หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3355

“มันก็แค่อัญมณีแกะสลัก คุณเฉิน มันจะเคลื่อนไหวได้ยังไง?” จี้อวิ๋นถาม

“ใช่ นี่มันของปลอม เข็มนาฬิกาไม่ขยับหรอก” จิ้นตงกล่าวเสริม

“ตาของคุณผิดปกติหรือเปล่า นายท่าน? หรือคุณเป็นไข้?” หัวเฟิ่งกดมือนุ่มนวลของเธอเบาๆ บนหน้าผากของเฉินผิง “ก็ไม่นะ...”

เฉินผิงแน่ใจว่าเขาไม่ได้ตาฝาด อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะทำอะไร นาฬิกาก็ยังคงนิ่งสนิท

“เพื่อนเอ๋ย หากคุณไม่ได้จะซื้อนาฬิกาเรือนนี้ กรุณาวางกลับลงไปด้วย” ชายขนปุยกล่าว

“ผมจะซื้อ” เฉินผิงหันไปหาจี้อวิ๋น “เอาเหรียญวิญญาณให้เขา”

“คุณเฉิน นี่มันแค่มรกตแกะสลักธรรมดาๆ มันไม่คุ้มราคาหรอก อย่าไปหลงเชื่อ” จี้อวิ๋นกล่าว

“บางครั้งคนที่นี่ก็เอาของปลอมมาขาย คุณควรจะตรวจสอบดูให้ดีๆ” หลัวซีพูด

เธอนึกกลัวว่าหากหลัวโชไห่รู้ว่าเฉินผิงถูกหลอก เธอกับจิ้นตงคงจะถูกเขาตำหนิ

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาควรจะดูแลเฉินผิงเมื่ออยู่ในดินแดนของผู้ใช้วิชามาร และเท่ากับว่าพวกเขาล้มเหลวถ้าเฉินผิงถูกหลอก

“ไม่ต้องห่วง หนึ่งแสนเหรียญวิญญาณคุ้มแน่นอน” เฉินผิงยิ้ม

แม้เขาจะไม่แน่ใจว่านาฬิกาเรือนนั้นมีอะไรกันแน่ แต่เขารู้สึกว่ามันมีมากกว่าที่ตาเห็น

เขาอยากจะซื้อมันแล้วค่อยไปตรวจสอบอย่างช้าๆ

ขณะที่จี้อวิ๋นกำลังจะเอาเงินให้ ก็มีคนอุทานว่า “ฉันต้องการนาฬิกาเรือนนั้น!”

ผู้ใช้วิชามารวัยหนุ่มสองสามคนเดินไปที่แผงขายของ มีรอยแผลเป็นบนหน้าผากของคนที่นำหน้า

หลิวซือเย่ชะงักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะเยาะ “คุณซื้องั้นเหรอ? คุณให้เงินเขาหรือยังล่ะ? เป็นแค่ผู้บำเพียรมนุษย์กระจอกๆ แต่กลับกล้าแย่งของของฉันไป คุณอยากตายหรือไง?”

หลิวซือเย่กล้าขู่เฉินผิงเพราะพวกเขาอยู่บนเขาเทียนโหมว ที่ซึ่งผู้ใช้วิชามารมีสถานะสูงสุด

หากพวกเขาอยู่นอกเขาเทียนโหมว หลิวซือเย่คงจะหวาดกลัวมากจนซ่อนรัศมีของเขาไว้

“นี่คุณเฉิน หลิวซือเย่ ระวังปากเสียบ้าง ไม่อย่างนั้นนายจะเดือดร้อน” จิ้นตงเตือน

จิ้นตงรู้ดีว่าเฉินผิงมีพลังมากพอที่จะโค่นหลิวซือเย่ได้

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิวซือเย่ก็หัวเราะ “สมองเพี้ยนไปแล้วหรือไง จิ้นตง? ดูจากรัศมีของเขา ฉันพนันได้เลยว่าเขาเพิ่งจะได้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากเท่านั้น นอกจากนี้ เราอยู่บนเขาเทียนโหมว ทำไมนายถึงกลัวผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์อย่างเขาล่ะ? นายกำลังทำให้หุบเขาวิญญาณโลหิตและคนของนายขายหน้า ไม่เพียงแค่นั้น นายยังทำให้มารทั้งมวลเสื่อมเสียด้วย!”

ในความคิดของหลิวซือเย่ เฉินผิงเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรฝีมืออ่อนด้อย ซึ่งเพิ่งไปถึงระดับผู้ทุกข์ยาก เมื่อไม่นานมานี้ ส่วนจี้อวิ๋นกับหัวเฟิ่งเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียน เขาจึงไม่กลัวพวกเขา