ก่อนหน้านี้ หนิงไฉ่เฉินได้ดูถูกความสามารถของเฉินผิง แต่ตอนนี้เฉินผิงกลับเหนือกว่าเขาโดยสิ้นเชิง
นั่นคือพลังแห่งพรสวรรค์ ในฐานะผู้นำตระกูลหนิง หนิงไฉ่เฉินฝึกฝนด้วยทรัพยากรทุกประเภท แต่เขาก็ยังไม่สามารถเอาชนะความเร็วในการฝึกฝนของเฉินผิงได้
“คุณเองก็เก่งนะ คุณหนิง! คุณผ่านระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สามไปแล้วใช่มั้ย?” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
“ผมเพิ่งบรรลุมาได้เมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ก็ยังเทียบกับความสำเร็จของคุณไม่ได้เลย คุณเฉิน” หนิงไฉ่เฉินตอบอย่างกระอักกระอ่วน
เฉินผิงหันไปมองชายชราที่ยืนอยู่ข้างๆ หนิงไฉ่เฉินแล้วถามว่า “ผู้ชายคนนี้คือใครกัน คุณหนิง?”
“โอ้ เขาเป็นผู้อาวุโสของตระกูลหนิง เขาไม่ได้แสดงตัวต่อสาธารณะมาหลายปีแล้ว เขาเพิ่งตัดสินใจมาเยี่ยมชมภูเขาเทียนโหมวกับผมในครั้งนี้” หนิงไฉ่เฉินตอบ
เฉินผิงพยักหน้าและยิ้มให้ชายชราเป็นการทักทาย แต่อีกฝ่ายกลับไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
ใบหน้าของเขาที่ดูไร้ความรู้สึกและหม่นหมองแต่เฉินผิงไม่ได้สนใจมันมากนัก เพราะเขาก็ไม่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับสมาชิกในตระกูลหนิงเท่าไหร่
หลังจากคุยกับหนิงไฉ่เฉินครู่หนึ่ง เฉินผิงก็จากไปพร้อมกับจี้อวิ๋นและหัวเฟิ่ง
แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะไปได้ไกล เฉินผิงก็หยุดเดินในทันใด “ผมเพิ่งนึกออกว่ารัศมีนั้นเป็นของใคร! มันเป็นของหนิงจื้อ!”
เฉินผิงหันกลับไป โดยหวังว่าจะเจอหนิงไฉ่เฉินและตรวจสอบรัศมีของชายชราผู้นั้นให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น แต่ทว่าหนิงไฉ่เฉินและกลุ่มของเขาได้เดินจากไปเสียแล้ว
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรเหรอครับ คุณเฉิน? หนิงจื้อคือใครกัน?”
จี้อวิ๋นไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับชีวิตของเฉินผิงในโลกมนุษย์ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าหนิงจื้อคือใคร
“รัศมีของใครคล้ายกับหนิงจื้อเหรอ นายท่าน” หัวเฟิ่งถามด้วยความสับสน
หนิงจื้อตายแล้วและเขาก็มาจากโลกมนุษย์ แล้วเขาจะเกี่ยวข้องกับอาณาจักรนิรันดร์นี้ได้ยังไงกัน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...