หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3340

“ฉt-ฉันสามารถมอบวิญญาณชีพของฉันหนึ่งดวงให้คุณได้ แบบนั้นฉันจะได้อยู่ใต้การควบคุมของคุณ” ผู้อาวุโสเฟ่ยเสนอ

เฉินผิงส่ายหัว “คุณเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหก ต่อให้คุณมอบวิญญาณชีพของคุณให้ผมดวงหนึ่ง ผมก็ไม่สามารถควบคุมคุณได้อยู่ดี ถ้าหากว่าผมตั้งใจจะทำลายวิญญาณชีพของคุณ เฉพาะการบำเพ็ญเพียรของคุณเท่านั้นที่จะได้รับผลกระทบ ชีวิตของคุณจะไม่ตกอยู่ในอันตราย”

“ละ-แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ?” ผู้อาวุโสเฟ่ยไม่นึกว่าชายคนนี้จะรอบคอบขนาดนี้

เฉินผิงหยิบยาสีส้มออกมาจากกระเป๋าแล้วโยนให้ผู้อาวุโสเฟ่ย “นี่เป็นยาพิษ และมีเพียงผมคนเดียวที่ทำยาแก้พิษได้ กลืนลงไปซะแล้วผมจะปล่อยคุณไป”

เมื่อยาพิษอยู่ในมือ ผู้อาวุโสเฟ่ยก็โยนมันเข้าปากของเขาโดยไม่ลังเล

ไม่ว่าจะเป็นพิษชนิดใดก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือเอาชีวิตให้รอด

เมื่อเห็นเขากลืนยาโดยไม่รีรอ เฉินผิงก็ยิ้มแล้วถามว่า “คุณคิดว่ายาพิษนั้นเป็นของปลอมเหรอ?”

“เปล่า ฉันตัดสินใจร่วมมือกับคุณแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องลังเล คุณเฉิน”

ผู้อาวุโสเฟ่ยรีบส่ายหัว

“เอาล่ะ คุณไปได้แล้ว” เฉินผิงกล่าว

ผู้อาวุโสเฟ่ยผงะ “ฉันไปได้จริงๆ เหรอ?”

“ใช่” เฉินผิงพยักหน้า

ผู้อาวุโสเฟ่ยลุกขึ้นและมุ่งหน้าออกจากจวนเจ้าเมืองโดยไม่มีใครไล่ตามเขา

ทันทีที่เขาก้าวออกจากจวนเจ้าเมือง สายตาของเขาก็คมกริบทันที

พอกระโจนแค่ไม่กี่ครั้ง เขาก็ออกไปจากเมืองเฟิง

“นี่คุณปล่อยผู้ใช้วิชามารไปจริงๆ เหรอ คุณเฉิน? คนอย่างเขาไม่รักษาคำพูดหรอก” ไช่หงเว่ยถามด้วยความสับสน เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยอมให้ผู้อาวุโสเฟ่ยไปจริงๆ

“ไม่เป็นไร ในเมื่อผมกล้าปล่อยเขาไป ก็แปลว่าผมมีแผนของตัวเอง” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม

“เหตุใดสมาพันธ์ผนึกมารถึงติดตามผู้ใช้วิชามารคนนั้น? แล้วทำไมสมาพันธ์ผนึกมารถึงต้องตามล่าคุณด้วย?” เจ้าเมืองซุนถาม ใบหน้าของเขาดูงุนงง