เฉินผิงหันไปหาหลัวโชไห่ หากสำนักซวนหยินจงใจปล่อยข่าวออกไป ก็อาจมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล
หลัวโชไห่รับรู้ถึงความไม่ไว้วางใจของฝูงชนต่อผู้ใช้วิชามาร เขาจึงอธิบายว่า “สมรภูมิแห่งทวยเทพเต็มไปด้วยอันตรายที่เราไม่อาจคาดเดา ใช่ว่าจะเดินดุ่มๆ เข้าไปแล้วเอาทุกอย่างที่เห็นออกมาได้ เรื่องนี้ต้องอาศัยโชคอย่างมาก ไม่มีอะไรรับประกันว่าคุณโชคดีพอที่จะบังเอิญไปเจอของวิเศษเพียงเพราะคุณเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพ มันไม่มีอะไรแน่นอน โดยหลักแล้วนี่จึงเป็นการเดิมพัน ดังนั้น สำนักซวนหยินจึงปล่อยข่าวและร่วมมือกับผู้ใช้วิชามารคนอื่นๆ รวมถึงสำนักฝ่ายมนุษย์เพื่อจัดการทางเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพ ถ้าใครอยากผ่านก็ต้องจ่าย ไม่เห็นด้วยหรือว่าการรวบรวมทรัพยากรเป็นการเดิมพันที่ปลอดภัยกว่าการเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพมาก มันเป็นแผนที่มีความเสี่ยงน้อย พวกเขาจะได้รับทรัพยากรไม่ว่าจะยังไงก็ตาม และคนนอกก็ไม่ต้องเสี่ยงชีวิตแอบเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพ นอกจากนี้ ไม่ว่าข่าวจะรั่วไหลออกไปหรือไม่ พวกเขาก็ยังสามารถเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพได้อยู่ดี และทุกอย่างขึ้นอยู่กับดวงว่าจะมีใครพบของวิเศษที่อยู่ข้างในหรือเปล่า”
คำอธิบายของเขาทำให้ฝูงชนเข้าใจ
สมรภูมิแห่งทวยเทพนั้นคล้ายกับเหมืองทองคำ จริงอยู่ที่ผู้คนที่ค้นพบสถานที่แห่งนี้สามารถขุดหาทองได้ด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่รับประกันว่าความพยายามจะผลิดอกออกผล นอกจากนี้ พวกเขาอาจเผชิญกับความเสี่ยงที่เหมืองจะพังทลายลง
อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาแพร่ข่าวเรื่องเหมืองทองและร่วมมือกับผู้อื่นเพื่อช่วยกันขุดเหมือง พวกเขาจะสามารถเก็บค่าผ่านทางขณะที่ยังคงสามารถเข้าไปได้ด้วยตัวเอง
กล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้ว่าพวกเขาจะล้มเหลวในการขุดหาทอง พวกเขาก็ยังสร้างกำไรได้อยู่ดี
“ผู้นำของสำนักซวนหยินเก่งเรื่องธุรกิจไม่เบา” เฉินผิงยิ้ม
“ฉันได้ยินมาว่าผู้นำของสำนักซวนหยิน เคยเป็นนักธุรกิจที่ขายทรัพยากรต่างๆ เป็นเพราะเหตุนี้เขาถึงสามารถรักษาสำนักซวนหยินให้อยู่ในสภาพดีได้” หลัวโชไห่กล่าว
ในขณะที่ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ มีอคติต่อผู้ใช้วิชามาร กระนั้นก็ไม่ได้ต่อต้านการทำธุรกิจกับพวกเขา ท้ายที่สุดแล้วมันไม่ได้อันตรายขนาดนั้น นอกจากนี้ ผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ยังต้องการหลายสิ่งหลายอย่างที่พวกมารครอบครอง
กลุ่มของเฉินผิงเดินเข้าไปในสำนักซวนหยิน ซึ่งสร้างขึ้นด้วยไม้และหินประเภทต่างๆ แม้จะเป็นสถานที่ซึ่งห่างไกลผู้คน แต่อาคารต่างๆ ก็ใหญ่โตไม่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...