หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3338

ฮูหยินซุนเหลือบมองซุนเสี่ยวอวิ๋นและถามด้วยความสับสนว่า “จริงเหรอ ซุนเสี่ยวอวิ๋น?”

“จริงค่ะแม่ ลูกยังบริสุทธิ์อยู่!” ซุนเสี่ยวอวิ๋นตอบขณะที่หน้ายังแดงอยู่

“ไม่สมเหตุสมผลเลย แม่ได้ยินเสียงของลูกจากข้างนอกก่อนหน้านี้ ฟังดูแล้วไม่น่าจะเป็นแบบนั้น!” ฮูหยินซุนกล่าว

จากนั้นซุนเสี่ยวอวิ๋นก็โน้มตัวเข้ามาใกล้และกระซิบบางอย่างที่หูของเธอ

ฮูหยินซุนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น และมองเฉินผิงตั้งแต่หัวจรดเท้า

“มีอะไรงั้นหรือ ฮูหยินซุน?” เจ้าเมืองซุนถาม

จากนั้นฮูหยินซุนก็กระซิบที่ข้างหูของเจ้าเมืองซุนเช่นกัน ทำให้สีหน้าของเขาดูเศร้าหมองทันที

“เราจะทำยังไงดี?” ฮูหยินซุนถาม รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

แม้ว่าชายคนนี้จะล่วงเกินซุนเสี่ยวอวิ๋นแต่เขาทำไปเพื่อรักษาเธอเท่านั้น! เธอยังบริสุทธิ์อยู่ดังนั้นฉันจึงไม่อาจโกรธเขาได้! ถึงอย่างนั้นฉันก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนี้ไม่ได้เช่นกัน! ไม่เพียงแต่เห็นร่างเปลือยทั้งตัวของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของฉันแต่เขายัง...

“คุณเห็นร่างเปลือยของลูกสาวฉันแล้ว พ่อหนุ่ม หากเรื่องนี้กระจายออกไป ฉันคงกลายเป็นตัวตลกของเมืองนี้! จากสิ่งที่คุณทำกับเธอ ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากให้คุณแต่งงานกับเธอ จะไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หากทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากัน” เจ้าเมืองซุนกล่าวอย่างลังเล

“พูดอะไรของพ่อน่ะ?” ซุนเสี่ยวอวิ๋นอุทานด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“เจ้าเมืองซุน ผมเพิ่งรู้จักลูกสาวของคุณได้ไม่นาน แล้วผมจะแต่งงานกับเธอได้ยังไง? ผมไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้!” เฉินผิงปฏิเสธคำขอของเขาทันที

“คุณต้องตอบตกลง! ไม่เช่นนั้นฉันจะฆ่าคุณ!” เจ้าเมืองซุนตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด

แววตาของเฉินผิงเย็นชาขณะที่เขาพูด “ต่อให้ตายผมก็ไม่ตกลง!”

ไร้เหตุผลสิ้นดี! ที่ฉันทำก็แค่ช่วยขับพิษออกจากร่างกายของซุนเสี่ยวอวิ๋น! แล้วทำไมฉันต้องแต่งงานกับเธอด้วย? ถ้าผู้ชายต้องแต่งงานกับผู้หญิงเพียงเพราะเขาเห็นร่างเปลือยของเธองั้นนรีแพทย์ชายในโลกมนุษย์ก็คงมีเมียนับไม่ถ้วนแล้ว! ฉันจะไม่แต่งกับซุนเสี่ยวอวิ๋นเด็ดขาด! ฉันสัญญากับซูอวี่ฉีว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันแต่งงานด้วยดังนั้นฉันจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นจนกว่าซูอวี่ฉีกับฉันจะแต่งงานกัน!

“กล้าดียังไงถึงมาท้าทายฉัน? ตายซะ!” เจ้าเมืองซุนคำราม

หากนักกลั่นยาคนนั้นเป็นผู้ใช้วิชามารจริงๆ ชีวิตของซุนเสี่ยวอวิ๋นก็อาจตกอยู่ในอันตราย

“ฉันรู้ เหล่าเจี่ย ฉันจับผู้ใช้วิชามารได้แล้ว” เจ้าเมืองซุนกล่าว

เหล่าเจี่ยตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ ขณะที่ไช่หงเว่ยและคนอื่นๆ ก้าวไปข้างหน้าเพื่อถามไถ่เฉินผิง

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม คุณเฉิน?” ไช่หงเว่ยถาม

เฉินผิงพยักหน้า “ผมสบายดี”

ซุนเสี่ยวอวิ๋นส่งยิ้มให้เหล่าเจี่ยแล้วพูดว่า “ฉันไม่เป็นไรแล้ว ลุงเหล่าเจี่ย ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณเฉิน”

“ฉันดีใจมากที่ตอนนี้เธอดีขึ้นแล้ว!” เหล่าเจี่ยอุทานด้วยความดีใจ เมื่อเห็นว่าซุนเสี่ยวอวิ๋นหน้าไม่ซีดและดูไม่ป่วยอีกต่อไป