่อสีดำออกมา”
“คุณต้องขับพิษออกจากร่างกายของคุณโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น ครั้งต่อไปมันจะหนักยิ่งกว่าหมดสติ คุณอาจจะตายได้เลย!” เฉินผิงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
พิษในร่างกายซุนเสี่ยวอวิ๋นแย่กว่าที่ฉันคิดเอาไว้!
“แล้วฉันต้องทำยังไง?” ซุนเสี่ยวอวิ๋นเริ่มวิตก
“ใจเย็นๆ และทำตามที่ผมบอก ผมจะรักษาคุณด้วยการใช้เข็มเงินขับพิษออกจากร่างกายของคุณ เอาล่ะ ถอดเสื้อผ้าของคุณออก” เฉินผิงพูดขณะหยิบถุงใส่เข็มเงินออกจากกระเป๋า
ซุนเสี่ยวอวิ๋นชะงัก “อะไรนะ? ทำไมฉันต้องถอดเสื้อผ้าด้วย?”
“ถ้าไม่ถอดแล้วผมจะใช้เข็มได้ยังไง?” เฉินผิงตอบกลับ
ซุนเสี่ยวอวิ๋นจ้องเฉินผิงด้วยสายตาไม่ไว้ใจขณะที่เธอถามว่า “นะ-นี่คุณรู้วิชาแพทย์จริงๆ เหรอ? หรือคุณแค่จะฉวยโอกาสฉัน?”
“ผมเป็นนักกลั่นยา และคุณคือคนไข้ของผม สำหรับผมคุณก็เป็นแค่อวัยวะต่างๆ ที่รวมตัวกันเท่านั้นเอง ตอนนี้รีบถอดเสื้อผ้าของคุณออกได้แล้ว ขืนช้ากว่านี้ผมอาจจะรักษาคุณไม่ได้” เฉินผิงรบเร้าเธอ
“ขอทีเถอะ! คิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง! จู่ๆ ก็ขอให้ฉันถอดเสื้อผ้าออกเนี่ยนะ! คุณมันก็แค่ไอ้บ้ากาม! ฉันรู้ว่าคุณวางแผนอะไรอยู่! ฉันจะไปบอกพ่อของฉันว่าคุณมันโรคจิต!”
พอซุนเสี่ยวอวิ๋นกำลังจะหนีออกจากห้องนอน เฉินผิงก็เอื้อมมือออกไปและหยุดเธอไว้
“คุณจะออกไปไม่ได้! ถอดเสื้อผ้าของคุณเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะสายเกินไป!” เขาพูดอย่างจริงจัง
“ไม่ ฉันไม่ยอม! ฉันขอตายดีกว่าถอดเสื้อผ้า!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...