เจ้าเมืองซุนถึงกับชะงักเมื่อได้ยินเช่นนั้น
อย่างไรก็ตาม ความสับสนของเขาถูกแทนที่ด้วยความโกรธอย่างรวดเร็ว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เฉินผิงจะลวนลามลูกสาวของฉันลับหลังฉัน!
พอเจ้าเมืองซุนกำลังจะเตะประตูให้เปิดออก ฮูหยินซุนก็หยุดเขาไว้
เธอเองก็มาดูซุนเสี่ยวอวิ๋นด้วยความกังวลเช่นกัน เมื่อได้ยินเสียงครางเธอก็เลือกที่จะไม่เข้าไปในห้อง
“คุณจะทำอะไร?” ฮูหยินซุนถาม
“ไอ้สารเลวนั่นกำลังล่วงเกินลูกสาวของเรา! ฉันจะฆ่าเขา!” เจ้าเมืองซุนอุทานอย่างโกรธเกรี้ยว
“ลองคิดดูสิว่าซุนเสี่ยวอวิ๋นจะอับอายแค่ไหนถ้าคุณบุกเข้าไปตอนนี้! อีกอย่าง ชายคนนั้นก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่ดี เราควรจะรอจนเสียงเงียบลงก่อนจะเข้าไป นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าซุนเสี่ยวอวิ๋นจะไม่ได้ขัดขืนเลย” ฮูหยินซุนกล่าว
เจ้าเมืองซุนชะงักเมื่อได้ยินเช่นนั้น หลังจากที่เขาใช้เวลาสักครู่เพื่อฟังอย่างตั้งใจ ความโกรธของเขาก็ทุเลาลง
จากนั้น เจ้าเมืองซุนและฮูหยินซุนก็รออย่างอดทนอยู่นอกห้องนอน
เฉินผิงจดจ่ออยู่กับการขับพิษออกจากร่างของซุนเสี่ยวอวิ๋นจนไม่รู้ว่าพวกเขากำลังรออยู่ข้างนอก
มีเลือดสีดำจำนวนมากอยู่บนพื้น สุดท้ายซุนเสี่ยวอวิ๋นก็กระอักเลือดสีดำออกมาและหมดสติไปทันที
เฉินผิงรู้ว่าพิษถูกกำจัดออกจากร่างของซุนเสี่ยวอวิ๋นหมดแล้วเมื่อเห็นอย่างนั้น จากนั้นเขาก็ดึงเข็มเงินออกจากร่างกายของเธอ และปลุกเธอให้ตื่นโดยการปล่อยรัศมีเข้าไปในตัวเธอ
เมื่อฟื้นคืนสติ ซุนเสี่ยวอวิ๋นก็เอื้อมมือไปหยิบเสื้อผ้าของเธอ หลังจากแต่งตัวเธอก็ยกมือขึ้น หมายจะตบเฉินผิง
“นี่! ผมเพิ่งขับพิษออกจากร่างกายของคุณนะ! จะมาตบผมทำไม?” เฉินผิงอุทานพลางหลบฝ่ามือของเธอ
พอรู้สึกโล่งใจและเห็นเลือดสีดำบนพื้น ซุนเสี่ยวอวิ๋นก็รู้ว่าเฉินผิงช่วยชีวิตเธอไว้จริงๆ ด้วยการกำจัดพิษ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...