หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3345

“คุณสั่วเฉียนวงแหวนอาคมหยั่งรู้จะใช้ปราณสัมผัสของฉันจำนวนมหาศาล หากเราเผชิญกับอันตรายหลังจากใช้ญาณหยั่งรู้ มันก็คงยากที่ฉันจะรับมือได้” ผู้อาวุโสชูปฏิเสธคำขอของสั่วเฉียนอย่างนอบน้อม

วงแหวนอาคมหยั่งรู้เป็นวงแหวนอาคมพิเศษที่สิ้นเปลืองปราณสัมผัสของผู้ใช้อย่างมาก หลังจากใช้เสร็จแล้ว จะต้องพักฟื้นเป็นเวลานาน

การใช้วงแหวนอาคมหยั่งรู้ในเขาเทียนโหมวที่อันตรายนั้นมีความเสี่ยง หากพวกเขาตกอยู่ในอันตราย คงเป็นเรื่องยากที่จะสู้กลับ

“ผู้อาวุโสชู คุณระแวงเกินไปแล้ว มีผู้นำสำนักย่อยอยู่สองคน และฉันเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับห้า ต่อให้เราตกอยู่ในอันตรายฉันก็จัดการเองได้ เริ่มใช้ญาณหยั่งรู้ได้แล้ว” สั่วเฉียนสั่ง น้ำเสียงของเขาบ่งบอกถึงความเฉียบขาด

เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้อาวุโสชูก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ จากนั้นเขาก็พูดกับหัวหน้าสำนักย่อยทั้งสองว่า “ดูแลคุณสั่วเฉียนให้ดี อย่าให้มีอันตราย”

“รับทราบ!” ผู้นำสำนักย่อยทั้งสองพยักหน้า

หลังจากพบพื้นที่โล่งแล้ว ผู้อาวุโสชูก็นำบางสิ่งที่มีลักษณะคล้ายกระจกแปดเหลี่ยมออกมาแล้ววางลงบนพื้น เขาเริ่มวาดสัญลักษณ์รอบๆ กระจกแปดเหลี่ยม

สัญลักษณ์นั้นฝังลึกลงไปในพื้นดินมากกว่าหนึ่งนิ้ว ดูราวกับเขาวงกตแห่งความโกลาหล ไม่อาจถอดความได้ว่าลวดลายของมันสื่อถึงสิ่งใด

ผู้อาวุโสชูแทงนิ้วของเขา ปล่อยให้เลือดหยดหนึ่งหยดลงบนกระจก

ฟู่!

กระจกแปดเหลี่ยมเปล่งแสงสีแดง ผู้อาวุโสชูนั่งขัดสมาธิและบริกรรมคาถา

ในไม่ช้า ภาพพร่ามัวก็ปรากฏขึ้นภายในแสงสีแดง เผยให้เห็นร่างของเฉินผิงและพรรคพวกของเขา

ผู้อาวุโสเฟ่ยชี้ไปที่เฉินผิงแล้วพูดว่า “คุณสั่วเฉียนเขาคือเฉินผิง”

อย่างไรก็ตาม สายตาของสั่วเฉียนไม่ได้อยู่ที่เฉินผิง แต่จับจ้องไปที่หัวเฟิ่ง ไช่เชี่ยนหนานและเหมี่ยวเหมี่ยว

หญิงสาวทั้งสามซึ่งแต่ละคนมีหน้าตางดงามและรูปร่างเป็นเอกลักษณ์ดึงดูดความสนใจของสั่วเฉียน

พอเห็นท่าทีของสั่วเฉียนผู้อาวุโสเฟ่ยก็นิ่งเงียบ

“คุณสั่วเฉียนพวกเขามาถึงเขาเทียนโหมวแล้ว” ผู้อาวุโสชูรายงาน พร้อมที่จะหยุดใช้ญาณหยั่งรู้

ไช่หงเว่ยตรวจดูบริเวณโดยรอบอย่างรวดเร็ว และคนอื่นๆ ก็พากันตื่นตัว

“อย่าตื่นตกใจ อีกฝ่ายกำลังใช้วงแหวนอาคมหยั่งรู้ ตอนนี้เราน่าจะอยู่ห่างจากพวกเขาค่อนข้างมาก” เฉินผิงปลอบขวัญ

“วงแหวนอาคมหยั่งรู้? มันเป็นวงแหวนอาคมโบราณที่ต้องใช้ปราณสัมผัสของผู้ใช้อย่างมาก ใครกันที่ทำแบบนั้นกับเรา? จะมาสอดแนมเราไปเพื่ออะไร?” ผู้อาวุโสเหมี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงงุนงง

“ผมไม่แน่ใจ แต่เพราะพวกเขากำลังสอดแนมเรา พวกเขาจึงต้องเป็นศัตรูของเรา ทุกคนระวังตัวด้วย” เฉินผิงกล่าวสรุป

เขาโบกมือแล้วส่งรัศมีพุ่งขึ้นไปในอากาศ จากนั้นรัศมีก็แตกออก ทำให้เกิดเสียงดังปัง

ทันทีที่รัศมีระเบิดออกมา ผู้อาวุโสชูก็กระอักเลือดออกมาเต็มปากระหว่างที่เขากำลังใช้ญาณหยั่งรู้ และภาพบนกระจกแปดเหลี่ยมก็หายไปทันที

“ผู้อาวุโสชู เป็นอะไรหรือเปล่า?” ผู้นำสำนักย่อยทั้งสองถามอย่างกังวล

ใบหน้าของผู้อาวุโสชูซีดในขณะที่เขาพยักหน้า “ฉันไม่เป็นไร”