หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3350

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสชูยังคงฟื้นฟูปราณสัมผัสของเขาอย่างช้าๆ ที่ใต้ต้นไม้บนเขาเทียนโหมวสั่วเฉียนเริ่มเบื่อและควงมีดทองคำในมือเล่น

ในขณะนั้น ผู้นำสำนักย่อยสองคนกลับมา แต่ไม่ได้พาคนของสมาพันธ์ผนึกมารมาด้วย

ผู้อาวุโสชูขมวดคิ้ว “อะไรของพวกแก? นี่ไม่มีลูกน้องเลยเหรอ?”

“ผู้อาวุโสชู เราได้รับข้อความจากคุณสั่ว ดูนี่สิ” หัวหน้าสำนักย่อยคนหนึ่งยื่นอุปกรณ์สื่อสารให้ผู้อาวุโสชู

ผู้อาวุโสชูรับเอามา เขาอ่านด้วยปราณสัมผัสและขมวดคิ้ว

“พ่อฉันพูดอะไรบ้าง ผู้อาวุโสชู?” สั่วเฉียนถาม

“ดูเหมือนเราจะไม่ได้รับอนุญาตให้จัดการกับเฉินผิงบนเขาเทียนโหมว ตอนนี้ทุกคนในเขตนี้ถูกห้ามไม่ให้โจมตีคนอื่น ขุมอำนาจหลักฝ่ายมารบนเขาเทียนโหมวได้บรรลุข้อตกลงกับสำนักใกล้เคียงเพื่อบังคับใช้กฎดังกล่าว เจ้าพวกนี้อยากได้ของที่อยู่ในสมรภูมิแห่งทวยเทพมากเสียจนยอมร่วมมือกับผู้ใช้วิชามาร ช่างไร้ยางอายจริงๆ!” ผู้อาวุโสชูด่าทออย่างเหยียดหยาม

เมื่อพูดจบ เขาก็รู้สึกละอายใจในทันที ท้ายที่สุดแล้ว สมาพันธ์ผนึกมารเองก็ร่วมมือกับผู้ใช้วิชามารอย่างลับๆ

อย่างเดียวที่ไม่เหมือนกันคือพวกที่อยู่บนเขาเทียนโหมวทำอย่างเปิดเผย

สั่วเฉียนตอบสนองด้วยการชักชวน “ถ้าอย่างนั้นเราก็สามารถเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพได้เช่นกัน ผู้อาวุโสชู คุณไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงฉันหรอก”

“คุณสั่วเฉียนพวกเขาบอกแค่ว่าห้ามไม่ให้ใครก็ตามก่อเรื่องวิวาทบนเขาเทียนโหมว เมื่อเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพแล้ว จะไม่มีใครสามารถควบคุมใครได้ จะเกิดการต่อสู้เพื่อแย่งชิงของวิเศษที่อยู่ในนั้นแน่นอน แม้ว่าฉันจะพาคุณไปดูได้ แต่คุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพ หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ฉันก็คงไม่มีข้อแก้ตัวกับพ่อของคุณ” ผู้อาวุโสชูกล่าว แม้ว่าคนเหล่านั้นจะสามารถเลี่ยงไม่ให้ความขัดแย้งปะทุขึ้นบนเขาเทียนโหมวได้ แต่ไม่มีใครสนใจกฎกติกาหรอกเมื่อเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพแล้ว

“งั้นก็ไปกันเลย! ในเมื่ออยู่ที่เขาเทียนโหมวเราทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว เราก็จะรอจนกว่าเฉินผิงเข้าไปแล้วค่อยจัดการกับเขา” สั่วเฉียนพูดอย่างร้อนรน

“ทางเข้าสมรภูมิแห่งทวยเทพเป็นอย่างนี้เองหรือ มันต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่ฉันเคยคิดไว้!”

“ช่างเป็นภาพที่น่าทึ่งจริงๆ! นอกจากนี้ ทั้งที่สถานการณ์ปัจจุบันในอาณาจักรนิรันดร์เป็นแบบนั้น สำนักซวนหยินก็ยังเป็นสำนักมารที่ใหญ่โตมาก”

“ถ้าสมรภูมิแห่งทวยเทพเปิดในสถานที่ลับตาเช่นนี้ แล้วข่าวเรื่องนี้แพร่ออกไปได้ยังไง? สำนักซวนหยินเองหรือเปล่าที่เป็นคนปล่อยข่าว?”

“ทำไมสำนักซวนหยินจึงไม่เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับและเข้าไปเก็บของวิเศษเองเมื่อทางเข้าเปิดออก?”

“หรือจะเป็นแผนสมรู้ร่วมคิด?”

ฝูงชนมีความคิดต่างๆ กันไปในเรื่องนี้ เพราะพวกเขายังคงไม่ไว้ใจผู้ใช้วิชามาร