หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3372

“เพื่อนเอ๋ย สหายผู้นี้อวดดีเกินไป เขาเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่เป็นมนุษย์ แต่เขาก็ยังกล้าที่จะต่อสู้กับผู้ฝึกวิชามารในสมรภูมิแห่งทวยเทพบนภูเขาเทียนโหมว เขาสมควรตาย! เราอยู่ในสมรภูมิแห่งทวยเทพและกฎใดๆ ก็ไม่สามารถใช้ได้กับที่แห่งนี้ เรามาร่วมมือกันฆ่าเขาดีกว่า ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะแย่งชิงสมบัติกับเราอีก” คำพูดของหลิวซือเย่ปลุกเร้าความตื่นเต้นภายในร่างของผู้ฝึกวิชามารอีกครั้ง

เขาถูกบังคับให้ยอมทิ้งทรัพย์สมบัติเพื่อรักษาชีวิตของตนเอง และการได้รับความช่วยเหลือก็ทำให้ความมั่นใจของเขากลับมาอีกครั้ง

“ตกลง เรามาร่วมมือกันกำจัดมนุษย์ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนนี้กันเถอะ”

ผู้ฝึกวิชามารพยักหน้า

หลิวซือเย่จ้องมองเฉินผิงอย่างร่าเริง “พ่อหนุ่มน้อย แกนี่ค่อนข้างหยิ่งผยอง ฉันรู้ว่าแกมีพละกำลังที่น่าเกรงขาม แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพวกเราแล้ว แกจะต้องพินาศ ฉันจะแสดงให้แกได้รู้ว่าผลของการต่อต้านฉันมันเป็นยังไง”

เฉินผิงจ้องมองไปที่หลิวซือเย่ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม การเอาชนะผู้ฝึกวิชามารทั้งห้าคนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่การจะหลบหนีนั้นก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน

การมีพันธมิตรอยู่เคียงข้างเฉินผิงก็อาจจะช่วยเพิ่มโอกาสในการได้รับชัยชนะ แต่กรณีนี้มันต่างออกไป

เมื่อหลิวซือเย่สังเกตเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของเฉินผิง รอยยิ้มของเขาก็กว้างขึ้นทันที เขารู้สึกถึงความเพลิดเพลินและความตื่นเต้นของการไล่ล่า

เฉินผิงเป็นเหยื่อของเขาโดยไม่มีหนทางหลบหนี

เนื่องจากตอนนี้เขากำลังเป็นฝ่ายได้เปรียบ เขาจึงไม่รีบร้อนที่จะฆ่าเฉินผิง

แส้ปราบมารในมือของเฉินผิงสั่นไหว ดูราวกับว่ามันกำลังกระตือรือร้นและต้องการที่จะต่อสู้กับเหล่าผู้ฝึกวิชามารนี้

เฉินผิงกำแส้ปราบมารไว้แน่น โดยรู้ดีถึงความท้าทายที่เขากำลังเผชิญอยู่

“คุณเฉิน คุณไม่จำเป็นต้องกลัว คุณลืมของวิเศษของคุณไปแล้วเหรอ?” เสียงของเจ่อเยี่ยนดังก้องในใจของเฉินผิง

“ของวิเศษรึ?” เฉินผิงหยุดชั่วครู่ เขาลืมไปชั่วขณะว่าเขายังมีสมบัติล้ำค่าอะไรอยู่

“คุณยังมีกู่หนอนไหมอยู่ กู่หนอนไหมเหล่านี้เป็นอาวุธที่ร้ายแรง” เจ่อเยี่ยนเตือนเขา