ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานรู้ทันทีว่าอะไรที่ทำให้เฉินผิงประหลาดใจและยิ้มจาง ๆ “คุณเฉิน ฉันเปลี่ยนรัศมีของฉันบ่อยครั้งและควบคุมการบำเพ็ญเพียรของฉันเมื่อออกมาข้างนอก หากไม่ทำเช่นนี้ ตัวตนของฉันจะถูกเผย รัศมีของฉันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่มันก็มักจะอ่อนแอกว่ารัศมีเดิมเสมอ รัศมีที่แท้จริงของฉันทรงพลังยิ่งกว่ามาก ในเมื่อตอนนี้ฉันอยู่บนเขาเทียนโหมว ฉันจึงไม่จำเป็นต้องปิดบังรัศมีของตัวเอง สิ่งที่คุณเห็นตอนนี้คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฉัน”
คำอธิบายของเขาทำให้เฉินผิงกระจ่าง ฉันนึกว่าเขายกระดับการบำเพ็ญเพียรได้หลายระดับในเวลาอันสั้นเสียอีก
“คุณเองก็มาที่สำนักซวนหยินเพราะมีเรื่องต้องคุยเหมือนกันเหรอ ผู้อาวุโสโหมวซาน?” จิ้นตงถาม
“ใช่ เพราะเหล่ามารเลื่องชื่อจากเขาเทียนโหมวมารวมตัวกันที่นี่ ฉันก็เลยมาด้วย” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานยิ้ม
“งั้น คุณก็เข้าไปข้างในเถอะ ผู้อาวุโสโหมวซาน อาจารย์ของผมเข้าไปแล้ว”
“ทำไมพวกคุณไม่เข้าไปล่ะ?”
“สำนักซวนหยิน มีกฎใหม่ เนื่องจากคุณเฉินและเพื่อนๆ ของเขาไม่ใช่มาร เราจึงไม่สามารถพาพวกเขาเข้าไปได้ อาจารย์ของผมขอให้เราพาคุณเฉินและเพื่อนของเขาไปเดินเล่นกันก่อน เนื่องจากเราอาศัยอยู่บนเขาเทียนโหมว เราจึงต้องทำหน้าที่ในฐานะเจ้าบ้าน”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ขมวดคิ้ว “ผู้อาวุโสคงชักจะได้ใจเกินไปแล้ว เอาล่ะฉันจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ต่อให้ฝ่าฝืนกฎฉันก็ไม่สน ฉันจะพาคุณเฉินเข้าไปข้างใน”
ในขณะนั้น ดูเหมือนว่าเขากระตือรือร้นที่จะเผชิญกับผู้นำของสำนักซวนหยิน
เฉินผิงรีบพูดว่า “ไม่เป็นไร ผมไปเดินดูรอบๆ ดีกว่า ผู้อาวุโสโหมวซาน ผมแค่หวังว่าผมจะได้เข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพเมื่อมันเปิดออกแล้ว”
“ไม่ต้องห่วง คุณเฉิน ต่อให้คนอื่นไม่สามารถเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพได้ แต่คุณจะได้เข้าไปแน่นอน ฉันจัดการเอง ถ้าผู้อาวุโสคงกล้าเข้ามาขวาง สำนักซวนหยินจะต้องเจอดีแน่นอน” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเอามือตบอกของเขาอย่างมั่นใจ
“ขอบคุณ ผู้อาวุโสโหมวซาน” เฉินผิงยิ้ม
พอบอกลาผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานแล้ว เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็เดินไปรอบๆ สำนักซวนหยิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...