เฉินผิงก้าวไปข้างหน้า ผลักจิ้นตงและหลัวซีให้พ้นทางก่อนจะพูดกับผู้อาวุโสลู่ว่า “สำนักซวนหยิน ตัดสินก่อนที่จะพิสูจน์ข้อเท็จจริงงั้นหรือ? ผมบอกคุณแล้วว่าเขาโจมตีผมก่อน และผมก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้น”
ผู้อาวุโสลู่แค่นสียงเย็นชา “คิดว่าฉันเป็นเด็กหรือไง? เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ ถ้าเขาโจมตีคุณก่อน ตอนนี้คุณคงพิการไปแล้ว”
เฉินผิงแย้งว่า “ผมสามารถรับการโจมตีของผู้ทุกข์ยากระดับห้าอย่างคุณได้ นับประสาอะไรกับเขา นั่นเป็นวิชาของผมเอง และไม่ใช่ข้อพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้โจมตีผม”
คำพูดของเขากระตุ้นให้ผู้อาวุโสลู่โกรธทันที
การอ้างว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับห้าอย่างผู้อาวุโสลู่ ไม่สามารถทำอะไรผู้บำเพ็ญเพียรขั้น ผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งได้นั้นเป็นการดูถูกอย่างชัดเจน
“ไอ้หนู จองหองเกินไปแล้ว! กล้าดูถูกคุณลู่แบบนี้ได้ยังไง?” หลิวซือเย่ที่สบโอกาสเหมาะจึงพูดยุยงต่อ “คุณลู่ เห็นทีคุณต้องสั่งสอนเจ้าเด็กนี่ เขาประเมินพวกเราผู้ใช้วิชามารต่ำไปแล้ว ถึงเราจะรับมือกับผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์อย่างยากลำบากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่เราก็ไม่ได้ตกต่ำขนาดนี้ เขากล้าอวดอ้างว่าตัวเองสามารถรับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับห้าได้ยังไง?”
หลิวซือเย่สุมไฟให้ความขัดแย้งลุกลามจากข้อพิพาทส่วนตัวไปสู่การเผชิญหน้าระหว่างมนุษย์กับมาร
ความโกรธของผู้อาวุโสลู่รุนแรงยิ่งขึ้น และเขาจ้องมองเฉินผิงอย่างเย็นชาโดยพูดว่า “เจ้าหนุ่ม คุณพูดเองนะ หากคุณสามารถต้านการโจมตีของฉันได้ ฉันจะถือว่าคุณพูดความจริง”
“ตกลง!” เฉินผิงพยักหน้า
“คุณเฉิน” จิ้นตงรีบห้ามเขา “ผมขอแนะนำว่าอย่าดีกว่า คุณลู่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับห้า รับการโจมตีจากเขาตรงๆ ไม่ใช่ความคิดที่ดี”
“ถูกแล้ว คุณเฉิน ฉันรู้ว่าคุณมีพรสวรรค์และความสามารถในการเผชิญกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่า แต่การรับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับห้าไม่ใช่เรื่องเล่นๆ” หลัวซีกล่าวเสริม
แม้แต่หัวเฟิ่งและจี้อวิ๋นก็ยังเป็นห่วงเฉินผิง
ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ เฉินผิงสามารถต่อกรกับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับห้าในการต่อสู้ได้ แต่ยืนเฉยๆ รับการโจมตีนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...