หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3366

ชายคนนั้นดูอ่อนเยาว์และเย็นชาแต่รัศมีที่เขาเปล่งออกมานั้นช่างทรงพลัง แม้ว่าเขาจะพยายามระงับความแข็งแกร่งของตนไว้ แต่บรรยากาศที่ปกคลุมเขาอยู่นั้นก็ไม่อาจปฏิเสธแก่ผู้คนที่อยู่รอบข้างได้เลย

“ฉีเป่ยเจี๋ย?”

จิ้นตงขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นผู้มาใหม่

หลัวซีและหลัวโชไห่เองต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน

“เป็นเวลาผ่านมานานแล้วนะ จิ้นตง ผมแปลกใจที่คุณยังจำผมได้” ฉีเป่ยเจี๋ยพูดด้วยรอยยิ้มที่เมินเฉย

“แน่นอนว่าผมต้องจำได้ ผมไม่มีทางลืมใบหน้าของคุณได้หรอก”

ดวงตาของจิ้นตงลุกโชนด้วยความโกรธขณะจ้องมองไปที่ฉีเป่ยเจี๋ย

“คุณรู้ไหม ผมรู้สึกผิดหวังจริงๆ ที่คุณไม่ได้เข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพในครั้งนี้ ผมยังอยากเรียนรู้จากคุณอีกนะถ้ามีโอกาส”

เมื่อฉีเป่ยเจี๋ยพูดจบ เขาก็หันหลังและจากไป หลิวซือเย่ส่งยิ้มให้จิ้นตงก่อนจะจากไปพร้อมกับเขา

“นั่นใครน่ะ จิ้นตง? ท่าทางของเขาดูลึกลับแต่ทรงพลังเหลือเกิน” เฉินผิงถาม

“เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจากภูเขาเทียนโหมวที่ไม่ยึดติดกับสำนักใดๆ และไม่มีสำนักใดต้องการที่จะยอมรับเขา” จิ้นตงตอบ

“ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจร?” เฉินผิงตกตะลึง “ผมแปลกใจที่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรสามารถบรรลุระดับการฝึกเช่นนี้ได้ คุณทั้งคู่มีเรื่องไม่ลงรอยกันมาก่อนเหรอ?”

เฉินผิงสามารถเห็นความโกรธเกรี้ยวในดวงตาของจิ้นตงได้อย่างชัดเจน

จิ้นตงไม่ได้ตอบกลับทันที แต่เขากลับมองหลัวซีก่อนจะพูดว่า “ถูกต้อง นานมาแล้ว ไอ้สารเลวนั่นรังแกหลัวซีและเกือบจะข่มขืนเธอ ด้วยความโกรธของผม ผมทำร้ายเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัสและโยนเขาเข้าไปในถ้ำถ้ำกลืนปีศาจ ผมไม่คิดเลยว่าเขาไม่เพียงแต่จะรอดมาได้แต่ยังแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย นี่มันเป็นเรื่องตลกสิ้นดี”

“ถ้ำกลืนปีศาจ?” เฉินผิงประหลาดใจ เพราะเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร

หลังจากนั้น เสียงร้องคำรามที่ฟังดูเหมือนสัญญาณเตือนก็ดังขึ้น

กลุ่มผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่ยืนเฝ้าอยู่ที่รอยแยกก็เคลื่อนไหวทันที

ด้วยรัศมีพลังมากกว่าสิบสายรวมกัน ก่อให้เกิดพลังที่รุนแรงจนมองเห็นได้ชัดเจน

เมื่อรัศมีกระทบร่าง มันก็ระเบิดออกกลายเป็นหมอกเลือดที่ถูกลมพัดปลิวไป

“ทุกคน จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้หากปราศจากเหรียญตราพิเศษ สิ่งที่พวกคุณได้เห็นไปเมื่อกี้นี้คือผลที่ตามมาจากการเพิกเฉยต่อกฎของเรา ดังนั้นโปรดจำใส่ใจเอาไว้ด้วย” เจ้าสำนักคงพูดเสียงดัง

หลังจากเจ้าสำนักคงพูดจบไม่นาน ก็มีร่างอีกร่างหนึ่งแปรเปลี่ยนเป็นสายลมและบินไปที่รอยแตก

แต่ทว่าคราวนี้ไม่ได้ยินเสียงร้องคำรามเป็นสัญญาณเตือน และเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่ยืนเฝ้ารอยแตกก็ไม่เคลื่อนไหว เห็นได้ชัดว่าร่างนี้มีเหรียญตราพิเศษ