เฉินผิงเดินเข้าไปในห้อง เว่ยเทายังไม่รู้ตัว ยังคงดูคลิปในโทรศัพท์ต่อไปอย่างตั้งใจ!
เฉินผิงเดินไปหยุดอยู่เบื้องหน้า แย่งโทรศัพท์ในมือของเว่ยเทามา จากนั้นก็เขวี้ยงทิ้งลงบนพื้นอย่างแรง!
นี่ทำให้เว่ยเทาตกใจ จนดีดตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อเขาเห็นว่าคนที่มาปรากฏในห้องเขาคือเฉินผิง ก็ตกใจอย่างฉับพลัน คิดจะมุดหนีทางใต้เตียงโดยสัญชาตญาณ!
แต่ขาของเขาเพิ่งลงพื้น ก็ล้มลงบนพื้นดังตุ๊บ เขาลืมไปว่าขาของเขาหักไปข้างหนึ่ง!
“ฉะ...เฉินผิง กะ...แกเข้ามาได้ยังไงกัน?”
เว่ยเทาพูดด้วยสีหน้าตกตะลึง
แต่เฉินผิงไม่ได้สนใจเขา สายตาของเขากลับถูกจี้หยกที่อยู่บนหัวเตียงของเว่ยเทาดึงดูดสายตาไป!
เฉินผิงเดินขึ้นไป ค่อยๆ หยิบจี้หยกชิ้นนั้นขึ้นมา ภายในจี้หยกนี้ซ่อนพลังจิตเอาไว้อยู่!
เฉินผิงดีใจจนออกนอกหน้า ไม่คิดว่าทริปนี้เขาจะได้รับสิ่งที่มันเหนือความคาดหมาย เขาได้รับของวิเศษ!
เก็บจี้หยกเข้าไปในกระเป๋า เขาจึงเลื่อนสายตาไปบนตัวของเว่ยเทา
“เฉินผิง แก...แกชอบจี้หยกชิ้นนั้นก็เอาไป แล้วก็ของในห้องของฉันด้วย ชอนอะไรก็เอาไปเลย เอาแล้วก็รีบออกไปสักที ถ้าหากพ่อกับแม่ฉันมาเห็นแกละก็ แกไม่มีทางหนีไปได้แน่ๆ ”
เว่ยเทารู้ว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการไล่เฉินผิงออกไป มิฉะนั้นหากเฉินผิงลงมือกับเขา เขาไม่มีกำลังไปขัดขืนแม้แต่น้อย
“พ่อแก แม่แก?” บนใบหน้าของเฉินผิงเผยรอยยิ้มเยือกเย็น ยื่นมือหิ้วเว่ยเทาขึ้นมา จากนั้นก็เดินออกไปด้านนอก!
เมื่อเดินมาถึงห้องข้างๆ เฉินผิงก็โยนเว่ยเทาเข้าไปในทันที “พ่อกับแม่แกต่างอยู่ในนี้หมดแล้ว วันนี้ฉันจะมีใจเมตตา ให้พวกแกได้ตายที่นี่ทั้งบ้านด้วยกัน!”
เว่ยเทามองไปที่ศพของพ่อแม่ตัวเอง เขาตกตะลึงในทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...