หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3357

ทุกคนตกตะลึง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

แม้แต่หลิวซือเย่ก็ยังดูสับสน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ในตอนนี้หลิวซือเย่รู้สึกว่าแขนของเขาชา เขาไม่สามารถทำร้ายเฉินผิงได้ แต่ดูเหมือนว่าแขนของเขาเองจะเจ็บเล็กน้อยจากแรงกระแทก

อย่างไรก็ตาม ภายใต้สายตาของผู้คนรอบข้างที่จับจ้องไม่วางตา หลิวซือเย่จะเสียหน้าไม่ได้

“ไอ้หนู มอบของมาซะ ตอนนี้ฉันใช้พลังเพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ถ้าแกไม่ยอม ครั้งต่อไปแกจะไม่โชคดีขนาดนี้”

หลิวซือเย่จงใจอ้างว่าใช้เขาพลังเพียงสามในสิบส่วนเท่านั้น

คำพูดของเขาทำให้คนอื่นเข้าใจได้ว่าเหตุใดผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่จึงไม่สามารถเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งได้

เป็นเพราะเขาไม่ได้ใช้พลังเต็มที่นั่นเอง

ขณะที่หลิวซือเย่กำลังจะชักมือกลับ เฉินผิงก็คว้าข้อมือของเขาไว้แน่น

“คุณคิดเหรอว่าโจมตีผมแล้วจะรอดไปได้? ไม่มีทางหรอก”

ขณะที่เฉินผิงพูด ทันใดนั้นเขาก็ออกแรงหักข้อมือของหลิวซือเย่

หลิวซือเย่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และเดินโซเซไปข้างหลัง

“หลิวซือเย่!”

เหล่าศิษย์ของหุบเขาวิญญาณเลือดที่มากับเขารีบพยุงหลิวซือเย่

เมื่อมองดูข้อมือที่หักด้วยความตกใจ หลิวซือเย่ก็รู้สึกโกรธจัด “กล้าดียังไงถึงเล่นทีเผลอและหักแขนฉัน? ฉันสาบานเลยว่าฉันจะฉีกแกให้เป็นชิ้นๆ ฆ่ามันซะ!” หลิวซือเย่คำรามและสั่งเหล่าศิษย์จาก หุบเขาวิญญาณเลือดให้ฆ่าเฉินผิง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าศิษย์ของหุบเขาวิญญาณเลือดก็เตรียมโจมตีเฉินผิงทันที

จิ้นตง หลัวซี จี้อวิ๋นและหัวเฟิ่งก็เตรียมตอบโต้เช่นกัน

“หยุด! กล้าดียังไงถึงละเมิดกฎและก่อเรื่องวิวาทในสำนักซวนหยิน?