หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3352

“เราเชื่อคุณ คุณเฉิน” ไช่หงเว่ยพูดอย่างเร่งรีบ

จากนั้นเขา ผู้อาวุโสเหมี่ยวและผู้บำเพ็ญเพียรอีกหลายสิบคนก็ออกไปหาสถานที่พักผ่อน

ในขณะเดียวกัน กลุ่มของหลัวโชไห่ได้นำเฉินผิง จี้อวิ๋นและหัวเฟิ่งไปยังอาคารสามชั้นที่สูงที่สุดตรงกลาง สำนักซวนหยิน

ขณะที่หลัวโชไห่เข้าไปในสถานที่นั้น กลุ่มของเฉินผิงก็ถูกหยุดเอาไว้

หลัวโชไห่รีบชี้แจงว่า “เรามาด้วยกัน และเรามาที่นี่เพื่อพบกับผู้อาวุโสคง”

“ต้องขอโทษด้วย คุณหลัว แต่คนเหล่านี้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ พวกเขาต้องมีเหรียญตราจากหนึ่งในสำนักหลักบนเขาเทียนโหมวถึงจะได้เข้าไป” ทหารยามตอบอย่างสุภาพ “พวกเขาไม่ใช่ผู้ใช้วิชามาร ดังนั้นหากคุณต้องการพาพวกเขาเข้ามา พวกเขาจะต้องแสดงเหรียญตรา นี่คือกฎ”

“มีกฎแบบนี้ด้วยเหรอ?” หลัวโชไห่ผงะ

“ใช่ นั่นคือกฎใหม่ที่ผู้อาวุโสคงตั้งขึ้น ถ้าทุกคนสามารถพาใครก็ได้เข้ามาง่ายๆ ก็คงจะเกิดปัญหา”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลัวโชไห่ก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ผู้อาวุโสคงน่าจะกลัวว่าผู้บำเพ็ญเพียรต่างถิ่นจะติดสินบนสำนักมารอื่นๆ เพื่อให้พาพวกเขาเข้าสมรภูมิแห่งทวยเทพ ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นในขณะที่ผู้คนกำลังเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ เรื่องมันก็จะวุ่นวายสำหรับสำนักซวนหยิน พนันได้เลยว่านั่นคือเหตุผลที่ผู้อาวุโสคงประกาศใช้กฎใหม่ ผู้ใช้วิชามารและผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ทหารยามจะคิดว่าพวกเฉินผิงติดสินบนฉัน

เฉินผิงเข้าใจว่าสำนักซวนหยินหมายความว่ายังไง เขาพูดว่า “เราจะไม่เข้าไปแล้ว คุณหลัว ส่วนเรื่องเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพ คุณไม่จำเป็นต้องลำบากหรอก เราจะจ่ายค่าผ่านทางถ้าจำเป็น”

ท้ายที่สุดแล้ว ในขณะนั้นมีทรัพยากรมากมายในแหวนเก็บของของเฉินผิง เขาได้รับหญ้าเซียนจำนวนมากจากเย่าซุนในเมืองหวงหลาน

แน่นอนว่าเขามีเหรียญวิญญาณอยู่มากเช่นกัน จี้อวิ๋นเป็นทายาทตระกูล ดังนั้นเขาจึงมีเหรียญวิญญาณมากกว่าเฉินผิงเสียอีก

“ถ้าอย่างนั้น... ฉันจะให้หลัวซีและจิ้นตงไปกับคุณและพาคุณไปดูรอบๆ ส่วนฉันจะจัดการเรื่องต่างๆ ให้เรียบร้อย” หลัวโชไห่กล่าว

เขาให้หลัวซีและจิ้นตงอยู่กับเฉินผิงเพราะพวกเขามีสถานะที่สูงกว่าในเขตของผู้ใช้วิชามาร