ชายคนนั้นดูอ่อนเยาว์และเย็นชาแต่รัศมีที่เขาเปล่งออกมานั้นช่างทรงพลัง แม้ว่าเขาจะพยายามระงับความแข็งแกร่งของตนไว้ แต่บรรยากาศที่ปกคลุมเขาอยู่นั้นก็ไม่อาจปฏิเสธแก่ผู้คนที่อยู่รอบข้างได้เลย
“ฉีเป่ยเจี๋ย?”
จิ้นตงขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นผู้มาใหม่
หลัวซีและหลัวโชไห่เองต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน
“เป็นเวลาผ่านมานานแล้วนะ จิ้นตง ผมแปลกใจที่คุณยังจำผมได้” ฉีเป่ยเจี๋ยพูดด้วยรอยยิ้มที่เมินเฉย
“แน่นอนว่าผมต้องจำได้ ผมไม่มีทางลืมใบหน้าของคุณได้หรอก”
ดวงตาของจิ้นตงลุกโชนด้วยความโกรธขณะจ้องมองไปที่ฉีเป่ยเจี๋ย
“คุณรู้ไหม ผมรู้สึกผิดหวังจริงๆ ที่คุณไม่ได้เข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพในครั้งนี้ ผมยังอยากเรียนรู้จากคุณอีกนะถ้ามีโอกาส”
เมื่อฉีเป่ยเจี๋ยพูดจบ เขาก็หันหลังและจากไป หลิวซือเย่ส่งยิ้มให้จิ้นตงก่อนจะจากไปพร้อมกับเขา
“นั่นใครน่ะ จิ้นตง? ท่าทางของเขาดูลึกลับแต่ทรงพลังเหลือเกิน” เฉินผิงถาม
“เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจากภูเขาเทียนโหมวที่ไม่ยึดติดกับสำนักใดๆ และไม่มีสำนักใดต้องการที่จะยอมรับเขา” จิ้นตงตอบ
“ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจร?” เฉินผิงตกตะลึง “ผมแปลกใจที่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรสามารถบรรลุระดับการฝึกเช่นนี้ได้ คุณทั้งคู่มีเรื่องไม่ลงรอยกันมาก่อนเหรอ?”
เฉินผิงสามารถเห็นความโกรธเกรี้ยวในดวงตาของจิ้นตงได้อย่างชัดเจน
จิ้นตงไม่ได้ตอบกลับทันที แต่เขากลับมองหลัวซีก่อนจะพูดว่า “ถูกต้อง นานมาแล้ว ไอ้สารเลวนั่นรังแกหลัวซีและเกือบจะข่มขืนเธอ ด้วยความโกรธของผม ผมทำร้ายเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัสและโยนเขาเข้าไปในถ้ำถ้ำกลืนปีศาจ ผมไม่คิดเลยว่าเขาไม่เพียงแต่จะรอดมาได้แต่ยังแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย นี่มันเป็นเรื่องตลกสิ้นดี”
“ถ้ำกลืนปีศาจ?” เฉินผิงประหลาดใจ เพราะเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...