หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3364

“คุณเฉิน เรื่องนั้นเรารู้ดีอยู่แล้ว มีเพียงสมาชิกจากสำนักมารและสำนักมนุษย์ที่อยู่รอบๆ ภูเขาเมียนโหมวเท่านั้นที่จะมีเหรียญตราพิเศษได้ และตราบใดที่มีเพียงแค่เหรียญตราธรรมดา เราก็จะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพได้” ไช่หงเว่ยกล่าว

เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีความเข้าใจเกี่ยวกับกฎของสมรภูมิแห่งทวยเทพเป็นอย่างดี

“ในช่วงเวลาสองสามวันนี้ เรามาถือโอกาสพักผ่อนเอาแรงกันก่อนดีกว่า เราไม่รู้ว่าอันตรายแบบไหนที่รอเราอยู่ในสมรภูมิแห่งทวยเทพ” เฉินผิงกล่าวกับทุกคน

พวกเขาพยักหน้าตกลงก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน

เฉินผิงขังตัวเองอยู่ในห้องซึ่งเขาเอาแต่ดูนาฬิกาอย่างใจจดใจจ่อ

เขาส่งรัศมีพลังของตนเขาเข้าไปในนาฬิกาเรือนนั้น แต่ก็ไม่พบว่ามีสิ่งใดพิเศษเกี่ยวกับมันเลยแม้แต่น้อย

“นี่เป็นแค่นาฬิกาธรรมดาที่แกะสลักจากอัญมณีเท่านั้นเหรอ?”

ขณะที่เขาจ้องมองนาฬิกา เฉินผิงก็ตกสู่ภวังค์

เขาแน่ใจว่าเขาไม่เห็นสิ่งใดเกิดขึ้น เพราะเข็มนาฬิกาเพิ่งเดิน

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะทำอะไรในตอนนี้ แต่มือเขาก็ไม่ขยับเขยื่อนเลยสักนิด

เป็นเวลาสามวันแล้วที่เขาพยายามค้นหาความหมายของนาฬิกาแต่ก็ยังทำไม่ได้

ในวันนั้น จิ้นตงมาพบเฉินผิงเพื่อแจ้งให้ทราบว่าเส้นทางสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพได้เปิดแล้ว เมื่อเฉินผิงมีเหรียญตราพิเศษ เขาก็สามารถล่วงหน้าเข้าไปก่อนได้

ซึ่งข่าวดังกล่าวไม่ได้มีการเปิดเผยต่อสาธารณะ ทั้งนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความโกลาหลและการพังประตูโดยผู้ที่ผิดหวัง

มันคงไม่เป็นอะไรถ้ามีคนเข้ามาเพียงหนึ่งหรือสองคน แต่ถ้าฝูงชนมีความพยายามเดียวกัน พวกเขาจะไม่สามารถหยุดได้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมข้อความนี้จึงถูกปิดผนึกและข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ต้องถูกเก็บเป็นความลับ