หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3339

เมื่อเห็นว่าหลายคนมาถึงแล้ว เจ้าเมืองซุนก็ไม่อาจเอาเรื่องเฉินผิงได้อีกและพูดว่า “ฉันจะสั่งให้จัดเตรียมงานเลี้ยงเพื่อเป็นการขอโทษต่อคุณเฉิน ทั้งหมดนี้ฉันผิดเองที่เชื่อคำโกหกของผู้ใช้วิชามาร”

เหล่าเจี่ยก็หันสายตาไปที่เฉินผิงเช่นกัน เขาพูดอย่างรู้สึกผิด “ฉันไม่นึกว่าทักษะทางการแพทย์ของคุณจะน่าเหลือเชื่อขนาดนี้ ฉันประทับใจจริงๆ”

“หวังว่าคุณจะไม่ลืมข้อตกลงของเรา คุณเหล่าเจี่ย” เฉินผิงกล่าว

“ไม่ ไม่ลืมแน่นอน” เหล่าเจี่ยตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“เชิญทางนี้ คุณเฉิน”

เจ้าเมืองซุนเชิญเฉินผิงเข้าร่วมงานเลี้ยง

“เจ้าเมืองซุน ที่ผมช่วยลูกสาวคุณก็เพราะผมมีข้อตกลงกับคุณเหล่าเจี่ยเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องจัดงานใหญ่โตเพื่อผมหรอก ตอนนี้ผมอยากเจอผู้ใช้วิชามารคนนั้นแล้ว ผมมีคำถามสักสองสามข้อจะถามเขา” เฉินผิงพูดกับเจ้าเมืองซุน

เขาไม่สนใจเรื่องงานเลี้ยง ทั้งที่ก่อนหน้านี้เจ้าเมืองซุนต้องการจะฆ่าเขา แต่มาตอนนี้กลับจะจัดงานเลี้ยงเอาใจเขา เขาเลยไม่ต้องการ

ถ้าไม่ใช่เพราะพฤกษาเซียนของเหล่าเจี่ย บางทีเขาอาจจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

“งั้นก็ได้.. ฉันจะพาคุณไปหาเขา” เจ้าเมืองซุนพยักหน้าเห็นด้วย

เฉินผิงเดินผ่านเจ้าเมืองซุน และฝ่ายหลังก็พึมพำว่า “ฉันหวังว่าคุณจะไม่ปริปากพูดเรื่องการรักษาของลูกสาวฉัน”

เฉินผิงเพียงเหลือบมองเขา ก่อนที่จะเพิกเฉยในทันใด

พวกเขามาถึงห้องโถงใหญ่ ผู้อาวุโสเฟ่ยและผู้พิทักษ์กงคุกเข่าอยู่บนพื้นโดยมีคนยืนเฝ้าทั้งสองด้าน

เมื่อเห็นเฉินผิง ผู้อาวุโสเฟ่ยและผู้พิทักษ์กงก็เริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

“เจ้าเมืองซุน ให้ผมจัดการกับสองคนนี้ได้ไหม?” เฉินผิงถาม

“แน่นอน!” เจ้าเมืองซุนตกลงพร้อมกับโบกมือ

เฉินผิงเดินไปหาผู้อาวุโสเฟ่ยและผู้พิทักษ์กง ในขณะนั้น วิชาบำเพ็ญเพียรของผู้พิทักษ์กงถูกทำลายไปแล้ว และเขาไม่ต่างจากคนทั่วไป

“อย่าฆ่าฉันเลย ฉันยินดีรับใช้คุณในฐานะเจ้านายของฉัน ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย” ผู้พิทักษ์กงขอร้องไม่หยุดพลางมองไปที่เฉินผิง

ในทางกลับกัน ผู้อาวุโสเฟ่ยกัดฟันอย่างแรง ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ร้องขอความเมตตา

พลั่ก!

ทันใดนั้น ความไม่พอใจก็ปรากฏบนใบหน้าของเฉินผิง และเขาก็เอื้อมมือออกไปโจมตีผู้อาวุโสเฟ่ย “ผมไม่อยากรู้ความลับของคุณอีกแล้ว ไปที่ชอบๆ ซะเถอะ”

“อย่านะ! สั่วเฉียนลูกชายของประมุขแห่งสมาพันธ์ผนึกมารเดินทางไปที่เขาเทียนโหมวพร้อมกับผู้อาวุโสของสมาพันธ์” ผู้อาวุโสเฟ่ยรีบปริปาก

“นี่ไม่ใช่ความลับ มันมีประโยชน์อะไรกับผม?” เฉินผิงตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“คุณสามารถจับตัวสั่วเฉียนและใช้เขาข่มขู่สมาพันธ์ผนึกมารได้ จากนั้นสมาพันธ์ก็จะไม่ตามล่าคุณอีกต่อไป” ผู้อาวุโสเฟ่ยอธิบายอย่างเร่งรีบ

“เป็นความคิดที่ดี แต่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยใช่ไหม?” เฉินผิงพูดเนือยๆ

“ฉันช่วยคุณจับตัวสั่วเฉียนได้ ถ้าไม่มีฉันคุณคงทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะผู้อาวุโสชูก็มาด้วย คนของสมาพันธ์ผนึกมารจะไม่สงสัยในตัวฉัน ฉันสามารถช่วยคุณได้ตราบใดที่คุณไม่ฆ่าฉัน”

ผู้อาวุโสเฟ่ยแสดงคุณค่าของเขาอย่างสุดความสามารถ เพราะไม่อยากให้หัวของเขาระเบิดจากการโจมตีของเฉินผิง

เฉินผิงชักมือกลับในที่สุด

“เป็นความคิดที่ดีทีเดียว แต่ผมจะไว้ใจคุณได้ยังไง?” เฉินผิงถามผู้อาวุโสเฟ่ย จ้องมองไปที่เขาตรงๆ