หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3351

เฉินผิงหันไปหาหลัวโชไห่ หากสำนักซวนหยินจงใจปล่อยข่าวออกไป ก็อาจมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

หลัวโชไห่รับรู้ถึงความไม่ไว้วางใจของฝูงชนต่อผู้ใช้วิชามาร เขาจึงอธิบายว่า “สมรภูมิแห่งทวยเทพเต็มไปด้วยอันตรายที่เราไม่อาจคาดเดา ใช่ว่าจะเดินดุ่มๆ เข้าไปแล้วเอาทุกอย่างที่เห็นออกมาได้ เรื่องนี้ต้องอาศัยโชคอย่างมาก ไม่มีอะไรรับประกันว่าคุณโชคดีพอที่จะบังเอิญไปเจอของวิเศษเพียงเพราะคุณเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพ มันไม่มีอะไรแน่นอน โดยหลักแล้วนี่จึงเป็นการเดิมพัน ดังนั้น สำนักซวนหยินจึงปล่อยข่าวและร่วมมือกับผู้ใช้วิชามารคนอื่นๆ รวมถึงสำนักฝ่ายมนุษย์เพื่อจัดการทางเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพ ถ้าใครอยากผ่านก็ต้องจ่าย ไม่เห็นด้วยหรือว่าการรวบรวมทรัพยากรเป็นการเดิมพันที่ปลอดภัยกว่าการเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพมาก มันเป็นแผนที่มีความเสี่ยงน้อย พวกเขาจะได้รับทรัพยากรไม่ว่าจะยังไงก็ตาม และคนนอกก็ไม่ต้องเสี่ยงชีวิตแอบเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพ นอกจากนี้ ไม่ว่าข่าวจะรั่วไหลออกไปหรือไม่ พวกเขาก็ยังสามารถเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพได้อยู่ดี และทุกอย่างขึ้นอยู่กับดวงว่าจะมีใครพบของวิเศษที่อยู่ข้างในหรือเปล่า”

คำอธิบายของเขาทำให้ฝูงชนเข้าใจ

สมรภูมิแห่งทวยเทพนั้นคล้ายกับเหมืองทองคำ จริงอยู่ที่ผู้คนที่ค้นพบสถานที่แห่งนี้สามารถขุดหาทองได้ด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่รับประกันว่าความพยายามจะผลิดอกออกผล นอกจากนี้ พวกเขาอาจเผชิญกับความเสี่ยงที่เหมืองจะพังทลายลง

อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาแพร่ข่าวเรื่องเหมืองทองและร่วมมือกับผู้อื่นเพื่อช่วยกันขุดเหมือง พวกเขาจะสามารถเก็บค่าผ่านทางขณะที่ยังคงสามารถเข้าไปได้ด้วยตัวเอง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้ว่าพวกเขาจะล้มเหลวในการขุดหาทอง พวกเขาก็ยังสร้างกำไรได้อยู่ดี

“ผู้นำของสำนักซวนหยินเก่งเรื่องธุรกิจไม่เบา” เฉินผิงยิ้ม

“ฉันได้ยินมาว่าผู้นำของสำนักซวนหยิน เคยเป็นนักธุรกิจที่ขายทรัพยากรต่างๆ เป็นเพราะเหตุนี้เขาถึงสามารถรักษาสำนักซวนหยินให้อยู่ในสภาพดีได้” หลัวโชไห่กล่าว

ในขณะที่ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ มีอคติต่อผู้ใช้วิชามาร กระนั้นก็ไม่ได้ต่อต้านการทำธุรกิจกับพวกเขา ท้ายที่สุดแล้วมันไม่ได้อันตรายขนาดนั้น นอกจากนี้ ผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ยังต้องการหลายสิ่งหลายอย่างที่พวกมารครอบครอง

กลุ่มของเฉินผิงเดินเข้าไปในสำนักซวนหยิน ซึ่งสร้างขึ้นด้วยไม้และหินประเภทต่างๆ แม้จะเป็นสถานที่ซึ่งห่างไกลผู้คน แต่อาคารต่างๆ ก็ใหญ่โตไม่น้อย

เมื่อพวกเขาเข้ามาแล้ว หลัวโชไห่ก็หันไปหาไช่หงเว่ย ผู้อาวุโสเหมี่ยว และคนอื่นๆ “พวกคุณไปหาที่พักผ่อนก่อน อีกไม่กี่วันสมรภูมิแห่งทวยเทพจะเปิดออก ฉันจะพาเฉินผิงไปพบกับผู้นำของ สำนักซวนหยิน”

เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้นก็ดูลังเลอยู่บ้าง พวกเขาหันไปหาเฉินผิง

พวกเขากลัวว่าหลัวโชไห่จะเบี้ยวพวกเขาและพาเฉินผิงคนเดียวเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพ

“ไม่ต้องกังวล คุณไช่ ผู้อาวุโสเหมี่ยว ไปหาที่พักกันก่อน พอทุกอย่างพร้อมเมื่อไหร่ผมจะติดต่อคุณสองคนอีกที เรามาด้วยกัน ผมจะไม่ทิ้งพวกคุณ” เฉินผิงรับปากอย่างจริงใจ