หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3354

เมื่อออกจากพลับพลาสมบัติ พวกเฉินผิงก็สังเกตเห็นถนนที่อยู่ข้างๆ โดยปกติแล้วสถานที่นี้จะค่อนข้างว่างเปล่า แต่ในขณะนั้นกลับมีชีวิตชีวา

ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนเร่ขายสิ่งของของตนบนถนน ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นมีทั้งมาร มนุษย์ และแม้แต่สมาชิกของเผ่าพันธุ์อสูร

แน่นอนว่ามีผู้ซื้อจำนวนมากอยู่ที่นั่นเช่นกัน เนื่องจากตลาดที่ทั้งสามเผ่าพันธุ์ขายของด้วยกันนั้นหาได้ยาก

ผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์บางคนมีความสนใจในสินค้าของมาร ในขณะที่มารถูกดึงดูดโดยสินค้าที่ขายโดยคนของเผ่าพันธุ์อสูร แผงลอยหลายแห่งมีคนมากมายมารวมตัวรอบๆ

เฉินผิงเดินเล่นรอบๆ สถานที่นั้นกับเพื่อนๆ ของเขาอย่างสำราญใจ

เป็นช่วงเวลาที่ผ่อนคลายที่สุดตั้งแต่ที่เฉินผิงก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดร์ โลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นมากหากทั้งสามเผ่าพันธุ์อยู่ร่วมกันเช่นนี้ได้ทุกหนแห่ง ถึงกระนั้น ฉันก็รู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่จะเกิดขึ้นง่ายๆ ในโลกมนุษย์มีเพียงมนุษย์เท่านั้น แต่ความขัดแย้งก็ยังเกิดขึ้นที่นั่นทุกๆ วัน ในขณะที่อาณาจักรนิรันดร์มีถึงสามเผ่าพันธุ์

“ต้องใช้เหรียญวิญญาณหนึ่งแสนเหรียญเพื่อซื้อนาฬิกาชำรุดเรือนนี้เหรอ? บ้าหรือเปล่า?”

“พวกอสูรไม่เคยเห็นเงินมาก่อนหรือไง? หนึ่งแสนแลกกับของห่วยๆ ชิ้นนี้เนี่ยนะ?”

“โลภมากเป็นบ้า เขาขอหนึ่งแสนเหรียญสำหรับขยะแบบนี้”

ทันใดนั้น ที่หน้าแผงขายของใกล้หัวมุมก็มีเสียงเย้ยหยันดังขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงกับพรรคพวกก็เดินเข้าไปหาแผงลอย

ที่นั่นเขาเห็นชายขนปุยคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าแผงซึ่งมีเศษผ้าอยู่บนพื้น ชายคนนั้นเงียบและไม่แสดงสีหน้าใดๆ แม้จะถูกฝูงชนเยาะเย้ยก็ตาม

สิ่งที่อยู่บนเศษผ้าของเขาคือของที่ดูธรรมดาหลายสิบชิ้น หนึ่งในนั้นดูคล้ายกับนาฬิกาซึ่งปล่อยพลังวิญญาณออกมา

ฝูงชนน่าจะล้อเลียนเขาเพราะของชิ้นนั้น

ทันใดนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งก็หยิบนาฬิกางี่เง่าเรือนนั้นขึ้นมาแล้วถามว่า “นี่ คุณจะขายนาฬิกาเรือนนี้ในราคาหนึ่งหมื่นเหรียญวิญญาณไหม?”