หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3365

ท้ายที่สุดแล้ว การเอาแต่ฝึกบำเพ็ญฌานในห้องและการดูดซับทรัพยากรเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอสำหรับการฝึกบำเพ็ญฌานพลังวิญญาณได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการฝึกฝนของคนผู้นั้นมาถึงจุดที่สูงที่สุดแล้ว คนผู้นั้นจะต้องผ่านการฝึกฝนภาคปฏิบัติเพราะมันเป็นเพียงหนทางเดียวเท่านั้นที่จะช่วยให้คนผู้นั้นประสบความสำเร็จได้

สมรภูมิแห่งทวยเทพเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับการฝึกนั้น มั่นใจได้เลยว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจำนวนมากจะบรรลุความก้าวหน้าในช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ภายในสมรภูมิ

“ลูกสาวของผมอยากเข้าร่วมมาโดยตลอด แต่ผมอยากให้จิ้นตงเข้าไปแทนมากกว่า เพราะเขามีทั้งความแข็งแกร่งและประสบการณ์ที่เพียงพอ การฝึกฝนนี้จะช่วยพัฒนาการฝึกบำเพ็ญฌานของเขาได้อย่างมาก” หลัวโชไห่ตอบ

“อาจารย์ครับ ผมว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะให้หลัวซีเข้าไป เธอป่วยหนักและมันรบกวนการฝึกบำเพ็ญฌานของเธอ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมสมรภูมิแห่งทวยเทพจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเธอในพัฒนาการฝึกบำเพ็ญฌานของเธอ” จิ้นตงแนะนำ

“คุณพูดถูก แต่สมรภูมิแห่งทวยเทพนั้นเป็นสถานที่ที่อันตราย มันเสี่ยงเกินไปสำหรับหลัวซีที่จะเข้าไปเพียงลำพัง” หลัวโชไห่ถอนหายใจ

“ท่านอาจารย์ เรื่องนี้ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ในเมื่อคุณเฉินก็เข้าไปด้วย เราจึงสามารถให้เขาปกป้องหลัวซีได้ ด้วยทักษะของคุณเฉินแล้ว ผมมั่นใจว่าเธอจะต้องปลอดภัย” จี้นตงกล่าว

เมื่อฟังจากที่อาจารย์และลูกศิษย์พูดคุยกัน เฉินผิงก็บอกได้ทันทีว่าพวกเขาต้องการให้เขาดูแลหลัวซี

เพียงแต่ว่าพวกเขารู้สึกเขินอายเกินกว่าจะพูดออกมา

“ไม่ต้องกังวลครับ คุณหลัว ผมจะปกป้องคุณหลัวซีให้ปลอดภัยในตอนที่เราเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพเองครับ” เฉินผิงตอบให้ความมั่นใจแก่หลัวโชไห่พร้อมด้วยรอยยิ้ม

“งั้นก็เยี่ยมไปเลย เมื่อมีคุณอยู่ด้วย คุณเฉิน จิตใจของผมก็สบายใจหายห่วง ในภายภาคหน้าหากมีสิ่งใดที่คุณต้องการ หุบเขาวิญญาณโลหิตก็พร้อมที่จะช่วยเหลือคุณโดยไม่ลังเล” หลัวโชไห่ตอบอย่างปลาบปลื้ม

หลิวซือเย่พูดด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย แขนที่หักของเขาหายเป็นปกติแล้ว ปกติดีราวกับไม่เคยหักมาก่อน

“หลิวซือเย่ คุณลืมไปแล้วหรือว่าแขนของคุณหักได้ยังไง? คุณเฉินจะเข้าไปพร้อมกับหลัวซี และจะหักแขนขาทั้งสี่ของคุณซะถ้าขืนคุณกล้าแตะต้องเธอ” จิ้นตงเตือน

หลิวซือเย่ยิ้มเยาะโดยไม่สะทกสะท้านกับคำขู่ “เมื่อเราเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพ สิ่งแรกที่ผมจะทำคือทำให้เขาพิการซะ แม้ว่าผมจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แต่ผมก็ยังมีพรรคพวกอยู่อีกมากมาย…”

หลังจากหลิวซือเย่พูดจบไม่นาน ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นข้างๆ เขาในพริบตา

ร่างนั้นสวมชุดคลุมสีดำพร้อมด้วยรูปของสัตว์อสูรที่มีรูปร่างแปลกๆ ปักอยู่ สีหน้าของเขาไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ขณะที่ผมยาวประบ่าปลิวไปตามสายลม