หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3356

“ถ้ายังกล้าดูหมิ่นคุณเฉินอีก ก็อย่าหาว่าฉันโหดก็แล้วกัน หลิวซือเย่!” หลัวซีคำราม

เมื่อเห็นว่าหลัวซีโกรธ หลิวซือเย่ก็ถอยกลับไปเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงกลัวผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์นัก หลัวซี? ฉันเข้าใจถ้าคุณแสดงความกลัวแบบนี้ในที่อื่น แต่ตอนนี้เราอยู่บนเขาเทียนโหมว ที่นี่คืออาณาเขตของเรา ทำไมถึงต้องกลัวขนาดนั้น?”

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลัวซีและจิ้นตงถึงกลัวเฉินผิง ผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ซึ่งเพิ่งจะกลายเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากได้ไม่นาน

“ไปกันเถอะหลิวซือเย่ ยืนใกล้ๆ กับผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์นี่มันรู้สึกแย่ชะมัด”

“ใช่ เขาเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรกระจอกๆ ที่เพิ่งได้เป็นผู้ทุกข์ยาก แต่เขาก็ยังมีหน้ามาสู้กับคนอย่างคุณอีก”

“ฉันว่าวันนี้คนของหุบเขาวิญญาณโลหิตคงกินยาผิดขนาน ไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาจะยำเกรงผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ขนาดนี้”

ผู้ใช้วิชามารคนอื่นๆ ที่ติดตามหลิวซือเย่เยาะเย้ย

“พวกแกทุกคนหุบปากซะ! ฉันจะฆ่าให้เกลี้ยงถ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก!” จิ้นตงชักอาวุธของเขาออกมาด้วยความโมโห

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้ใช้วิชามารจึงตั้งท่าพร้อมต่อสู้ทันที ฝูงชนโดยรอบหลีกทางให้พวกเขาโดยสัญชาตญาณ

“คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน จิ้นตง? กล้าดียังไงมาพูดกับเราแบบนั้น!” หลิวซือเย่จ้องมองจิ้นตงด้วยความเหยียดหยาม

“แก!” จิ้นตงขมวดคิ้ว อยากจะโจมตีเต็มแก่

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงหยุดเขาไว้ “อย่าบุ่มบ่าม! คุณสู้เขาไม่ได้หรอก!”

เฉินผิงดูออกว่าหลิวซือเย่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ จิ้นตงกับหลัวซีย่อมไม่ใช่คู่มือของ หลิวซือเย่

หลิวซือเย่ยิ้ม “ดูท่าแกจะมีสายตาที่เฉียบคมดีนะ ไอ้เด็กเวร ส่งนาฬิกามาให้ฉันแล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง”

“ก็บอกแล้วว่าผมซื้อนาฬิกาเรือนนี้ก่อนคุณ ทำไมผมต้องยกให้คุณด้วย?” เฉินผิงขึ้นเสียง